4 jaar na dato

Ik heb wel eens ergens gelezen (zal wel in "Ik mis alleen de HEMA" zijn geweest) dat je als emigrant vier jaren nodig hebt om helemaal die omslag te maken en te verwerken. Nou, vandaag is die dag! Vandaag is het vier jaar geleden dat we Nederland vaarwel zeiden en vol goede moed naar Italië vertrokken (hier de link naar de blog van 14 aug 2008). En wat is er in vier jaar veel gebeurd en wat zijn we veel wijzer geworden! Nou... wat zijn we in vier jaar eigenlijk wijzer geworden?

het roer om

Allemaal kennen we wel de mislukkingen en hopeloze pogingen van emigranten op TV in programma's als "het roer om". In de eerste minuten weet je al dat het plan gedoemd is te mislukken: geen duidelijke (economische) plannen of veel te rooskleurige plannen, ze spreken de taal nog niet of nauwelijks en het steenkolen engels zal ze ook niet ver brengen... maar toch... ZE DOEN HET WEL! Ik kreeg in de aanloop naar de emigratie vaak te horen "ja daar hebben wij ook over gedacht" en "dat zouden wij ook wel willen"... en telkens waren het mensen die veel beter dan de hoofdrolspelers uit "het roer om" zich zouden hebben kunnen redden. Waren zij die veilig thuis bleven zo realistisch en zij die de deur achter zich dicht trokken zo optimistisch?

Zonder een goede dosis optimisme lukt het in ieder geval niet. Het optimisme heb je vooral ook nodig om je voort te trekken, om te voorkomen dat je bij de tegenslagen (die je geheid gaat tegenkomen) bij de pakken gaat neerzitten.

Even wat info vooraf voor diegenen die onze gehele voorgeschiedenis gelezen hebben. Ik (Dagmar alias daggy72) heb in 1995 en 1996 twee keer zes maanden in Varese gewoond tijdens mijn stage resp. afstudeerproject bij Whirlpool, in het kader van mijn HTS-Elektro opleiding. In die tijd raakte ik hier zo thuis dat ik eigenlijk niet meer weg wilde en hier zeker terug wilde komen. Mijn toenmalige vriendinnetje zag het echter niet zitten om hierheen te komen en haar ouders achter te laten en dus ging ik terug naar Nederland, vastberaden ooit terug te komen. In 1999 ben ik met dat "vriendinnetje" getrouwd en niet veel later werd Maddy (alias Maddalena71) de moeder van mijn dochters Giulia (alias G1, uit 2001) en Giorgia (alias G2, uit 2004); niet geheel toevallig Italiaanse namen voor de meiden.

Een combinatie van factoren zorgde er in de loop van 2007 voor dat de tijd rijp werd voor verandering: ik had weer een aantal aantrekkelijke projecten in de Randstad moeten afwijzen omdat de afstand vanuit Kerkrade niet te overbruggen was en Maddy bleek eindelijk een goede oplossing gevonden te hebben voor haar zieke moeder (die ze zowat al sinds haar zestiende alleen verzorgde) waardoor ze wat rust begon te vinden. En zo gebeurde het dat we in september/oktober 2007 besloten de horizon richting Italië te verplaatsen. Lees hier meer over dat besluit in de blog van 8 okt 2007).
En dus ging eind 2007 ons huis in Kerkrade in verkoop en kochten we in mei/juni 2008 een mooi huis in Morazzone, nabij Varese. We kochten dus meteen, heel vastberaden en definitief dus!

Omdat we de sleutel pas op 11 september zouden krijgen en Giulia al vanaf begin september naar haar nieuwe school moest hebben we een maand gebivakkeerd in een te klein en te donker appartement in Marchirolo, niet echt ideaal maar dat hebben we overleefd. De natuur daar (Valganna) was in ieder geval geweldig mooi en het was geweldig om Giulia iedere dag via die weg naar school te mogen brengen en ophalen. 

