een stillere laptop (MacBook Air)

Mijn laptop (een Apple MacBook Air) begon last te krijgen van stoflongen, dat hoor je daaraan dat als de ventilator aanslaat, om intern koelwerk te verrichten, luidruchtig wordt; luidruchtiger dan toen ie nieuw uit het (overigens zéér mooie) doosje kwam. Wel enigzins logisch, je sleept een laptop overal mee heen en hij krijgt op die manier wel eens last van wat stof in zijn slanke behuizing. Maar dit werd zo erg dat het op een puistige teenager begon te lijken die op een zomerse dag zijn brommertje aan het opvoeren is en 15min aan één stuk gas op de plaats geeft. Zo erg ja!

Toen ik op internet begon te zoeken naar of en hoe ik de ventilator evt. zelf kon schoonmaken danwel vervangen kwam ik op forums verhaaltjes van andere MacBook Air/Pro eigenaren tegen die klaagden over het lawaai van hun appeltje. Hun probleem was (nog) niet de stoffige ventilator maar een ventilator die in hun ogen wel heel snel aansloeg. Daar zat ook wel wat in, afhankelijk van wat ik aan het doen was op de mac sloeg de ventilator aan het draaien en was niet meer stil te krijgen. Met name van Flash- en Java-applicaties krijgt hij het nogal snel warm. Hoe dan ook, meer dan eens kregen ze dezelfde oplossing aangereikt die, zo bleek uit hun enthousiaste reacties van enkele dagen later, goed werkte.

Oplossing: vervang de dikke klodder door Apple aangebrachte koelpasta door een dun laagje koelpasta van superieure kwaliteit!

Dat wilde ik wel proberen, leek me een goedkope en simpele oplossing! Een tube van die superieure koelpasta kost een paar euro voor een kleine tube. Maar goed, op eBay.it even gezocht naar één van de betere koelpasta's en voor €6,50 inclusief verzendkosten heb ik de Arctic Silver 5 High-Density Polysynthetic Silver Thermal Compound in huis gehaald.

Op internet had ik in de tussentijd een goede site gevonden die aan de hand van duidelijke foto's uitlegde welke schroefjes in welke volgorde verwijderd moeten worden om het hart van mijn Airtje bloot te leggen. Redelijk snel en zonder problemen heb ik vandaag dan ook de laptop opgeschroefd, de koelplaat met stoffige ventilator verwijderd, de DIKKE KLODDERS APPELSTROOP verwijderd, de processoren schoongemaakt. En toen de nieuwe hypermoderne Artic Silver 5 erop gesmeerd. Op YouTube staan diverse filmpjes die showen hoe je dat het beste erop aan kunt brengen (vooral niet te veel). De ventilator heb ik eens goed schoongeblazen, mocht dat niet geholpen hebben dan kon ik voor ca.30 US$ een nieuwe bestellen op eBay.com dus daarvoor zoek ik de Apple Store niet eens op. Alles weer in elkaar geschroefd, laptop aan en... ik hoor niks! Heb ik de ventilator wel weer ingestoken op het mainboard? Uhh... ja, dat heb ik! Dan maar eens een echte applicatie opstarten.. nog niks. Toen maar smcFanControl opgestart (een mac-applicatie die o.a. de temperatuur van de processor weergeeft en waarmee de ventilatorsnelheid te beïnvloeden is), en jawel hoor, als ik de ventilator handmatig sneller instelde begon er idd iets te zoemen, maar omdat de temperatuur niet in de gevarenzone was geweest had de Air hetzelf nog niet nodig gevonden om de ventilator aan te slingeren. Een geweldige oplossing die echt werkt!

En bedenk bovendien dat het onder alle omstandigheden prettiger werken is als de ventilator niet of rustiger draait, en dat door het aanbrengen van twee druppeltjes koelpasta. Enige wat ik me dan wel afvraag waarom een toko die bekend wil staan om producten van hoogwaardige kwaliteit en design een dikke klodder goedkope rotzooi op het hart van de machine laat smeren. Ik schat dat het (uitgaande van een grotere bestelling dan één kleine tube) niet meer dan een paar cent per laptop kan kosten, laten we ruig doen en zeg 10cent. Als je bedenkt dat de goedkoopste MacBook Air  €1399,- kost, heb ik best wel €1399,50 (500% marge op de koelpasta erbij) over voor een nog stillere versie.

