4 jaar na dato

Ik heb wel eens ergens gelezen (zal wel in "Ik mis alleen de HEMA" zijn geweest) dat je als emigrant vier jaren nodig hebt om helemaal die omslag te maken en te verwerken. Nou, vandaag is die dag! Vandaag is het vier jaar geleden dat we Nederland vaarwel zeiden en vol goede moed naar Italië vertrokken (hier de link naar de blog van 14 aug 2008). En wat is er in vier jaar veel gebeurd en wat zijn we veel wijzer geworden! Nou... wat zijn we in vier jaar eigenlijk wijzer geworden?

het roer om

Allemaal kennen we wel de mislukkingen en hopeloze pogingen van emigranten op TV in programma's als "het roer om". In de eerste minuten weet je al dat het plan gedoemd is te mislukken: geen duidelijke (economische) plannen of veel te rooskleurige plannen, ze spreken de taal nog niet of nauwelijks en het steenkolen engels zal ze ook niet ver brengen... maar toch... ZE DOEN HET WEL! Ik kreeg in de aanloop naar de emigratie vaak te horen "ja daar hebben wij ook over gedacht" en "dat zouden wij ook wel willen"... en telkens waren het mensen die veel beter dan de hoofdrolspelers uit "het roer om" zich zouden hebben kunnen redden. Waren zij die veilig thuis bleven zo realistisch en zij die de deur achter zich dicht trokken zo optimistisch?

Zonder een goede dosis optimisme lukt het in ieder geval niet. Het optimisme heb je vooral ook nodig om je voort te trekken, om te voorkomen dat je bij de tegenslagen (die je geheid gaat tegenkomen) bij de pakken gaat neerzitten.

Even wat info vooraf voor diegenen die onze gehele voorgeschiedenis gelezen hebben. Ik (Dagmar alias daggy72) heb in 1995 en 1996 twee keer zes maanden in Varese gewoond tijdens mijn stage resp. afstudeerproject bij Whirlpool, in het kader van mijn HTS-Elektro opleiding. In die tijd raakte ik hier zo thuis dat ik eigenlijk niet meer weg wilde en hier zeker terug wilde komen. Mijn toenmalige vriendinnetje zag het echter niet zitten om hierheen te komen en haar ouders achter te laten en dus ging ik terug naar Nederland, vastberaden ooit terug te komen. In 1999 ben ik met dat "vriendinnetje" getrouwd en niet veel later werd Maddy (alias Maddalena71) de moeder van mijn dochters Giulia (alias G1, uit 2001) en Giorgia (alias G2, uit 2004); niet geheel toevallig Italiaanse namen voor de meiden.

Een combinatie van factoren zorgde er in de loop van 2007 voor dat de tijd rijp werd voor verandering: ik had weer een aantal aantrekkelijke projecten in de Randstad moeten afwijzen omdat de afstand vanuit Kerkrade niet te overbruggen was en Maddy bleek eindelijk een goede oplossing gevonden te hebben voor haar zieke moeder (die ze zowat al sinds haar zestiende alleen verzorgde) waardoor ze wat rust begon te vinden. En zo gebeurde het dat we in september/oktober 2007 besloten de horizon richting Italië te verplaatsen. Lees hier meer over dat besluit in de blog van 8 okt 2007).
En dus ging eind 2007 ons huis in Kerkrade in verkoop en kochten we in mei/juni 2008 een mooi huis in Morazzone, nabij Varese. We kochten dus meteen, heel vastberaden en definitief dus!

Omdat we de sleutel pas op 11 september zouden krijgen en Giulia al vanaf begin september naar haar nieuwe school moest hebben we een maand gebivakkeerd in een te klein en te donker appartement in Marchirolo, niet echt ideaal maar dat hebben we overleefd. De natuur daar (Valganna) was in ieder geval geweldig mooi en het was geweldig om Giulia iedere dag via die weg naar school te mogen brengen en ophalen. 

de eerste crisis

Maar zoals ik al even vermelde in de introductie kun je tegenslagen verwachten, en die kregen we ook. De eerste kwam al vrij snel in het najaar van 2008. Nadat we de sleutel van onze Italiaanse droom hadden gekregen, onze spullen uit de opslag hadden gehaald en het huis hadden ingericht werd het tijd om weer aan de slag te gaan. De projecten die er lagen op te pakken. Maar dat viel dus tegen, de economische crisis zette  een dikke vette streep door de oorspronkelijke plannen. De afspraken uit voorjaar 2008 met diverse Duitse en Nederlandse (MKB)ondernemingen bleken niets meer waard of zouden meer gaan kosten dan opleveren.  Probleem was ook nog eens dat niet alles ineens werd afgeblazen, was dat maar zo geweest dan had ik meteen kunnen bijsturen. Nee er werden nieuwe beloftes gedaan "eerst dit project afronden en dan kunnen we met jou starten", "even wachten tot die klant betaald en dan hebben we budget om met Italië aan de slag te gaan" en nog meer van dat soort... Van uitstel komt afstel, dat spreekwoord ken ik nu wel! En zo liep 2008 zonder omzet ten einde en begonnen we vol goede moed aan 2009.

een villa aan het Lago Maggiore

Op zoek naar opdrachten, projecten of een normale baan viel mijn oog in het voorjaar van 2009 op een advertentie van een grote internationale makelaar aan het Lago Maggiore, ze zochten meertalige makelaars/consultants. En aangezien de mogelijkheden in de buurt niet voor het oprapen lagen leek me dat een leuke uitdaging. Makelaardij, iets heel anders, maar ach, in noodgeval was ik ook bereid geweest om druiven te gaan plukken. En dus werd ik Consulente Immobiliare voor Engel & Völkers in Cannobio en Porto Valtravaglia beiden aan het Lago Maggiore. Een geweldige tijd met leuke collega's en iedere dag aan of zelfs op het mooie Lago Maggiore. Ik heb menigeen jaloers gemaakt met mijn sfeerplaatjes op Facebook en Twitter. En 's avonds de schoolbanken in voor de cursus makelaar van de Kamer van Koophandel, 4 avonden per week van 20:00 tot 22:30... wetten, regels, methodes en dat allemaal in het Italiaans. Maar toen er na een paar maanden die Duitsers niet mijn villa kochten maar die van een collega, of het bod van mijn Nederlandse klanten werd overtroefd door dat van een stel Russen was de lol er snel vanaf. Eén verkoop was voldoende geweest qua commissie om van door te kunnen gaan maar als je twee keer zo dicht bij bent en het ketst dan af...
Ondertussen was ik niet stil blijven zitten, mijn profiel op LinkedIn en de vacatures aldaar hield ik goed in de gaten, net als de lokale arbeidsmarkt. Maar op die lokale bedrijven zaten helemaal niet te wachten op een eigenwijze meertalige Noord-Europeaan die hier net een jaar woonde en veel te veel wilde verdienen.