de eerste crisis

Maar zoals ik al even vermelde in de introductie kun je tegenslagen verwachten, en die kregen we ook. De eerste kwam al vrij snel in het najaar van 2008. Nadat we de sleutel van onze Italiaanse droom hadden gekregen, onze spullen uit de opslag hadden gehaald en het huis hadden ingericht werd het tijd om weer aan de slag te gaan. De projecten die er lagen op te pakken. Maar dat viel dus tegen, de economische crisis zette  een dikke vette streep door de oorspronkelijke plannen. De afspraken uit voorjaar 2008 met diverse Duitse en Nederlandse (MKB)ondernemingen bleken niets meer waard of zouden meer gaan kosten dan opleveren.  Probleem was ook nog eens dat niet alles ineens werd afgeblazen, was dat maar zo geweest dan had ik meteen kunnen bijsturen. Nee er werden nieuwe beloftes gedaan "eerst dit project afronden en dan kunnen we met jou starten", "even wachten tot die klant betaald en dan hebben we budget om met Italië aan de slag te gaan" en nog meer van dat soort... Van uitstel komt afstel, dat spreekwoord ken ik nu wel! En zo liep 2008 zonder omzet ten einde en begonnen we vol goede moed aan 2009.

een villa aan het Lago Maggiore

Op zoek naar opdrachten, projecten of een normale baan viel mijn oog in het voorjaar van 2009 op een advertentie van een grote internationale makelaar aan het Lago Maggiore, ze zochten meertalige makelaars/consultants. En aangezien de mogelijkheden in de buurt niet voor het oprapen lagen leek me dat een leuke uitdaging. Makelaardij, iets heel anders, maar ach, in noodgeval was ik ook bereid geweest om druiven te gaan plukken. En dus werd ik Consulente Immobiliare voor Engel & Völkers in Cannobio en Porto Valtravaglia beiden aan het Lago Maggiore. Een geweldige tijd met leuke collega's en iedere dag aan of zelfs op het mooie Lago Maggiore. Ik heb menigeen jaloers gemaakt met mijn sfeerplaatjes op Facebook en Twitter. En 's avonds de schoolbanken in voor de cursus makelaar van de Kamer van Koophandel, 4 avonden per week van 20:00 tot 22:30... wetten, regels, methodes en dat allemaal in het Italiaans. Maar toen er na een paar maanden die Duitsers niet mijn villa kochten maar die van een collega, of het bod van mijn Nederlandse klanten werd overtroefd door dat van een stel Russen was de lol er snel vanaf. Eén verkoop was voldoende geweest qua commissie om van door te kunnen gaan maar als je twee keer zo dicht bij bent en het ketst dan af...
Ondertussen was ik niet stil blijven zitten, mijn profiel op LinkedIn en de vacatures aldaar hield ik goed in de gaten, net als de lokale arbeidsmarkt. Maar op die lokale bedrijven zaten helemaal niet te wachten op een eigenwijze meertalige Noord-Europeaan die hier net een jaar woonde en veel te veel wilde verdienen.

Zwitserland

Maar uiteindelijk kwamen er toch een paar mooie opties om uit te kiezen en dus startte ik begin 2010 als Account Manager bij Permobil in Zwitserland. Ik zou wel eens even de markt voor rolstoelen in Zwitserland en Noord-Italië op de kop gaan zetten. Rolstoelen? Hoe kom je daar nu bij? Nou die van Permobil zijn toevallig wel de beste in de wereld en behoorlijk complex en aangezien ik verstand heb van computers en elektronica en verkopen leek ons dat wel een goede combinatie. Dat was dan misschien wel zo, maar een Zwitserse baas met een totaal andere kijk op de markt en dan ook nog eens 4-5 dagen per week 225km van huis af logeren in hotels aan de andere kant van de Gotthard is niet ideaal. Dus na ruim een jaar (juni 2011) besloten Permobil Schweiz en ik het beide op een andere manier -zonder elkaar- te gaan proberen.