UPDATE 18/nov/09: al vrij snel na mijn ingreep bleek de reiniging van de fan (ventilator) niet goed gelukt te zijn en maakt de Air na een tijdje draaien weer een lawaai van jewelste. De positieve invloed van de betere koelpasta is echter nog zeer duidelijk aanwezig, maar als de fan dan toch sneller moet gaan draaien... Ik heb zojuist op eBay in China een nieuwe (originele Apple) fan besteld die over enkele dagen al hier zou moeten zijn. Incl. reiskosten komt die fan op minder dan €25,-. Daar ga ik niet voor naar de AppleStore ;)

UPDATE 18/dec/09: na exact een maand zijn gisteren de bestelde onderdelene (koelplaat en ventilator) bezorgd. Ze waren op tijd verstuurd; er stond 18/nov/09 op de US-poststempel, jawel het pakketje kwam uit de USA en niet zoals verwacht uit China, dus heeft bijna een maand bij de Italiaanse douane gelegen, maar het is nooit geopend geweest. Meteen de boel opengeschroefd, (het zijn verdomt kleine schroefjes, zeker die de ventilator op de koelplaat houden) en de koelplaat en ventilator vervangen. Voor de zekerheid heb ik weer een dun laagje verse koelpasta tussen de processoren en koelplaat aangebracht. Meteen de boel opgestookt door een dvd vanaf het netwerk te kijken en een zware Java-applicatie te draaien. De temperatuur schiet omhoog, de ventilator begint te draaien, en ja, er is een licht zoemen te bespeuren. Maar de brommer is verdwenen en het geluid lijkt stiller dan met de oude ventilator. Al met al een zeer geslaagde operatie, en, mits je een stevige hand hebt, best goed zelf te doen!

VoIP of hoe kan het dat je ons kunt bellen op een Nederlands nummer in Italië?

Ik ben zojuist weer gebeld geworden op ons oude Nederlandse 045-nummer (regio Heerlen-Kerkrade dus). Leuk is altijd dat mensen verbaasd zijn dat we in Italië op ons oude nummer bereikbaar zijn (en dat dat ons vrijwel niets kost) terwijl menigeen in Nederland en Italië er al jaren gebruik van maakt, ongemerkt dan waarschijnlijk. Hoe kan dat nou???

even zo simpel mogelijk:
Internetbellen van KPN (of @home, of welke provider dan ook) wordt niet via de 2 oude draadjes van KPN gevoerd maar het gesprek wordt als kleine datapakketjes (zeg maar kleine MP3-bestandjes) op het internet gezet en verstuurd naar de andere kant.
Als beide partijen gebruik maken van internetbellen komt er geen conventionele telefooncentrale meer aan te pas, alles gaat in de vorm van datapakketjes en de modems van @home/KPN/XS4ALL/etc. zorgen voor het omzetten van spraak naar die pakketjes en weer terug. Dus, in JOUW modem wordt JOUW geluid (meestal spraak ) omgezet in pakketjes en via internet naar het modem van de ander gestuurd, daar wordt het dan weer in geluid omgezet.
Bel je met iemand die geen internetbellen heeft (of bel je naar een gsm) dan worden de pakketjes die in jouw modem zijn gemaakt via internet zo dicht mogelijk naar het netwerk van de ontvanger gebracht en daar worden ze dan door een modem omgezet in geluid geschikt voor het ouderwetse telefoonnetwerk of het gsm-netwerk.

Omdat geluid relatief weinig bandbreedte vraagt (3 min spraak kan in minder dan 1MB ) is het heel goedkoop en dus wordt internetbellen vaak heel goedkoop aangeboden, zo kun je vaak gratis bellen naar andere internetbellers (emailen en bestanden uitwisselen is toch ook gratis).