Zwitserland

Maar uiteindelijk kwamen er toch een paar mooie opties om uit te kiezen en dus startte ik begin 2010 als Account Manager bij Permobil in Zwitserland. Ik zou wel eens even de markt voor rolstoelen in Zwitserland en Noord-Italië op de kop gaan zetten. Rolstoelen? Hoe kom je daar nu bij? Nou die van Permobil zijn toevallig wel de beste in de wereld en behoorlijk complex en aangezien ik verstand heb van computers en elektronica en verkopen leek ons dat wel een goede combinatie. Dat was dan misschien wel zo, maar een Zwitserse baas met een totaal andere kijk op de markt en dan ook nog eens 4-5 dagen per week 225km van huis af logeren in hotels aan de andere kant van de Gotthard is niet ideaal. Dus na ruim een jaar (juni 2011) besloten Permobil Schweiz en ik het beide op een andere manier -zonder elkaar- te gaan proberen.

geluk bij een ongeluk

Maar eerst even terug naar 2010, want op maandag 7 juni van dat jaar kreeg ik een telefoontje uit Morazzone, de buurman... Ik moest niet schrikken maar Maddy was aangereden op haar fiets door een auto en moest naar het ziekenhuis. Ik was net in Zwitserland aangekomen en kon alweer omdraaien. En dan zijn 225km ineens erg lang, heel erg lang. Meer details over het ongeluk staan in deze blog. Helaas kampt Maddy nu ruim 2 jaar later nog steeds met de gevolgen van dit ongeluk, een pijnlijk linkerbeen en blijvende invaliditeit zijn het gevolg. Hiervoor is iemand aansprakelijk en zijn verzekering zal haar hopelijk tegemoet komen met een ruime schadeloosstelling, we starten na de vakantie de afronding van deze hele kwestie via onze advocaat. Het voordeel van dit ongeluk echter is dat Maddy onder de dorpelingen bekend werd en dat met name de buren ons te hulp schoten tijdens mijn afwezigheid. Ik was na een week thuis de boel te hebben gerund immers weer naar Zwitserland vertrokken. Buren die de luiken 's ochtends kwamen opendoen, middag- en avondeten voor haar bereidden en de luiken 's avonds weer kwamen sluiten. En ook later toen ze aan de revalidatie kon beginnen waren er naast haar Nederlandse vriendinnen ook de buren en Italiaanse vriendinnen die met haar naar fysio en ziekenhuis reden, en weer iets later samen met haar gingen sporten. Sinds het ongeluk is ook Maddy beter op haar plek hier en heeft haar eigen contacten. 

zwarte dagen

En toen gingen we eind juni, vlak na het ongeluk, naar Nederland voor een feestje en zakenreis (naar Zweden) van Permobil toen het plots slecht ging met mijn moeder die sinds april 2008 tegen kanker probeerde te vechten. Twee jaar hard gevochten, alles geprobeerd maar het mocht niet baten. Binnen een week is ze toen overleden. Hierover is in mijn blogs niets terug te vinden op een klein "excuus" na in de eerstvolgende blog op 11 oktober 2010. Ik had er even geen zin meer in en ik wist dat mijn ouders die aandacht niet op prijs stelden.

terug naar onafhankelijkheid

In mei/juni 2011 was ik dus op zoek naar weer eens een nieuwe richting, een nieuwe uitdaging. Met name door mijn hyperactiviteit op de social media als twitter, facebook en linkedin kwam ik snel in contact met ondernemers met plannen in Italië. Als eerste het verhuurbedrijf Boels uit het Limburgse Sittard, maar met inmiddels bijna 300 vestigingen in Nederland, België, Duitsland, Polen, Tsjechië, Slowakije, Oostenrijk en dus ook nu in Italië. Dit was een geweldig project om samen met de facilitaire afdeling van Boels uit te voeren: 3 vestigingen in Assago (bij Milaan), Gussago (bij Brescia) en Verona heb ik met hen mogen opzetten. Het heeft me een schat aan ervaring opgeleverd en hopelijk kan ik in de toekomst bij de volgende vestigingen weer wat voor hen betekenen.
In dezelfde tijd dat ik met Boels startte kwam ik ook in contact met Salesupply, een bedrijf dat zich gespecialiseerd heeft in het ondersteunen van de internationalisatie van e-commerce ondernemingen (webshops). Met vestigingen in de belangrijkste online markten van Europa: Nederland, Duitsland, Groot-Brittanië, Frankrijk, Denemarken, Zweden, Polen, Spanje en dus ook Italië. Salesupply helpt bij het vinden van de juiste markten (in welke landen maak je de meeste kans op succes), de aanpassingen van de website voor dat betreffende land (vertaling, webmarketing, seo, linkbuilding, logistieke, juridische en fiscale aspecten, keurmerken e.d.) en (en daarin verschilt Salesupply tot veel andere lokalisatie bureaus) het ondersteunen of zelfs compleet uitvoeren van de klantenservice (callcenter) en ondersteuning bij logistiek, met name de afhandeling van retouren. Als Country Manager Italy begeleid ik webshop ondernemers van buiten Italië op de Italiaanse e-commerce markt en binnenkort hoop ik ook de eerste Italiaanse webshop  naar het buitenland te begeleiden. Zo hebben we in het najaar van 2011 Tennis-Point.it gelanceerd, de Italiaanse website van Tennis-Point.de uit Duitsland. Vrij succesvol mogen we wel stellen want de Italiaanse shop doet nauwelijks onder voor echte e-commerce landen als Nederland en Frankrijk (met die laatste wisselen we steeds stuivertje qua resultaat). Daarnaast begeleiden we nog een aantal andere webshops uit Nederland en Duitsland en staan we op het punt een aantal te lanceren na de zomer.
Ik heb Boels en Salesupply in Italië op weg geholpen en dankzij hen heb ik ook weer de juiste weg gevonden. 

school & vrienden

En de kinderen dan? Nou zoals je zo vaak hoort, hebben die nog wel de minste moeite gehad om zich aan ta passen. Giulia ging verder in het Nederlands onderwijssysteem op de Europese School (in een klas met Nederlandse en Vlaamse kinderen en leraar). Ze heeft inmiddels de basisschool afgesloten en gaat begin september verder op de middelbaar onderwijs, ook weer aan de Europese School. Giorgia heeft de eerste twee jaren hier de lokale Italiaanse kleuterschool bezocht en zo heel snel en accentloos Italiaans geleerd, inmiddels heeft de eerste twee jaren basisschool op de Europese School er ook weer op zitten. Beide meiden spreken heel net en correct Nederlands, mooi sophisticated Engels en Italiaans. Uiteraard is hun Italiaans niet zo goed als het geweest zou zijn als wanneer ze op een Italiaanse school zouden hebben gezeten. Maar daar staat tegenover dat hun Engels perfect is en ze ook het Nederlands verder ontwikkelen. En tegen de tijd dat ze met 18 de Europese School verlaten zullen er nog wel een taal of twee bijgekomen zijn. 

Vriendschappen, tja, dat is een moeilijk iets hebben we gemerkt. Hoewel we best wel veel mensen kennen en ook vrienden hebben gemaakt blijft het meestal toch oppervlakkig. Misschien omdat Maddy de taal niet goed genoeg beheerst, misschien omdat Noord-Italianen niet zo hartelijk en open zijn als men misschien zou denken. Begrijp me niet verkeerd, ook onze ECHTE vrienden in Nederland waren op de vingers van één hand te tellen hoor. Het zal toch met cultuurverschillen te maken te hebben en zo; je wordt hier niet snel thuis uitgenodigd voor een kop koffie en stuk taart of een etentje. Aan de andere kant ga je wel sneller met elkaar de stad in voor een aperitivo en dat mondt dan vaak weer uit in een gezellig etentje. 

Conlusies

Belangrijkste vraag die ik moet beantwoorden: "Heb je er (ooit) spijt van (gehad) dat je naar Italië bent verhuisd?"
Nee, ik zeer zeker niet! Maar Maddy zal een wat minder eenduidig antwoord hierop hebben denk ik.