geluk bij een ongeluk

Maar eerst even terug naar 2010, want op maandag 7 juni van dat jaar kreeg ik een telefoontje uit Morazzone, de buurman... Ik moest niet schrikken maar Maddy was aangereden op haar fiets door een auto en moest naar het ziekenhuis. Ik was net in Zwitserland aangekomen en kon alweer omdraaien. En dan zijn 225km ineens erg lang, heel erg lang. Meer details over het ongeluk staan in deze blog. Helaas kampt Maddy nu ruim 2 jaar later nog steeds met de gevolgen van dit ongeluk, een pijnlijk linkerbeen en blijvende invaliditeit zijn het gevolg. Hiervoor is iemand aansprakelijk en zijn verzekering zal haar hopelijk tegemoet komen met een ruime schadeloosstelling, we starten na de vakantie de afronding van deze hele kwestie via onze advocaat. Het voordeel van dit ongeluk echter is dat Maddy onder de dorpelingen bekend werd en dat met name de buren ons te hulp schoten tijdens mijn afwezigheid. Ik was na een week thuis de boel te hebben gerund immers weer naar Zwitserland vertrokken. Buren die de luiken 's ochtends kwamen opendoen, middag- en avondeten voor haar bereidden en de luiken 's avonds weer kwamen sluiten. En ook later toen ze aan de revalidatie kon beginnen waren er naast haar Nederlandse vriendinnen ook de buren en Italiaanse vriendinnen die met haar naar fysio en ziekenhuis reden, en weer iets later samen met haar gingen sporten. Sinds het ongeluk is ook Maddy beter op haar plek hier en heeft haar eigen contacten. 

zwarte dagen

En toen gingen we eind juni, vlak na het ongeluk, naar Nederland voor een feestje en zakenreis (naar Zweden) van Permobil toen het plots slecht ging met mijn moeder die sinds april 2008 tegen kanker probeerde te vechten. Twee jaar hard gevochten, alles geprobeerd maar het mocht niet baten. Binnen een week is ze toen overleden. Hierover is in mijn blogs niets terug te vinden op een klein "excuus" na in de eerstvolgende blog op 11 oktober 2010. Ik had er even geen zin meer in en ik wist dat mijn ouders die aandacht niet op prijs stelden.

terug naar onafhankelijkheid

In mei/juni 2011 was ik dus op zoek naar weer eens een nieuwe richting, een nieuwe uitdaging. Met name door mijn hyperactiviteit op de social media als twitter, facebook en linkedin kwam ik snel in contact met ondernemers met plannen in Italië. Als eerste het verhuurbedrijf Boels uit het Limburgse Sittard, maar met inmiddels bijna 300 vestigingen in Nederland, België, Duitsland, Polen, Tsjechië, Slowakije, Oostenrijk en dus ook nu in Italië. Dit was een geweldig project om samen met de facilitaire afdeling van Boels uit te voeren: 3 vestigingen in Assago (bij Milaan), Gussago (bij Brescia) en Verona heb ik met hen mogen opzetten. Het heeft me een schat aan ervaring opgeleverd en hopelijk kan ik in de toekomst bij de volgende vestigingen weer wat voor hen betekenen.
In dezelfde tijd dat ik met Boels startte kwam ik ook in contact met Salesupply, een bedrijf dat zich gespecialiseerd heeft in het ondersteunen van de internationalisatie van e-commerce ondernemingen (webshops). Met vestigingen in de belangrijkste online markten van Europa: Nederland, Duitsland, Groot-Brittanië, Frankrijk, Denemarken, Zweden, Polen, Spanje en dus ook Italië. Salesupply helpt bij het vinden van de juiste markten (in welke landen maak je de meeste kans op succes), de aanpassingen van de website voor dat betreffende land (vertaling, webmarketing, seo, linkbuilding, logistieke, juridische en fiscale aspecten, keurmerken e.d.) en (en daarin verschilt Salesupply tot veel andere lokalisatie bureaus) het ondersteunen of zelfs compleet uitvoeren van de klantenservice (callcenter) en ondersteuning bij logistiek, met name de afhandeling van retouren. Als Country Manager Italy begeleid ik webshop ondernemers van buiten Italië op de Italiaanse e-commerce markt en binnenkort hoop ik ook de eerste Italiaanse webshop  naar het buitenland te begeleiden. Zo hebben we in het najaar van 2011 Tennis-Point.it gelanceerd, de Italiaanse website van Tennis-Point.de uit Duitsland. Vrij succesvol mogen we wel stellen want de Italiaanse shop doet nauwelijks onder voor echte e-commerce landen als Nederland en Frankrijk (met die laatste wisselen we steeds stuivertje qua resultaat). Daarnaast begeleiden we nog een aantal andere webshops uit Nederland en Duitsland en staan we op het punt een aantal te lanceren na de zomer.
Ik heb Boels en Salesupply in Italië op weg geholpen en dankzij hen heb ik ook weer de juiste weg gevonden. 