even een stapje ingewikkelder:
Maar hoe kan het dan dat wij op ons 045-nummer gebeld kunnen worden, we hebben hier in Italië immers geen abonnement bij KPN, @home, oid.
We hebben in 2007 ons KPN-abonnement in NL opgezegd en ik heb ons telefoonnummer overgezet (geporteerd) op VoIP (Voice over IP = geluid over internetprotocol). En dat heb ik niet gedaan (zoals vrijwel iedereen) bij mijn internetprovider maar bij een zogenaamde VOIP-provider. Nadeel van je eigen internetprovider is dat die je telefoonnummer koppelt aan je abonnement, wissel je van internetprovider dan loop je kans dat er iets mis gaat met de portering van je nummer, of ben je in ieder geval even wat minder goed bereikbaar.
Ik wil graag onafhankelijk zijn van mijn providers, dus gebruik ik geen email adres van hen (zoietsalsdit(at)home.nl), maar heb ik het domein sporck.it geregistreerd en maak ik mijn eigen email adressen aan (zoalsditdus(at)sporck.it). Zo ook met de telefoon, ik heb het telefoonnummer bij die VoIP-provider ondergebracht en ik kan onafhankelijk van plaats en internetprovider de telefoongesprekken ontvangen en voeren. Als je ons nummer belt dan gaan de datapakketjes via internet naar mijn VoIP-provider en die stuurt ze door naar mij. Is mijn modem thuis verbonden met internet dan rinkelt de telefoon in de kamer (in Italië).

maar het wordt nog mooier (en ingewikkelder):

Het protocol dat voor internetbellen meestal gebruikt wordt is het zogenaamde SIP-protocol, en om je aan te kunnen melden voor het kunnen voeren en ontvangen van gesprekken heb je maar twee (drie) dingen nodig:
1. het adres van de VoIP-server vd provider (bijv: sip.provider.nl)
2. een login en een wachtwoord
Normaliter voer je deze gegevens eenmalig in op je modem en vanaf dat moment kun je gesprekken voeren en ontvangen. Maar als ik die gegevens op mijn iPhone invoer in een SIP-programmaatje als fring kan ik ineens overal gebeld worden op ons Nederlandse 045-nummer op mijn iPhone, dus ook in de supermarkt, op het Lago Maggiore, op het vliegveld, of als ik in (bv) Nederland ben en op het WLAN van iemand terecht kan.



Nou gebruik ik het daar niet voor, maar het KAN wel!

En om het helemaal af/ingewikkeld te maken:
met het juiste modem kun je niet 1, niet 2, maar zelfs meerdere (in mijn geval een AVM Fritz!box 7170 voor 10 nummers) VoIP/SIP-accounts invoeren en ben je dus op meerdere nummers bereikbaar of kun je meerdere accounts gebruiken om te bellen. En zo zorg ik ervoor dat we zo goedkoop mogelijk bellen; zo bellen we vaste nummers in de meeste landen van de wereld gratis bellen mbv VoipBuster.
En natuurlijk heb ik ook een italiaans 'vast' VoIP-nummer uit de 0332-regio (Varese e.o.)...

en Skype dan?
Skype werkt alleen als je de software geïnstalleerd hebt en de PC hebt aanstaan, of een speciaal Skype-toestel koopt, maar dat is dan vrijwel hetzelfde als een SIP-toestel dat op zichzelf universeler is dan Skype.

Meer weten, zelf ook hebben???
mail me maar, maar kijk eerst vooral op sites van MottoVoIP (met name voor zakelijk gebruik) of BudgetPhone, of Google eens naar VoipBuster, Fring, enzo...!

Hello world!

Hello world!

Laat ik mijzelf eerst even voorstellen, ik ben Dagmar Sporck, een man (heel belangrijk te vermelden als je Dagmar heet), momenteel 37 jaar, gehuwd en vader van 2 dochters. We wonen sinds een jaar in Italië, ik zal vast nog wel een blog wijden aan het hoe-en-waarom hiervan, alwaar ik mij bezig houdt met een aantal uiteenlopende zaken, zowel privé als zakelijk.

Na al een tijdje met het idee rondgelopen te hebben om mijn hersenspinsels aan een ECHTE blog toe te vertrouwen heb ik nu de stap gezet, mijn Blogger-account aangemaakt en schrijf ik nu dus de eerste woorden. Op Hyves (het Nederlandse alternatief voor Facebook) blog ik al enige tijd, maar daarmee probeerde ik met name vrienden en familie te informeren over het reilen en zeilen van mij en mijn gezin, zeker sinds onze verhuizing naar Italië.