"Had je het anders gedaan als je geweten had dat..." Tja wie niet, teveel tijd verloren in 2008 en 2009, maar als je alles van tevoren zou weten...

Nu ik de blog even vluchtig nalees valt me op dat ik heel veel woorden aan werk heb besteedt, wat weer typisch Nederlands is en wat velen van jullie je ook (terecht) afvragen. Maar dat is natuurlijk niet de reden dat we hierheen zijn verhuisd. Als je je baan belangrijk vind dan meot je dus nooit naar Italië verhuizen. Maar wil je buiten die 40-60 uur per week dat je werkt ook kunnen leven en kunnen genieten. Dan is Italië een topland om te wonen. Ondanks alle sores die wij persoonlijk over ons heen hebben gekregen, die de huidige crisis misschien nog in petto heeft voor Italië, de Italianen en ons... één ding is zeker, je kunt hier heerlijk genieten. Genieten van de omgeving, lekker eten thuis of buiten de deur (voor een betaalbare prijs). Hier kan IK na mijn werk mentaal de deur achter me dicht trekken, op de tuinstoel gaan zitten over de wei en het bos heen kijken en denken.... La Vita è Bella!

Dus dat is wat ik nu ga doen: Living La Dolce Vita!

About Me 2.0

My first "About Me" in this Blog was written in Dutch over a year ago so it needed both an update and a translation.

I am Dagmar Sporck, 39years old, married to Maddy (Maddalena) and father of two fantastic girls (Giorgia of 7 and Giulia of 10 years old). I represente Dutch and German companies in Italy and Ticino-Switzerland with my company Sales4Italy. And for the German readers: Yes, I am a male Dagmar!

Since 1996 I am a proud member of the Round Table, first in RT171 Kerkrade, NL and since 2008 in RT64 Varese. Last year as IRO, this year as Vice-President and as of June 2011 as President. I hope to be able to attend some interesting RT-meetings in the next two years: the Gala in the Academy of Siena in November this year, the Italian AGM in Taormina, Sicily June next year and various international meetings as well. In Switzerland I try to visit as much RT's as possible, combining the business trips with visits to the local RT-meetings.



End of this month (28-31 October 2010) the Twinning partner of Morazzone, Wimblington will visit Morazzone. I am honored to be part of the organisation of this event as chairman of the Morazzone Twinning Committee.

The so called Social Media are getting quite a lot of my attention as well. I was an early adapter of XING and LinkedIn, one of the first to move to facebook in the Netherlands (where the national equivalent Hyves is still far more popular), Over a year ago I discovered Twitter and after a slow start I now can't stop tweeting, RT'ing and replying. This might be my only real addiction!

What's more to say? I like cooking, but even more I like to eat honoust food with a good glass of wine. If money wasn't an issue I would be travelling around the world a lot more. Especially city-trips.
I have a lot of experience playing around with computers (started with C64, self build PCs, Macs), operating systems (Windows 3.x, XP,7, Ubuntu 9.x/10.x, Mac OS X), software-applications (office suites, graphical, DTP), mobile devices (iPhone, Windows Mobile 5.x/6.x, pda's), and so on. I like to watch movies, listen to music and I can't stand disorganized CD/DVD collections so I put everything on my server (WD MyBookWorld) and play it on PC, laptop and of course the fantastic XBMC Live box (on a Foxconn NT330i barebone).

Although the names of my 3 girls might make you think at least 3 of us are Italian we all have the Dutch nationality and are all born in the Netherlands, in the utmost south-east, Limburg. To Italians I do like to say we're the Olandesi Pugliesi (the Dutch from Puglia). Just like Puglia, the heel of the Italian boot, is hanging on to the rest of Italy as an appendix, Limburg is the Netherlands' appendix.
The four of us moved to Italy in August 2008. Our motivations were not business nor did we want to open a B&B, we just liked the idea of living in Italy, close to the mountains, the lakes, Varese, Milano, Lugano, etc. So one day in 2007 we took the decision, put our house on sale (which we sold) and we moved from Kerkrade to Morazzone (VA), Italy, where we bought a house. After some time off (sabatical) I wanted to start doing something not involving too much travelling away from home. So I joined Engel&Völkers Real Estate at the Lago Maggiore. Not the best choice ever but I learned a lot, and I got to practice my languages every day. Languages I use every day being in touch with business relations from the Netherlands, England, Germany, France, Belgium and of course Italy and Switzerland!

So I live in Italy where people still know how to enjoy life and (at least as important) good and honoust food!

Wanna know more about me, just ask!

het weer in en om Varese

Toen we vorig jaar naar Italië (Morazzone) verhuisden zeiden veel mensen, zeker vanwege het weer... en laat dat nu net NIET één van de argumenten zijn geweest. Nee het weer was voor mij (en ik denk voor ons) geen reden. Okay, hier schijnt de zon iets meer uren dan in NL maar daarentegen regent het hier ook veel meer (in milimeters per jaar MINIMAAL 3x de hoeveelheid in Zuid-Limburg, 2400mm vs. 800mm).

Maar ondertussen... verrek het weer is wel degelijk een reden denk ik nu. We raken er helemaal aan gewend en kijken dan soms ook vreemd op als het even veranderd.

Het weer is hier (dus in het Noord Italiaanse merengebied) over het algemeen vrij stabiel en voorspelbaar, het is of zonnig en dan kijk je naar een strakblauwe hemel, of het regent pijpenstelen en daar kunnen jullie (in NL) je bijna niks bij voorstellen, het lijkt nog het meeste op de wolkbreuken zoals NL afgelopen week 2x trof. Alleen... dan regent het hier UREN aan één stuk, onafgebroken, en in de herfst soms dagen achtereen. Zo bereiken we die hoge hoeveelheid mm/jr hier. Maar dat betekend dus wel dat het op die andere dagen niet meer kan vallen.

Wind, dat is iets vreemd hier en als we in Nederland zijn herinneren we ons weer wat dat eigenlijk is. In Nederland, ook op de mooiste dagen is er eigenlijk altijd wind. Hier bijna nooit en we kijken dan ook bezorgd naar de lucht als we de boomtoppen zien bewegen.

De typische Hollandse grijze luchten waarin je dagenlang geen wolk kunt herkennen en waaruit af en toe een miezerig regentje valt komen hier vrijwel niet voor, het is hier gewoon strakblauw (evt. met witte watjes) of er hangen donkergrijze wolken zwanger van de regen... die dan ook beslist zal vallen.

Afgelopen 2 weken hebben we superweer gehad, overdag! 's avonds meestal rond 19:00 kwamen er vanuit de Alpen (hier op een steenworp afstand) donkere wolken aanzetten en soms zagen en hoorden we het al een uur lang bliksemmen en donderen... en als het ons dan bereikt had, een flinke bui (meestal iets van een paar uur) een knallend onweer en daarna (het was ondertussen nacht) droogde het op en de volgende ochtend begon weer stralend zonnig. Perfect agrarisch weer zo, en mits we op ons overdekte terras bleven konden we gewoon buiten eten; de temperatuur bleef altijd boven de 20 graden.

Maandagavond bereikte ons pas tegen middernacht een onweer dat behoorlijk tekeer is gegaan en tot de volgende ochtend (8:00 regende het nog) heeft volgehouden, met soms vreselijk harde donderslagen...

en nu... het is gewoon een heerlijke ochtend, we zien de Monte Rosa weer liggen (berg van ca. 4500m op 100km van hier) dat betekend dat de lucht helder en schoon is, en de termomether staat alweer op 24 graden. Het zwembad zal vandaag ook weer goed gebruikt worden door de meisjes, ze hebben er slechts 2 dagen geen gebruik van gemaakt sinds we het 3 wkn geleden hebben opgezet.