school & vrienden

En de kinderen dan? Nou zoals je zo vaak hoort, hebben die nog wel de minste moeite gehad om zich aan ta passen. Giulia ging verder in het Nederlands onderwijssysteem op de Europese School (in een klas met Nederlandse en Vlaamse kinderen en leraar). Ze heeft inmiddels de basisschool afgesloten en gaat begin september verder op de middelbaar onderwijs, ook weer aan de Europese School. Giorgia heeft de eerste twee jaren hier de lokale Italiaanse kleuterschool bezocht en zo heel snel en accentloos Italiaans geleerd, inmiddels heeft de eerste twee jaren basisschool op de Europese School er ook weer op zitten. Beide meiden spreken heel net en correct Nederlands, mooi sophisticated Engels en Italiaans. Uiteraard is hun Italiaans niet zo goed als het geweest zou zijn als wanneer ze op een Italiaanse school zouden hebben gezeten. Maar daar staat tegenover dat hun Engels perfect is en ze ook het Nederlands verder ontwikkelen. En tegen de tijd dat ze met 18 de Europese School verlaten zullen er nog wel een taal of twee bijgekomen zijn. 

Vriendschappen, tja, dat is een moeilijk iets hebben we gemerkt. Hoewel we best wel veel mensen kennen en ook vrienden hebben gemaakt blijft het meestal toch oppervlakkig. Misschien omdat Maddy de taal niet goed genoeg beheerst, misschien omdat Noord-Italianen niet zo hartelijk en open zijn als men misschien zou denken. Begrijp me niet verkeerd, ook onze ECHTE vrienden in Nederland waren op de vingers van één hand te tellen hoor. Het zal toch met cultuurverschillen te maken te hebben en zo; je wordt hier niet snel thuis uitgenodigd voor een kop koffie en stuk taart of een etentje. Aan de andere kant ga je wel sneller met elkaar de stad in voor een aperitivo en dat mondt dan vaak weer uit in een gezellig etentje. 

Conlusies

Belangrijkste vraag die ik moet beantwoorden: "Heb je er (ooit) spijt van (gehad) dat je naar Italië bent verhuisd?"
Nee, ik zeer zeker niet! Maar Maddy zal een wat minder eenduidig antwoord hierop hebben denk ik.

"Had je het anders gedaan als je geweten had dat..." Tja wie niet, teveel tijd verloren in 2008 en 2009, maar als je alles van tevoren zou weten...

Nu ik de blog even vluchtig nalees valt me op dat ik heel veel woorden aan werk heb besteedt, wat weer typisch Nederlands is en wat velen van jullie je ook (terecht) afvragen. Maar dat is natuurlijk niet de reden dat we hierheen zijn verhuisd. Als je je baan belangrijk vind dan meot je dus nooit naar Italië verhuizen. Maar wil je buiten die 40-60 uur per week dat je werkt ook kunnen leven en kunnen genieten. Dan is Italië een topland om te wonen. Ondanks alle sores die wij persoonlijk over ons heen hebben gekregen, die de huidige crisis misschien nog in petto heeft voor Italië, de Italianen en ons... één ding is zeker, je kunt hier heerlijk genieten. Genieten van de omgeving, lekker eten thuis of buiten de deur (voor een betaalbare prijs). Hier kan IK na mijn werk mentaal de deur achter me dicht trekken, op de tuinstoel gaan zitten over de wei en het bos heen kijken en denken.... La Vita è Bella!

Dus dat is wat ik nu ga doen: Living La Dolce Vita!

We don't need no #TVOH !

It happened last year and although I should've known better this year I fell again for the "purity" and joy of the blind auditions of a new Talent Show on Dutch TV: "The Voice of Holland", on Twitter known as #TVOH. For those who haven't seen it in their country yet an explanation of this concept:

this talent show starts with so called "blind auditions" where the jury members can't see the candidates in the beginning. They're turned with their backs towards the podium. Based on only the vocal performance they have to decide whether they want the candidate to go through to the next round, if they think he/she is good they hit a button and this juror's chair turns around and so he/she can see who is making that great sound.