Wat wil ik met Blogger bereiken?
Mijn Hyves-blog is beperkt tot familie, vrienden en kennissen en dat wil ik ook zo houden, ik schrijf daar soms over best persoonlijke zaken waar niet iedereen direct toegang tot hoeft te hebben. Maar daarnaast heb ik wel eens iets te melden dat een breder publiek zou kunnen interesseren en waar de meeste van mijn Hyves-contacten helemaal niet in geïnteresseerd zijn. Ik denk dan met name aan wat zakelijkere informatie, of informatie die voortkomt uit mijn verslaving aan gadgets en kennis van ICT-technische dingen en zo (iPhone, Mac, PC, Windows, VoIP, ...). Zelf heb ik dankzij forums en blogs vaak binnen redelijke termijn oplossingen gevonden voor probleempjes op ICT-gebied of heb ik een betere afweging kunnen maken tussen diverse oplossingen en/of producten. Ik hoop met mijn geblog een aantal anderen ook verder te kunnen helpen.

Tot slot spreek ik de hoop uit dat diegene(n) die mijn blog lezen en hier iets aan hebben dit ook even melden, hetzij in een reactie op de blog zelf hetzij in een email aan mij persoonlijk.

een filosofische blog (vertaald uit het Italiaans)

<< per italiano scrollare giù >>

Een professor plaatst, voor de filosofieles te beginnen, enkele voorwerpen voor zich op zijn bureau. Zonder iets te zeggen nam hij, toen de les begon, een grote lege maionaisepot en hij vult hem met golfballen. Hij vroeg aan de studenten of de pot vol was en zij antwoordden bevestigend. 

De professor kiepte een bak steentjes in de pot en voorzichtig schuddend verdeelde hij ze. De steentjes namen de plaats in tussen de golfballen. Hij vroeg opnieuw of de pot nu vol was en de studenten antwoordden bevestigend. 

De professor, kiepte een bak zand in de pot. Natuurlijk was er nog plaats voor het zand tussen de steentjes en de golfballen. Hij vroeg nog eens aan de studenten of de pot nu vol was en weer bevestigden ze dat unaniem. 


De professor nam van onder zijn bureau twee glazen rode wijn en schudde ze helemaal in de pot, alle plek opvullend tussen de zandkorrels. De studenten lachten! 

“Nu”, zei de professor toen het lachen verstomde, “zou ik willen dat jullie deze pot als jullie leven beschouwen. De golfballen zijn de belangrijke zaken; jullie familie, jullie kinderen, jullie gezondheid, jullie vrienden en de zaken waar jullie aan gehecht zijn; zaken die als ze over zouden blijven als al het andere verloren zou zijn toch nog jullie leven zin zouden geven.” 

“De steentjes zijn de andere zaken die er toe doen, zoals jullie werk, jullie huis, de auto. Het zand is al het andere, de kleine dingen.” 

“Als jullie deze pot eerst met zand vullen”, vervolgde hij, “zou er geen plaats overblijven voor de steentjes en de golfballen. Hetzefde gebeurt in het leven. Als jullie teveel tijd en energie besteden aan de kleine dingen, blijft er geen tijd meer om aan de werkelijk belangrijke zaken te besteden.” 

“Zorg goed voor de dingen die fundamenteel zijn voor jullie geluk. Speel met jullie kinderen, hou je gezondheid onder controle. Neem jullie partner mee uit eten. Speel nog 18 holes! Ga nog een rondje skieën! Er is altijd nog wel tijd om het huis op orde te brengen, het vuil weg te gooien. Stel prioriteiten, de rest is slechts zand.” 

Een studente stak de hand op en vroeg waar de wijn voor stond. De professor lachte. “Ik ben blij dat je dat vraagt. Die dient ervoor om te laten zien dat hoe vol en druk jullie leven ook lijkt, er altijd plek is voor een paar glazen wijn met een vriend”. 
======================================= 
Un professore, prima di iniziare la sua lezione di filosofia, pose alcuni oggetti davanti a sé, sulla cattedra. Senza dire nulla, quando la lezione iniziò, prese un grosso barattolo di maionese vuoto e lo riempì con delle palline da golf. Domandò quindi ai suoi studenti se il barattolo fosse pieno ed essi risposero di si.

Allora, il professore rovesciò dentro il barattolo una scatola di sassolini, scuotendolo leggermente. I sassolini occuparono gli spazi fra le palline da golf. Domandò quindi, di nuovo, ai suoi studenti se il barattolo fosse pieno ed essi risposero di si.

Il professore, rovesciò dentro il barattolo una scatola di sabbia. Naturalmente, la sabbia occupò tutti gli spazi liberi. Egli domandò ancura una volta agli studenti se il barattolo fosse pieno ed essi risposero con un si unanime.

Il professore tirò fuori da sotto la cattedra due bicchieri di vino rosso e li rovesciò interamente dentro il barattolo, riempiendo tutto lo spazio fra i granelli di sabbia. Gli studenti risero!