MAAAARRRRR, het kan ook anders. Vorig jaar juni heeft het hier ook overdag veel geregend en toen we in augustus aankwamen werden we verwelkomd met een week onweer ...

voor nu: Saluti uit een zonnig Murazùm (das Morazzone in Lombardisch dialect, een smerige versie van het Italiaans )

Kerst in Nederland

Vorige week zaterdag (20-12) zijn we 's ochtends uit Morazzone weggereden, eerst nog even langs de bar voor een laatste echte capuccio-brioche en dan de auto in, de Alpen over en naar Kirchroa.

De rit verliep voorspoedig, alleen wat sneeuw op de weg toen we aan de noordkant van de Gottardo/Gotthard de tunnel uitkwamen, verder goed door kunnen rijden. Na een rit met wat pauzes kwamen we na een alleszins redelijke 9 uur in Kerkrade aan, waar me meteen naar Nonna Mia gingen. Maddy en de meiden hadden haar al sinds augustus niet meer gezien (alleen een keer via webcam). Toen nonna moest gaan eten zijn we naar tante Kirsten gereden en hebben we een lekkere vette friet met kroketten en frikandellen gehaald. Na 4mnd hadden we daar allemaal wel weer zin op. De meisjes bleven bij Kirsten slapen, Maddy en ik betrokken het huis van mijn ouders (die nog in Regensburg waren).

Zoals al gemeld in de vorige blog en de reacties erop, zou mijn moeder eerst zondag naar huis komen, maar door een plotse ontsteking vd wond werd dat onzeker. Zondag kregen we te horen dat ze maandag waarschijnlijk naar huis zou komen. Zondag eerst uitgeslapen, toen bij Maddy's nicht Sandra op bezoek om de nieuwste aanwinst Stella te bewonderen. 's Avonds wat chinees gegeten (verlangde ik meer naar dan naar de vette friet) en aansluitend nog even bij vrienden op visite. Maandag nog wat xmas-shopping en het huis klaar gemaakt voor Nonna's thuiskomst.

Eind van de middag kwam Nonna dan eindelijk thuis; ze zag er supergoed uit en voelde zich ook zo. Ze had zelfs zin op Spaghetti met beestjes (spaghetti met scampi in knoflook-olie).

Dinsdag had ik een bespreking in Maastricht, zijn de kids naar Ciska&Huub geweest en heeft Maddy haar voetjes en huidje nog eens laten verzorgen. Waardoor Nonna de rust had om lekker bij te komen, en dat had ze ook nodig.

Woensdag zijn de meiden en Kim met Kirsten naar de film geweest en terwijl ik in Heerlen wat rondhing heb ik nog maar mijn garderobe uitgebreid (tja... woon je naast Milaan en ga je een pak kopen in Heerlen tssss)

Woensdagavond de kindermis in de Lambertuskerk bezocht en daarna de kerst ingeluid bij nonno&nonna.

Donderdag (1e kerstdag) samen met Maddy's moeder bij mijn ouders thuis kerst gevierd en met mijn moeder ging het weer beter en beter.

2e Kerstdag (vrijdag) vieren we traditioneel met de familie van mijn moeders kant, deze keer in Vaals, met o.a. surprises. Gezien de gebeurtenissen van het afgelopen jaar een emotionele gebeurenis, met menig traantje. Maar door de goede afloop wel met een positief gevoel. Weer heerlijk om even met zijn allen bij elkaar te zijn! Ook mijn moeder heeft het goed volgehouden, die uren aan tafel en zo... Er is weer lekker gekookt, amuses, voorgerecht, soep, hoofdgerecht, kaas uit Lombardije, toetje en koffie met choco-fondue.

Zaterdag eerst uitgeslapen en uitgebuikt. Dan de noodzakelijke boodschappen voor de emigrant gehaald: pindakaas, hagelslag, appelstroop, schenkstroop voor pannenkoeken, etc.. 's Avonds de jaardienst van opa & oma Sporck in Bocholtz gevolgd door een etentje in Eys (Bie de Tantes, aanrader) met de familie Sporck. Ook die weer even allemaal gezien.

Zondag op tijd op, nog even ontbijt en toen weer terug naar huis! Nog even bij Nonna Mia langs en toen de auto in. Deze keer wat minder gestopt, weinig hoeven te remmen en dus in minder dan 8uur naar huis gereden. Het weer was lekker zonnig onderweg, alleen ten zuiden vd Alpen lag een flink pak sneeuw en ook thuis lag nog sneeuw die met de kerstdagen gevallen was (hier dus wel).

Al met al hebben we een behoorlijk drukke week gehad, hebben we veel minder gedaan dan gepland, veel minder mensen gezien dan we van plan waren (we zijn Kerkrade niet uitgeweest) maar zijn we vooral blij en opgelucht dat we gezellig kerst hebben kunnen vieren met mijn moeder als stralend middelpunt!

saluti da Morazzone e Felice Anno Nuovo!

Dagmar

Update Regensburg

Inmiddels is de operatie een week achter ons en kunnen we met iets minder terughoudendheid stellen dat het goed gaat met mijn moeder, heel goed!

Enkele uren na de operatie (vorige week dinsdag dus) heeft ze vanuit het bed op de IC al even lekker met pap en mij gekletst, de dag erna was ze echter doodmoe en heeft bijna alleen maar geslapen. Logisch en begrijpelijk natuurlijk, maar na haar opgewekte (en soms zelfs grappige) gepraat vd avodn ervoor was het toch wel een beetje teleurstellend. Donderdags was ze meteen al goed wakker en hebben we nog even kunnen kletsen voordat ze mij naar Italië terugstuurde, want daar hadden ze me harder nodig dan zij in Regensburg.

Ondertussen zijn alle infusen, slangen, drains, e.d. verwijderd en afgekoppeld en beweegt ze zich redelijk vrij in het rond. De 8 kilo die ze bij was gekomen (ze hield iets teveel vocht vast de dagen na de operatie) zijn er weer vanaf en de dokteren zijn tevreden. Dus de planning dat ze na het komende weekeinde naar huis mag lijkt ze wel te halen.
Maar hoe is het dan nu met de kanker?
Tja, heel eerlijk... de doktoren zeggen dat ze niets meer kunnen zien/vinden in het lichaam, op de foto's, de scans, e.d.. Maar om -in het geval van kanker- van genezen te praten gaat me nu nog te ver. Kanker overkomt je plots, het overkomt vaak ook diegenen waar je het niet verwacht. Mijn moeder leeft (itt haar zoon) erg gezond, heeft een goed gewicht, goed figuur, ziet er voor haar leeftijd supergoed en jong uit, heeft nooit gerookt... en toch zij! en om dan nu te zeggen dat het helemaal weg is.... tja.. maar ze is nu gewaarschuwd, kanker is te behandelen, MITS je er op tijd bij bent. We vreesden heel lang dat het TE LAAT was, maar het (b)lijkt nu dus (net) op tijd te zijn geweest. Vanaf nu regelmatig controleren en in de gaten houden. Maar daar reken ik wel op mijn vader, die brengt haar meteen naar het Klinikum in Aachen als ze ook maar iets voelt . en gelijk heeft ie...!

