Tuesday 16 December 2008

Update Regensburg

Inmiddels is de operatie een week achter ons en kunnen we met iets minder terughoudendheid stellen dat het goed gaat met mijn moeder, heel goed!

Enkele uren na de operatie (vorige week dinsdag dus) heeft ze vanuit het bed op de IC al even lekker met pap en mij gekletst, de dag erna was ze echter doodmoe en heeft bijna alleen maar geslapen. Logisch en begrijpelijk natuurlijk, maar na haar opgewekte (en soms zelfs grappige) gepraat vd avodn ervoor was het toch wel een beetje teleurstellend. Donderdags was ze meteen al goed wakker en hebben we nog even kunnen kletsen voordat ze mij naar Italiƫ terugstuurde, want daar hadden ze me harder nodig dan zij in Regensburg.

Ondertussen zijn alle infusen, slangen, drains, e.d. verwijderd en afgekoppeld en beweegt ze zich redelijk vrij in het rond. De 8 kilo die ze bij was gekomen (ze hield iets teveel vocht vast de dagen na de operatie) zijn er weer vanaf en de dokteren zijn tevreden. Dus de planning dat ze na het komende weekeinde naar huis mag lijkt ze wel te halen.
Maar hoe is het dan nu met de kanker?
Tja, heel eerlijk... de doktoren zeggen dat ze niets meer kunnen zien/vinden in het lichaam, op de foto's, de scans, e.d.. Maar om -in het geval van kanker- van genezen te praten gaat me nu nog te ver. Kanker overkomt je plots, het overkomt vaak ook diegenen waar je het niet verwacht. Mijn moeder leeft (itt haar zoon) erg gezond, heeft een goed gewicht, goed figuur, ziet er voor haar leeftijd supergoed en jong uit, heeft nooit gerookt... en toch zij! en om dan nu te zeggen dat het helemaal weg is.... tja.. maar ze is nu gewaarschuwd, kanker is te behandelen, MITS je er op tijd bij bent. We vreesden heel lang dat het TE LAAT was, maar het (b)lijkt nu dus (net) op tijd te zijn geweest. Vanaf nu regelmatig controleren en in de gaten houden. Maar daar reken ik wel op mijn vader, die brengt haar meteen naar het Klinikum in Aachen als ze ook maar iets voelt . en gelijk heeft ie...!

Of het een wonder is, of het de wilskracht van mijn moeder is, de vele bedevaarten die er gemaakt zijn, de honderden kaarsjes die ze zelf, mijn vader, wij, de familie, vrienden en kennissen aangestoken hebben... wie zal het weten. In ieder geval wil ik iedereen bedanken voor de positieve energie die ze ons bezorgd hebben op wat voor manier dan ook!!!

No comments:

Post a Comment