“Ora”, disse il professore quando la risata finì, “vorrei che voi cosideraste questo barattolo la vostra vita. Le palline da golf sono le cose importanti; la vostra famiglia, i vostri figli, la vostra salute, i vostri amici e le cose che preferite; cose che se rimanessero dopo che tutto il resto fosse perduto riempirebbero comunque la vostra esistenza.

“I sassolini sono le altre cose che contano, come il vostro lavoro, la vostra casa, l’automobile. La sabbia è tutto il resto, le piccole cose.”

“Se metteste nel barattolo per prima la sabbia”, continuò, “non resterebbe spazio per i sassolini e per le palline da golf. Lo stesso accade per la vita. Se usate tutto il vostro tempo e la vostra energia per le piccole cose, non vi potrete mai dedicare alle cose che per voi sono veramente importanti.

“Curatevi delle cose che sono fondamentali per la vostra felicità. Giocate con i vostri figli, tenete sotto controllo la vostra salute. Portate il vostro partner a cena fuori. Giocate altre 18 buche! Fatevi un altro giro sugli sci! C’è sempre tempo per sistemare la casa e per buttare l’immondizia. Dedicatevi prima di tutto alle palline da golf, le cose che contano sul serio. Definite le vostre priorità, tutto il resto è solo sabbia”.

Una studentessa alzò la mano e chiese che cosa rappresentasse il vino. Il professore sorrise. “Sono contento che tu l’abbia chiesto. Serve solo a dimostrare che per quanto possa sembrae piena la tua vita: c’è sempre spazio per un paio di bicchieri di vino con un amico”.

het weer in en om Varese

Toen we vorig jaar naar Italië (Morazzone) verhuisden zeiden veel mensen, zeker vanwege het weer... en laat dat nu net NIET één van de argumenten zijn geweest. Nee het weer was voor mij (en ik denk voor ons) geen reden. Okay, hier schijnt de zon iets meer uren dan in NL maar daarentegen regent het hier ook veel meer (in milimeters per jaar MINIMAAL 3x de hoeveelheid in Zuid-Limburg, 2400mm vs. 800mm).

Maar ondertussen... verrek het weer is wel degelijk een reden denk ik nu. We raken er helemaal aan gewend en kijken dan soms ook vreemd op als het even veranderd.

Het weer is hier (dus in het Noord Italiaanse merengebied) over het algemeen vrij stabiel en voorspelbaar, het is of zonnig en dan kijk je naar een strakblauwe hemel, of het regent pijpenstelen en daar kunnen jullie (in NL) je bijna niks bij voorstellen, het lijkt nog het meeste op de wolkbreuken zoals NL afgelopen week 2x trof. Alleen... dan regent het hier UREN aan één stuk, onafgebroken, en in de herfst soms dagen achtereen. Zo bereiken we die hoge hoeveelheid mm/jr hier. Maar dat betekend dus wel dat het op die andere dagen niet meer kan vallen.

Wind, dat is iets vreemd hier en als we in Nederland zijn herinneren we ons weer wat dat eigenlijk is. In Nederland, ook op de mooiste dagen is er eigenlijk altijd wind. Hier bijna nooit en we kijken dan ook bezorgd naar de lucht als we de boomtoppen zien bewegen.

De typische Hollandse grijze luchten waarin je dagenlang geen wolk kunt herkennen en waaruit af en toe een miezerig regentje valt komen hier vrijwel niet voor, het is hier gewoon strakblauw (evt. met witte watjes) of er hangen donkergrijze wolken zwanger van de regen... die dan ook beslist zal vallen.

Afgelopen 2 weken hebben we superweer gehad, overdag! 's avonds meestal rond 19:00 kwamen er vanuit de Alpen (hier op een steenworp afstand) donkere wolken aanzetten en soms zagen en hoorden we het al een uur lang bliksemmen en donderen... en als het ons dan bereikt had, een flinke bui (meestal iets van een paar uur) een knallend onweer en daarna (het was ondertussen nacht) droogde het op en de volgende ochtend begon weer stralend zonnig. Perfect agrarisch weer zo, en mits we op ons overdekte terras bleven konden we gewoon buiten eten; de temperatuur bleef altijd boven de 20 graden.