Of het een wonder is, of het de wilskracht van mijn moeder is, de vele bedevaarten die er gemaakt zijn, de honderden kaarsjes die ze zelf, mijn vader, wij, de familie, vrienden en kennissen aangestoken hebben... wie zal het weten. In ieder geval wil ik iedereen bedanken voor de positieve energie die ze ons bezorgd hebben op wat voor manier dan ook!!!

belangrijke weken voor de boeg

Zo, nu eens even niks over Italië, maar over de gezondheid van mijn moeder. Het is te merken dat ik hier lang niks over heb laten horen want steeds meer mensen informeren ernaar.

Op zich gaat het allemaal goed, voor zover je dat van buiten goed kunt beoordelen. Inmiddels is ook de 2e chemokuur (van weer 6 behandelingen) afgerond. Maar er worden, in afwachting van onderzoeksuitslagen (waarover zo meer), nog wat chemo's achteraan gegeven. Ook deze chemo's zijn vrijwel zonder problemen verlopen, geen last van misselijkheid, overdreven moeheid of whatsoever. Alleen zijn de haren ondertussen wat uitgedund en bij een evt. volgende chemokuur zal er wel een pruik of een hoofddoekje aan te pas gaan komen.

De komende 2 weken worden er weer diverse onderzoeken gedaan om een compleet beeld te krijgen van de situatie in darmen en lever. Een scan van de organen en met name de lever om te zien tot welk resultaat de afgelopen chemo's geleid hebben. De vorige kuur had meer dan de helft vd uitzaaiingen vernietigd en reeds tot een operabele situatie geleid. Een precaire operatie, maar in ieder geval een hoopvol uitgangspunt. Men hoopt dat de afgelopen chemo's de uitzaaiingen helemaal vernietigd hebben zodat er aan de lever niet geopereerd hoeft te worden. Verder wordt er nog een darmspiegeling gedaan om de status van de darmtumor (en bron van alle kwaad) in kaart te krijgen.

Op basis van die onderzoeken zal een team van specialisten een verdere behandeling voorstellen. Sowieso zal de darmtumor verwijderd moeten worden, en afhankelijk van de situatie van de lever zullen ook daar delen van verwijderd moeten worden. De komende weken worden dus spannend, eind oktober/begin november weten we meer!

Tot blogs/mails/chatz/bels/etc...

Dagmar & fam.

de Pronto Soccorso

Met dat de opgedwarrelde stof in Casa Sporck neerdaalt keert ook de rust weer. We hebben (mede met hulp van vrienden, mijn ouders en mijn zus) de afgelopen week keihard gewerkt om de puntjes op de i gezet te krijgen. De bedden en kasten stonden grotendeels al, maar er waren nog tig dozen uit te pakken, kleren te wassen en te sorteren, speeltoestel in de tuin te plaatsen, lampen op te hangen, toch nog een kast in elkaar zetten (we vonden de schroeven pas na 2wkn zoeken), tuin verzorgen, etc. etc. etc.

Waar gehakt wordt vallen spaanders, en waar geboord wordt spat gruis in het rond en dus een gelegenheid om kennis te maken met de Italiaanse gezondheidszorg moet Maddy gedacht hebben. Bij het boren door mij mocht zij assisteren en daarbij kreeg ze een stukje gruis in haar oog. Op zich niets bijzonders, is mij ook overkomen de afgelopen weken, maar toen het na een dag of 2 toch pijnlijk werd zijn we toch maar eens de boel gaan laten controleren. Meteen naar de EHBO of toch maar even via de (nog onbekende) huisarts.

Omdat Varese potdicht zat en de EHBO dus wel eens lang zou kunnen gaan duren zijn we eerst maar naar de dokter gegaan. Op donderdagmiddag spreekuur van 15:30 tot 19:00. Dus om 15:45 namen we plaats in de volle wachtkamer (ca. 10 dames op leeftijd, 1 heer en nog 2 vrouwen van onze leeftijd). Al snel bleek dat je in een wachtkamer waar geen nummertjes getrokken kunnen worden degene die binnenkomt even informeert naar wie er als laatste voor hem/haar is binnengekomen. Zo hoef je maar op 1 kop te letten. Wij moesten er zo'n 13 proberen te onthouden . Wachten moesten we dus nog wel even, vooral toen bleek dat de dokter voor een bezoek weg was wat niet veel goeds beloofde gezien de verkeerssituatie op dat moment.... Ongeveer 3 uur (!) later waren we aan de beurt en heeft de Dottoressa ons verhaal aangehoord. "Ja, maar daarmee moet je niet hierheen komen, de volgende keer METEEN naar de Pronto Soccorso". Maar goed, het is een aardige dokter, die het wel leuk leek te vinden om ons al patiënt te mogen hebben en ze heeft ook meteen het ziekenhuis in Varese gebeld en geïnformeerd naar de tijden van de oogarts, er bleek nog net tijd genoeg te zijn om deze vanavond te bezoeken.

Wij dus TOCH door naar Varese, naar de Pronto Soccorso van het Ospedale del Circolo. Daar aangekomen werden we gevraagd weer even in de wachtkamer (mooi modern ziekenhuis trouwens) plaats te nemen. Maar toen we ook daar even gezeten hadden naderde toch ook wel het einde van de dienst van de oogarts, dus toch nog eens naar de balie... "Ow, goed dat u komt, zijn ze u nog niet komen halen? Ik laat u meteen even begeleiden en dus moesten we de gang uit, naar rechts, de hal door, deur 13 uit het plein over, na 100m links, de witte deur tegenover het standbeeld in. Daar werden we opgewacht door een team van 5 man/vrouw die Maddy eens even goed onder "ogen" namen . Er bleek dus idd een stukje steen ter grote van een halve mm in het hoornvlies te zitten. Dat hebben ze er met een pincet meteen uitgehaald. Druppels erin, doekje erop, pleisters erop en nog geen 5min later stonden we weer buiten, terug naar de EHBO-post, formulieren aftekenen en we mochten naar huis. Om 20:30 waren we dus thuis.....


De dag erna nog even naar de huisarts (we hoefden niet in de wachtkamer te gaan zitten, we konden gewoon doorlopen, aankloppen en even afwachten). We kregen een recept mee voor anti-biotica oogdruppels en dat was het. Het verbandje is er af, de pijn is weg en het oog is evenmooi als ervoor. Eind goed, al goed!

Verder: het gaat hartstikke goed met ons 4. We hebben het naar onze zin, voelen ons echt thuis hier en zullen het de komende weken in huis wat rustiger aan gaan doen en nog meer genieten. Het weer is duidelijk beter dan in Nederland momenteel, al kan het nog beter.

Wie heeft er trouwens gekeken naar het WK Wielrennen??? wat waren jullie indrukken van Varese en omgeving? De school van Giulia ligt trouwens op de top van de 1e beklimming (de Montello, waar Vosje in de laatste ronde de 1e demarrage plaatste) uit de route van afgelopen weekeinde.


Groetjes/Saluti,

i Sporcki

op rust?

zo... de sleutel hebben we dan eindelijk (sinds afgelopen donderdag) en we zijn meteen druk aan de slag gegaan met verhuizen: de spullen uit Marchirolo naar Morazzone slepen en uit de loods in Inarzo naar Morazzone halen. Zaterdag 6 (of 7) keer met een furgone (bus) heen en weer en toen stond alles in het huis. ja het stond er... maar daarmee was het nog niet bewoonbaar.

Meteen aan de slag, bedden in elkaar gezet.
Maar welke plank hoort nu bij welke kast?
Dozen uitsorteren, wat heeft prioriteit en wat iets minder (van de ca. 150 dozen)?