Maandagavond bereikte ons pas tegen middernacht een onweer dat behoorlijk tekeer is gegaan en tot de volgende ochtend (8:00 regende het nog) heeft volgehouden, met soms vreselijk harde donderslagen...

en nu... het is gewoon een heerlijke ochtend, we zien de Monte Rosa weer liggen (berg van ca. 4500m op 100km van hier) dat betekend dat de lucht helder en schoon is, en de termomether staat alweer op 24 graden. Het zwembad zal vandaag ook weer goed gebruikt worden door de meisjes, ze hebben er slechts 2 dagen geen gebruik van gemaakt sinds we het 3 wkn geleden hebben opgezet.

MAAAARRRRR, het kan ook anders. Vorig jaar juni heeft het hier ook overdag veel geregend en toen we in augustus aankwamen werden we verwelkomd met een week onweer ...

voor nu: Saluti uit een zonnig Murazùm (das Morazzone in Lombardisch dialect, een smerige versie van het Italiaans )

bijna 4 maanden later...

Tot mijn schrik zie ik dat het alweer bijna 4 maanden geleden is dat ik iets gemeld heb hier op mijn Hyves-blog. Maar ik geloof niet dat iemand het gemist heeft.

Voordat ik weer lekker narcistisch wat woorden aan mezelf ga wijden nog even een update over de gezondheid van mijn moeder:
Het gaat SUPER! Na de operatie in december is ze heel snel hersteld en de uitslagen van de diverse onderzoeken en scans doen vermoeden dat er niks kwaadaardigs meer achtergebleven is. Al geeft niemand je dat zwart-op-wit, en daarom ook dat ze uit voorzorg nog 6mnd chemo ondergaat. En dat gaat super, ze heeft er weer geen last van en hoewel de vorige chemo's haar haarbos ietwat uitgedund hadden is het nu gewoon weer bij aan het groeien. Samen met pap en Kirsten is ze nog een paar keer hier geweest. Allemaal perfect dus!

Verder was er niet echt iets bijzonders te melden, onze foto's hebben laten zien dat hier dikke pakken sneeuw zijn gevallen, de vele WWW's van Maddy en van mij hebben vaak laten zien dat het ná de sneeuw vooral FANTASTSICH zonnig was (Carnaval met 20graden). De laatste weken is mijn WWW-frequentie opgeschroefd omdat ik ben gaan twitteren en soms de meest onzinnige mededelingen doe van waar ik op dat moment ben, mee bezig ben of toevallig aan denk. Twitteren is dan ook deels een vervanging voor het bloggen, het is een mini-bloggen zeg maar.

Degene die deze meldingen voorbij heeft zien komen heeft gezien dat ik veel rond het Lago Maggiore aan het werk was. En daar wil en kan ik nu eindelijk iets meer over vertellen. Mijn plannen waren om hier in Italië een aantal Duitse en Nederlandse bedrijven te ondersteunen bij hun activiteiten op de Italiaanse markt, maar laten we nu net verhuisd zijn in het meest ongunstigste moment van de laatste 20 jaar. Over de hele financiële crises hoef ik natuurlijk niet veel te vertellen, maar een aantal van mijn beoogde klanten hebben het ronduit zwaar of hebben in ieder geval besloten om nieuwe plannen uit te stellen of voor zich uit te schuiven. Al met al had dit minder prettige gevolgen voor mij en mijn zakelijke activiteiten. En ben ik dus op zoek gegaan naar andere mogelijkheden.

Een van de zaken die al een tijdje door mijn hoofd speelde was iets te gaan doen in de onroerend goedmarkt hier ter plekke. Tijdens de zoektocht naar een voor ons geschikt huis in deze regio heb ik moeten vaststellen dat de buitenlanders door menig makelaar/bemiddelaar niet echt serieus genomen worden, slechts één heeft echt actief zijn best gedaan en laten we nu net met hem het perfecte huis hebben gevonden. Van sommige makelaars heb ik na enkele emails en telefoontjes met het verzoek om meer info of de vraag voor een bezichtiging tot op de dag van vandaag nog steeds niets vernomen. Schandalig, zeker als ik zie dat enkele van de huizen die we in overweging hadden nog steeds niet verkocht zijn. Daar komt dan nog bij dat ze nauwelijks de wensen van buitenlanders lijken te begrijpen en zoals velen hier, slecht Engels spreken, en al helemaal geen Duits. Dat was voor mij nauwelijks een probleem maar we kennen aardig wat mede-niet-Italianen en die liepen daar zeker tegenaan. En toen we moesten afrekenen met de makelaar werd het helemaal een feest, de makelaar is hier niet de verkoper van een huis, maar de intermediair tussen aanbieder en geïnteresseerde en vangt van beiden een commissie die in de regel 3% van de prijs bedraagt, huizenprijzen liggen hier op Randstad-niveau, dus voor een doorsnee 3-kamer woning met tuintje en garage betaal je al snel 4 ton, ergo 2x3% = € 24.000,= commissie voor de makelaar, geen slechte business, en zeker heel wat anders dan de schamele 1%-2% die makelaars in Nederland (sorry Jocelyn ) ontvangen.

En toen kwam ik via internet een "vacature" bij een makelaar van luxe villa's aan het Lago Maggiore tegen... meteen gemaild en gebeld en 2 dagen later zaten we gezellig aan "eine Tasse Espresso". Ja, het zijn Duitsers, en via een grote wereldwijde franchiseorganisatie bemiddelen zij in de verkoop van luxe tweede (of derde ) woningen. Heel vermogend Duitsland kent hen. Interesse in een woning op Mallorca? stap maar 1 van de 20 vestigen op Mallorca binnen, of één van de meer dan 300 vestigingen in 27 landen wereldwijd. Ook in Italië hebben ze inmiddels een aantal kantoren: Comomeer (3), Gardameer (2), Sardinië, Toscane en natuurlijk aan het Lago Maggiore (2). Het kantoor aan de westkant (Cannobio) van het meer was van plan het kantoor aan de oostkant (Porto Valtravaglia) over te nemen dat nog vanuit het hoofdkantoor in Como geleid werd, maar aangezien alle medewerkers in Cannobio om omgeving wonen was dat nogal lastig, hoewel je de overkant kunt zien ben je (zeker in de zomerdrukte) soms meer dan een uur onderweg om de andere kant te bereiken. Maar toen kwam Dagmar langs, spreekt Duits, Engels, Nederlands en óók nog Italiaans! 4 van de 5 meest relevante talen aan het Lago Maggiore (mijn Frans moet ik nu toch maar gaan oppikken om op 5 uit 5 te komen). En na wat nadenken aan mijn kant (zij waren het snel eens) heb ik besloten deze weg in te slaan. Het is leuk werk, in een schitterende omgeving, ik hoef nooit meer ver te reizen (maximaal een uur rijden van huis) en het kan goed verdienen zijn, uiteraard vang ik niet de volle commissie maar dat hoeft met villa's vanaf een half miljoen en enkelen van 1-3 Miljoen ook niet. Er zitten overigens ook appartementen van 200-500K tussen.

En dus ga ik de oostkant van het Lago Maggiore en de hele provincie Varese (stukje Lago di Lugano) voor mijn rekening nemen. Nu zijn het nog vooral de 2e woningen die we bemiddelen maar ik wil zeker ook de vele buitenlanders als wijzelf gaan helpen die een eerste woning rond Varese zoeken omdat ze de kids daar op de Europese School doen en zelf in Milaan (of zo) werken. Zo heb ik deze week al een mooie landelijke villa in de bossen iets boven Varese bezocht waarvan ik hoop dat ik hem mag gaan verkopen (richtprijs 1,5Miljoen).

En omdat hier in Italië iedere makelaar over een certificaat moet beschikken ben ik deze week begonnen aan de zware opleiding tot makelaar, zwaar omdat de materie zware kost is (vooral wetten en bepalingen), zwaar omdat het lastig Italiaans is (technisch en juridisch), zwaar omdat het iedere ma-di-wo-do-avond van 20:30 tot 23:00 is, zwaar ook omdat slecht 45% slaagt. De opleiding duurt tot begin juli en ik hoop in oktober het examen te halen (zowel multiple choice als een mondeling).

Dus... als iemand een huis zoekt aan in deze contreien of een huis te koop aanbiedt of iemand kent die zoekt/verkoopt neem dan vooral contact op met:

Dagmar Sporck
consulente immobialiare

Engel & Völkers
E Dagmar.Sporck@engelvoelkers.com
M +39 347 xxxxxxx
W www.engelvoelkers.com

Kerst in Nederland

Vorige week zaterdag (20-12) zijn we 's ochtends uit Morazzone weggereden, eerst nog even langs de bar voor een laatste echte capuccio-brioche en dan de auto in, de Alpen over en naar Kirchroa.