We zijn nu een paar dagen verder en ik neem even de tijd om wat woorden heir te kalken zodat de mails/smsjes/tels met vragen naar info een beetje beantwoord worden. Het belangrijkste is in ieder geval:

WE VOELEN ONS HEEEERLIJK!

we voelen ons echt THUIS, we hebben het naar onze zin en kunnen niet wachten tot we echt alles op orde hebben en ECHT kunnen gaan genieten/leven/werken/etc.

Wat is er verder nog allemaal te melden:

GIULIA gaat met veel plezier naar school, sinds maandag met de schoolbus (en dat maakt het allemaal nog leuker). Ze gaat heel makkelijk om met de 3 talen; naast de lessen in het Nederlands heeft ze dagelijks een uurtje Engels en dan ook nog het Italiaans wat ze maar op straat en zo moet oppikken. Ze is erg leergierig en vraagt me constant hoe je dit en hoe je dat in het Italiaans moet zeggen. GEWELDIG, ik ben echt trots op haar!

GIORGIA is bezig met haar 2e week gewenning op de lokale kleuterschool en ze gaat graag, ze vindt de juf en de kids leuk. Dus niks om ons zorgen over te maken. Giorgia is van nature wat stiller en rustiger dan onze extraverte Giulia maar toch merk je aan haar dat ook zij nog weinig moeite heeft met de nieuwe omgeving.

Zakelijk ben ik druk bezig met de voorbereidingen voor nieuwe opdrachten, maar alle hulp is welkom. Dus als iemand nog bedrijven weet met interesse in de Italiaanse markt, ik help graag.

Zo dat is weer een te uitgebreide update geworden, ik ga nog even wat eten (had vanavond een info/ouderavond op de Europese school en toen is het avondeten erbij ingeschoten)... daarij ben ik notabene ook nog tot Secundant KlasseMOEDER (M/V) gebombardeerd met als belangrijkste taak het organiseren van feestjes.

Komend weekend komen de eerste Neder-Belgische vrienden een kijkje nemen en zondag komen mijn ouders en zus een weekje WK Wielrennen meepikken en het appartement inwijden. Wordt dus weer lekker druk. Giulia heeft trouwens een week vrij ivm de WK want haar school ligt aan het WK-parcours.

Saluti da Morazzone,

Dagmar

nog een weekje geduld...

zo, vandaag over een week is het zover: 's morgens naar de bank voor het ophalen van een paar cheques en dan naar de notaris. als we daar een paar kriebels later vertrekken zijn we eindelijk eigenaar van een mooi stukje grond in Morazzone met daarop een supermooi huis!

En de tijd kan nu niet snel genoeg gaan. We hebben hier in ons tijdelijk huisje wel gehad. Hoewel een perfecte tussenoplossing missen we onze eigen spullen. Je bent gewoon 4 wkn te gast en als dan ook nog het weer slechter wordt (momenteel dondert en bliksemt het hier zoal ik dat in NL nog nooit heb meegmemaakt) zit je hier echt de dagen te tellen... nou ja... ook niet overdrijven he.

Even de afgelopen 3 weken samenvatten
week 1 (14-24aug): vakantie, wennen, rondkijken, en maddy... HEIMWEE
week 2 (25-31aug): vakantie en nonno&nonna (opa&oma) op bezoek
week 3 (1-4sep): daar zitten we nu middenin en we krijgen eindelijk een ritme dat niet meer op vakantie lijkt. ook is het vanaf maandag slecht weer, het regent (vooral 's nachts) en nog belangrijker: Giulia is naar school gegaan! Iedere morgen om 7u opstaan, douchen, aankleden, met Giulia (en evt. Maddy en Giorgia) naar de bar voor een ontbijt (Capuccio-Brioche) en dan door naar de Europese School (ritje van 20min door de Valganna-vallei).
Uiteraard ben je als ouders benieuwd (bezorgd) hoe ze het er op een nieuwe school van afbrengt, en het maakt niet uit of die school nu in Kerkrade, Eindhoven, Turnhout of Varese staat. Het is nieuw voor haar en hoe snel zal ze zich thuis voelen, nemen de andere kids haar snel op, hoe reageert ze op nieuwe andere regeltjes? Het lijkt (nu na 4 dgn) perfect te lopen. Ze staat 's morgens te trappelen om naar school te mogen en ze zegt de lange dagen (di+do) het leukste te vinden. Op die dagen eten alle kinderen van alles klassen (4jr-18jr) in de mensa, en het is eten wat de pot schaft. Giulia is (zoals veel kinderen) een selectieve eter, dus je hoopt dat ze een beetje haar best zal doen, maar ook hier... super! vreemde ogen dwingen zeggen ze, en het feit dat andere kinderen het ook eten zal zeker helpen en dus heeft Giulia vandaag voor het eerst sinds tijden nog eens GROENTEN gegeten . Risotto al'Ortolano (rijst met tuingroenten) en daarna Pesce inpanata al Forno (gepaneerde vis uit de oven), al met al 2 nieuwe dingen die ze lekker zei te vinden. Ze heeft alle dagen engels gehad. Op de Europese School krijgen ze vanaf hun 6e (1e klas) een 2e taal. Dat moet 1 vd primaire Europese talen zijn (Engels, Duits of Frans) en wij hebben voor Giulia engels gekozen, omdat ze een jaar achterligt op de rest vd klas krijgt ze wat meer lessen dan haar klasgenoten.
Al met al zijn we supertrots op haar, ik heb deze week meer dan eens met tranen in mijn ogen (van trots) naar haar staan kijken of naar haar verhalen geluisterd, ze doet het gewoon even. 830km verhuizen en daar naar school gaan.

Nadat ik Giulia naar school had gebracht heb ik me gewaagd aan de Italiaanse bureaucratie. Maar daarover meer (voor de overzichtelijkheid) in mijn 2e blog van vandaag.

Plannen voor de komende dagen:
zaterdag en zondag: spullen worden vanuit de loods naar ons huis gebracht waar we dus dozen gaan slepen en meubels gaan opbouwen.
zondag: vrienden uit NL op doorreis naar de Toscane overnachten bij ons in de buurt
dinsdag: Giorgia gaat naar de ITALIAANSE kleuterschool. we zijn weer benieuwd (bezorgd)
donderdag: naar de bank, naar de notaris en dan NAAR HUIS!!!

a tra poco

Dagmar

de verhuizing naar Italië

Vanmorgen om 5:30 hebben we Kerkrade definitief verlaten en zijn we richting Italië gereden. Gistermiddag en -avond hebben we nog een aantal (met name voor Maddy en Giulia) emotionele afscheidsknuffels uitgedeeld op Blierhei en in Kerkrade.

De reis verliep perfect, binnen no-time waren we halverwege, alleen door wat drukte tussen Karlsruhe en Basel heeft ervoor gezorgd dat we het net niet in 8 uur gehaald hebben. Zonder te haasten en met regelmatige stops hebben we het in nog geen 9 uur gedaan, 14:15 waren we in Marchirolo waar we dus de komende 4 wkn zullen verblijven en van waaruit we de onze vestiging in Italie verder zullen voorbereiden: inschrijvingen bij gemeente, scholen, omzetten van de auto op Italiaans kenteken, nog wat meubilair kopen, verzekeringen regelen, inschrijven van Sales4Europe Italia bij de KvK, etc...