De rit verliep voorspoedig, alleen wat sneeuw op de weg toen we aan de noordkant van de Gottardo/Gotthard de tunnel uitkwamen, verder goed door kunnen rijden. Na een rit met wat pauzes kwamen we na een alleszins redelijke 9 uur in Kerkrade aan, waar me meteen naar Nonna Mia gingen. Maddy en de meiden hadden haar al sinds augustus niet meer gezien (alleen een keer via webcam). Toen nonna moest gaan eten zijn we naar tante Kirsten gereden en hebben we een lekkere vette friet met kroketten en frikandellen gehaald. Na 4mnd hadden we daar allemaal wel weer zin op. De meisjes bleven bij Kirsten slapen, Maddy en ik betrokken het huis van mijn ouders (die nog in Regensburg waren).

Zoals al gemeld in de vorige blog en de reacties erop, zou mijn moeder eerst zondag naar huis komen, maar door een plotse ontsteking vd wond werd dat onzeker. Zondag kregen we te horen dat ze maandag waarschijnlijk naar huis zou komen. Zondag eerst uitgeslapen, toen bij Maddy's nicht Sandra op bezoek om de nieuwste aanwinst Stella te bewonderen. 's Avonds wat chinees gegeten (verlangde ik meer naar dan naar de vette friet) en aansluitend nog even bij vrienden op visite. Maandag nog wat xmas-shopping en het huis klaar gemaakt voor Nonna's thuiskomst.

Eind van de middag kwam Nonna dan eindelijk thuis; ze zag er supergoed uit en voelde zich ook zo. Ze had zelfs zin op Spaghetti met beestjes (spaghetti met scampi in knoflook-olie).

Dinsdag had ik een bespreking in Maastricht, zijn de kids naar Ciska&Huub geweest en heeft Maddy haar voetjes en huidje nog eens laten verzorgen. Waardoor Nonna de rust had om lekker bij te komen, en dat had ze ook nodig.

Woensdag zijn de meiden en Kim met Kirsten naar de film geweest en terwijl ik in Heerlen wat rondhing heb ik nog maar mijn garderobe uitgebreid (tja... woon je naast Milaan en ga je een pak kopen in Heerlen tssss)

Woensdagavond de kindermis in de Lambertuskerk bezocht en daarna de kerst ingeluid bij nonno&nonna.

Donderdag (1e kerstdag) samen met Maddy's moeder bij mijn ouders thuis kerst gevierd en met mijn moeder ging het weer beter en beter.

2e Kerstdag (vrijdag) vieren we traditioneel met de familie van mijn moeders kant, deze keer in Vaals, met o.a. surprises. Gezien de gebeurtenissen van het afgelopen jaar een emotionele gebeurenis, met menig traantje. Maar door de goede afloop wel met een positief gevoel. Weer heerlijk om even met zijn allen bij elkaar te zijn! Ook mijn moeder heeft het goed volgehouden, die uren aan tafel en zo... Er is weer lekker gekookt, amuses, voorgerecht, soep, hoofdgerecht, kaas uit Lombardije, toetje en koffie met choco-fondue.

Zaterdag eerst uitgeslapen en uitgebuikt. Dan de noodzakelijke boodschappen voor de emigrant gehaald: pindakaas, hagelslag, appelstroop, schenkstroop voor pannenkoeken, etc.. 's Avonds de jaardienst van opa & oma Sporck in Bocholtz gevolgd door een etentje in Eys (Bie de Tantes, aanrader) met de familie Sporck. Ook die weer even allemaal gezien.

Zondag op tijd op, nog even ontbijt en toen weer terug naar huis! Nog even bij Nonna Mia langs en toen de auto in. Deze keer wat minder gestopt, weinig hoeven te remmen en dus in minder dan 8uur naar huis gereden. Het weer was lekker zonnig onderweg, alleen ten zuiden vd Alpen lag een flink pak sneeuw en ook thuis lag nog sneeuw die met de kerstdagen gevallen was (hier dus wel).

Al met al hebben we een behoorlijk drukke week gehad, hebben we veel minder gedaan dan gepland, veel minder mensen gezien dan we van plan waren (we zijn Kerkrade niet uitgeweest) maar zijn we vooral blij en opgelucht dat we gezellig kerst hebben kunnen vieren met mijn moeder als stralend middelpunt!

saluti da Morazzone e Felice Anno Nuovo!

Dagmar