Het weer is momenteel redelijk slecht voor Italiaanse begrippen, goed voor Nederlandse begrippen. Ca. 25gr. maar er dreigt onweer, morgen zou het wel eens nat kunnen worden, maar voor de komende week is weer droog, zonnig en vooral warm (30gr.C) in het vooruitzicht gesteld.

tot blogs,




Dagmar e famiglia

de emigratie - 14 aug 2008

Volgende week donderdag, 14 augustus, gaat het gebeuren. Dan stappen we allevier in de auto en reizen af naar Marchirolo, ca. 20km ten noorden van Varese waar we tijdelijk zullen gaan wonen. Tijdelijk: tot we op 11 september de sleutels van ons eigen huis in Morazzone krijgen!

updates volgen!

Dagmar

verhuistournee

zo, we zijn op de terugweg van de tweede verhuisrit. deze keer samen met raymond. het blijkt ook hier dat ervaring helpt. waar ik vorige week nog 3 dgn nodig had om heen en terug te rijden doen we het nu in 2 dgn.

gistermorgen om 7:00 vertrokken we uit kirchroa. om 20u15 stonden we (beurtelings) onder de douche in het Art Hotel in Varese, na een ritje (weer via de Brenner) van 1185km. even later zaten we te genieten op een terrasje van de avondzon, een campari en het schoonste van varese. wat zijn italiaanse vrouwen toch mooi. Daarna lekker wat gegeten en nog wat gedronken. om 2u lagen we al op 1 oor.

vanochtend in een uur de meubels gelost in de loods en om 13u ongeveer begonnen ad terugreis via Zwitserland met deze keer flink oponthoud: 6km file voor de Gotthard-tunnel, drukte rond Luzern, file voor Basel en momenteel regenbuien tussen Basel en Karlsruhe. we moeten nog ca. 390km. dus tegen middernacht zijn we weer thuis!

nog een paar dagen Nederland en dan stappen Maddalena, Giulia, Giorgia en ik in de auto en rijden we samen naar Italia!!! eerst een paar weken in een appartement aan het zwembad en dan vanaf 11 september in Morazzone.

saluti dalla Autobahn A5 (Basel-Karlsruhe)
dagmar&raymond

het is afgelopen

zo... vandaag was dan de laatste dag dat we in de Barbarastraat 13 waren. 1 dag langer dan de bedoeling was, maar we hebben ook wel erg veel rotzooi verzameld in de afgelopen jaren en daarvan moet toch aardig wat mee naar italië.

Gisteren de sleutels aan JP & San overgedragen en dus moesten we vandaag toegang vragen tot wat 9½ jaar ons thuis was.

Met de onmisbare hulp van Bart, Alex en Gyl hebben we de volgende vracht geladen. morgenvroeg op tijd op en samen met Raymond rij ik dan richting Brenner. We hopen het Gardameer te halen zodat we maandagmorgen nog meer even een kort stukje richting Varese hoeven. Daar lossen we alles voor tijdelijke opslag in de loods.

Maandagavond zullen we dan even op krachten moeten komen om de terugreis via Zwitserland op dinsdag aan te kunnnen. Wijn en een goede maaltijd zullen daar voor moeten zorgen!

tot woensdag!

Dagmar

supergoeie dag!

effe een blog vanuit de Iveco Daily. waarover zo meer. eerst het mooiste nieuws van de dag/week/maand: mijn moeder heeft goed nieuws uit Aachen gekkregen vandaag. op de ct-scan van vorige week is te zien dat de uitzaaiingen verminderd zijn en dat de chemo dus goed aanslaat! YES!!!

nu het overige:
ik ben onderweg met eric en de helft van ons verhuisgoed. we rijden nu ergens tussen Ulm (D) en de Brennerpas. we moeten via Oostenrijk omdat de Zwitsers (als niet Europeanen) veel te lastig zijn. we rijden vandaa tot in Bardolino aan het Gardameer waar ik zojuist een B&B geboekt heb. Vanavond gaan we even bij Frank&Jocelyn aan die in Bardolino op vakantie zijn.
morgen gaat de reis dan verder naar Varese en woensdag weer thuis. volgende week zo'n zelfde rit nog een keer en dan zou alles in Varese moeten zijn.

Grüzi aus Tirol
dagmar&eric
ps: ik schreef deze blog van mij telefoon dus excuses voor de spelfouten.
pps: oh ja, de babykamer is verkocht vandaag en al opgehaald

update-flash

1. Mijn moeder
Mijn moeder heeft afgelopen maandag al de CT-scan gehad. Op de uitslagen is het evenwel nog even wachten. Omdat de doktoren goed hoop hebben dat de vorige chemo gewerkt heeft en omdat ze de eerste kuur van 6 behandelingen goed doorstaan heeft zijn ze afgelopen woensdag alvast gestart met een 2e reeks chemo's (er staan er weer 6 gepland).

2. de verhuizing
We hebben het vooropige contract getekend, een aanbetalgin (in Italië gebruikelijk) is ook gedaan en op 11 sept. a.s. passeert de akte definitief. Helaas krijgen we dan ook pas de sleutel. We hoopten de huidige eigenaren te kunnen bewegen het huis eerder te verlaten, maar helaas...
In de tussentijd logeren we vanaf vandaag t/m ca. 10 aug. bij mijn zus. Waarna we een tijdelijk onderkomen in Italie opzoeken. Via een vriend uit de Round Table 64 Varese kunnen we een huisje van een vriend van hem tijdelijk gebruiken. Hier ligt een zwembad voor de deur dus zo slecht is dat nog niet. Voor we dus in kunnen trekken in Morazzone dus eerst nog even een paar weekjes vakantie. Ik zal dan alvast een begin maken met het regelen van wat zaken en het zoeken van aanvullende opdrachten/projecten/werk.

Saluti da Kirchroa-Centrum,
Dagmar

update: mijn moeder, de verhuizing, etc

Ciao tutti,
Dat ik al een paar weken geen blog meer geschreven heb wil niet zeggen dat er hier niks meer gebeurd is. Even een update:

1. moeders
Afgelopen woensdag heeft mijn moeder de 6e en voorlopig laatste chemo-behandeling gehad. De hele kuur heeft ze SUPER doorstaan, nooit misselijk geweest, nauwelijks haaruitval en ze heeft zich gewoon goed gevoeld. Of het resultaat heet gehad weten we over een paar weken pas. Er zijn wel wat indicaties dat de behandeling gewerkt heeft: bloedwaardes, een echo, haar goede conditie en de goede reactie op de chemo... maar dat biedt geen garantie dat de uitzaaiingen ook echt voldoende bestreden zijn. Begin augustus wordt er een CT-scan gemaakt waarop dan hopelijk te zien is dat de lever in dusdanige conditie is dat er herstel mogelijk is (evt. middels operaties of zo)... We zitten dus nog even in spanning, afwachten op DAT resultaat! En daarna natuurlijk nog de vervolgstappen (er moet o.a. nog een tumor in de dikke darm verwijderd worden).


2. verhuizing
Maddy (met af en toe wat hulp van hele goede vriendinnen) heeft ervoor gezorgd dat veel oude troep/spullen opgeruimd en weggegooit geworden is. Op het milieupark van RD4 (de regionale reinigingsdienst) in Kerkrade is ze geen onbekende meer. Ondertussen staan er al aardig wat dozen gevuld met spullen die verhuist moeten worden in huis gestapeld klaar. Door de week worden er kasten uitgeruimd en dozen gevuld en uiteindelijk ook kasten/bedden/etc afbreken. In het weekeinde van 26 juli zullen we dan definitief uitruimen en vertrekken uit de Barbarastraat. Zodat we op 1 augustus ons huis netjes kunnen overdragen aan de nieuwe bewoners die de maand augustus gebruiken voor het verbouwen/verven/behangen etc en hier dan tegen het einde van augustus zullen intrekken.
En wij? Tja we hebben nog niet gekocht in Italië, maar we zijn wel in onderhandeling en de verwachting is dat we in de loop van de komende week tot een overeenkomst komen. Het huis is al zo goed als vrij dus zouden we mss snel kunnen verhuizen. Zodra eea zeker is zal ik het hier zeker melden en zal ik ook een fototje van ons Italiaanse stulpje plaatsen.

we houden jullie op de hoogte!

Saluti dalla Via Barbara, 13
Dagmar

officieel: huis verkocht

zo het is officieel: we hebben ons huis verkocht. zo'n 3weekjes geleden is het voorlopig koopcontract getekend en eergisteren werd bekend dat de kopers alles netjes rond hebben. 1 augustus zijn we weg uit de Via Barbara, Kerkrade

binnen 6mnd verkopen in kerkrade is niet bepaald slecht, al hebben we daarvoor mss iets meer moeten zakken met de prijs dan we van plan waren.

EN NU?
we hebben een taxateur opdracht gegeven 2 huizen in Varese te gaan waarderen. Op basis hiervan zullen we dan gaan bieden. Of we vóór 1 aug kunnen intrekken hangt wel af van de verkopers, maar dat is dan ook een belangrijk onderdeel in onze onderhandelingen. we staan sterk: we willen snel kopen en afnemen, geen ontbindende voorwaarden, etc... ach we zullen zien.

via deze blog zullen we hopelijk snel iets kunnen laten zien van ons nieuwe stekje... het beloofd iets moois te worden... (ik hou het nog even spannend)

saluti,
dagmar

chemo 4 - beetje nieuws

Vandaag zaten we hier toch allemaal in spanning in afwachting van de resultaten van de echo van mijn moeder in Aachen voorafgaand aan haar 4e chemo. Het was dan ook een teleurstelling dat we weinig concreets te horen kregen. Degene die de echo maakte gaf wel aan dat de "zichtbare vlekjes" wat kleiner geworden waren en hoewel dat geen vekeerd teken is moesten we er ook niet te veel hoop uit putten. Na chemo 6 zal pas echt iets duidelijk worden, dan wordt er weer een CT-scan gemaakt en daarop zou dan HOPELIJK te zien zal zijn dat de uitzaaiingen onder invloed van de chemokuur op hun retour zijn.

blijft afwachten dus...

Verder blijft het gewoon goed gaan met moeders, ze heeft nauwelijks last van enige bijwerkingen. En dat icm goede bloedwaardes, de echo van vandaag is op zich positief, maar ZEKER GEEN GARANTIE!

groetjes
dagmar

eindelijk eens goed nieuws

Het enige echte voordeel van al die rotdagen van de afgelopen weken is dat een klein positief berichtje je een supergoed gevoel kan bezorgen.

Zo kreeg ik vanmorgen te horen van mijn vader dat de arts van mijn moeder best hoopvol gestemt raakt van de bloeduitslagen en haar gesteldheid (afgelopen weekeinde heeft ze nog 2dgn gegolfd in Knokke). Echt zeker weten doen we het pas over een paar weken als de chemo zijn werk gedaan zou moeten hebben en dit ook op de echo's zichtbaar zou moeten zijn. Maar al met al, zij stak niet onder stoelen of banken dat hetgeen ze nu kon overzien haar positief stemde. Pffffffff wat een opluchting!

Ik vergeet bijna dat ik ook blij moet zijn met het feit dat ons huis vandaag (zo goed als) verkocht is. We zijn het eens geworden over de prijs. Nog even eea gaan ondertekenen en nog even afwachten dat de hypotheek van de kopers rondkomt maar dat zouden formaliteiten moeten zijn....

hahaaa... CARPE DIEM, deze dag pakken ze me in ieder geval NIET meer af.

Misschien is dat gezegde toch waar "Ochtendstond heeft goud in de mond". Ik stond om 5:30 al naast mijn bed, en was om 7:45 al op kantoor hier in Weert. Zonder reden overigens, ik werd gewoon vroeg wakker en kon niet meer slapen. tja...

tot blogz
dagmar

chemokuur & communies

beste vrienden,

Gezien het feit dat velen oprecht interesse tonen in de situatie van mijn moeder, en het wel-en-wee daaromheen (hoe voel ik me bijv.) ben ik van plan om regelmatiger te gaan bloggen dan tot nu. Ook de aanstaande emigratie, de koop van een huis daar, etc. interesseert enkele dus daar zal ik ook meer over gaan schrijven. en als ik dan toch bezig ben, dan ook maar nog wat andere vermeldenswaardigheden.

1. de chemokuur
Gisteren (koninginnedag) is mijn moeder begonnen aan haar eerste chemo. 's ochtends om 8:30 moest ze zich melden in het Klinikum te Aachen, waar ze tot ca. 15:00 aangesloten zat aan het infuus, dat via een Port-a-Cath is aangesloten. Ze kreeg ook nog een portable infuusompje mee waardoor nog 48uur medicijnen ingebracht worden. Dat zal er morgen dus rond 15:00 weer af/uit moeten. Ze zal nu om de 14dagen eenzelfde behandeling krijgen. Ik meen 6x voorlopig. Tussendoor wordt dan gekeken (via scans, echo's, bloedwaarden, e.d.) of de behandeling succesvol is.
Gelukkig gaat ze de strijd positief ingesteld aan, wat er weer voor zorgt dat wij relatief goed met de situatie om kunnen gaan. Ook van de chemo heeft ze nog geen last. Ze voelt zich zelfs stukken beter dan voor de kanker gevonden werd. Ze had al sinds carnaval last van zuurbranden, opstoten, etc. Maagklachten dus, die zoals gebleken is veroorzaakt werden door maagzweren die weer te wijten lijken aan de sterk vergrote lever (een gevolg dus van de uitzaaiingen). Doordat nu de maagzweren behandeld worden met anti-biotica en de rugpijn met het een of ander kan ze ook weer meer eten verdragen en dus kan ze zich weer wat aansterken. Hard nodig want ze was iets teveel afgevallen in de laatste weken.

2. communies
Het leven gaat verder en zeker in mei als er weer vele communies te vieren en te bezoeken zijn, vandaag de eerste 2, Lieke van Jocelyn en Frank, en daarna bij haar vriendje/klasgenoot Jelle van Monique en Eric. Altijd jammer als je niet ergens een hele dag kunt zijn, maar toch wel leuk dat we op beide feestjes mochten meedelen in de feestvreugde. Ik vind het persoonlijk erg fijn om er lekker uit te zijn dezer dagen... en aan de ene kant kom je "het verhaal" weer voor de zoveelste keer te vertellen, maar goed, dat helpt ook wel weer bij de verwerking, en het feit dat mensen er naar informeren doet ook goed. Maar gelukkig ook lekker kunnen vieren, Giulia en Giorgia hebben lekker kunnen springen en dansen, zijn geschmincked geworden, hebben veel te veel gesnoept en waren doodmoe toen ze het bed in kropen... al met al, een leuke dag voor ze.

is het toch weer een heel epistel geworden ipv een korte update... tja... ik ben nu eenmaal niet een man van weinig woorden.

gegroet,
dagmar