It's especially nice when the candidate is a bit weird, particular, like the fully tattooed Ben Saunders. He was one of last years' contestants (and winner). Watch the video of his audition below here. Ben turned out to be a sheep -no a lamb- in wolves' clothing.

To make it even more interesting for the viewer the jury members who turned their seats (and thus want the candidate to go through) have to convince the candidate to choose him/her over another juror to join his/her team. So roles turn, it's not the candidate anymore that needs to convince the jury, it's the jury pulling on the candidates' limbs.

But back to what I wanted to point out. Right after so called blind auditions the Voice of X (fill in your country) turns back into being any other talent show with SMS votings and so the best looking boys are way ahead of the other candidates. (It's a known fact that teenage girls are the most active voters. Although Ben's charisma even managed to beat that.) But what made this show even worse is the infinite trust and positive comments by the jury. Even after a lousy performance. Where X-Factor was so interesting because the jury was sometimes very hard and direct this show looses it because it's soft, way too soft and it lacks criticism. So last week it was enough... I couldn't handle it anymore! This was too sweet and t0o incredible!

And then yesterday evening I saw the best "talent show" of this year. Seven teenage girls, tonight they'll  probably be voting for one of the cute boys in #TVOH's semi-final, were selected out a group of over 400 girls by one of Holland's best DJ's trying to become the Dutch Birdy. It was a very compact election, the 400+ girls send in a video via YouTube, the DJ (Giel Beelen) selected the best seven and they performed in the studio yesterday morning. Live on national radio and then Giel announced the winner. Apart from the fact that the best one won (Anna Verhoeven) I was very impressed by the performance all seven gave that very same evening in my favourite TV-show "De Wereld Draait Door" #DWDD singing Birdy's hit "Skinny Love". And that led to my conclusion that we do not need shows like TVOH. We just need YouTube, Social Media to push them and talent watchers like Giel!

Here below the clip of the performance by the Dutch Birdies, judge for yourself and let me know what you think by leaving a comment! (and here a link to the entire item/interview with all seven Birdies - in Dutch)

San Nicola oftewel Sinterklaas in Italië

Sinterklaas kennen ze niet in Italië! Ze kennen wel San Nicola (Sint Nicolaas) en hoewel dat eigenlijk dezelfde persoon is als onze Sinterklaas, is die San Nicola hier één van het type dertien-in-een-dozijn. Niks ten nadele van de beste man, maar er zijn hier ten lande belangrijkere heiligen. Heiligen die wel nog met een nationale feestdag worden geëerd, zoals Maria die op 8 december het land platlegt omdat ze door haar moeder onbevlekt ontvangen is (Immacolata Concezione). Uiteraard wordt San Nicola op 6 december ook in de Italiaanse Katholieke Kerk herdacht en vereerd, en er zijn ook wel een paar plaatsen en regio's in Italië waar hij iets meer aandacht krijgt, maar zo groot (en commercieel) als zijn verjaardag in Nederland en Vlaanderen wordt gevierd is het hier nergens.


In de vroeger tot het Oostenrijkse koningshuis horende delen van Italië Alto Adige en de regio rondom de stad Triëste wordt San Nicola of Sankt Niklaus (Alto Adige is officieel tweetalig, en het Duits overheerst) nog gevierd op een manier die nog het meest op de Nederlandse lijkt. De kinderen schrijven hem een brief die ze op 5 december 's avonds voor hem op de keukentafel achterlaten. In de nacht van 5 op 6 december brengt hij dan snoepgoed langs bij de lieve kinderen of een stukje kool (tegenwoordig vervangen door een alternatief van suiker) voor de wat minder lieve kindertjes. Datzelfde doet trouwens een in Nederland onbekend figuur ook: "La Beffana", de heks, die op 6 januari (Drie Koningen) exact hetzelfde doet (snoep vs. kooltje). Ook in enkele dorpen rondom Bari (een havenstad in de hak van de Italiaanse laars) wordt op soortgelijke San Nicola gevierd.
In Bari, waarvan hij -net als voor Amsterdam- de beschermheilige is, wordt op 8 mei groots herdacht dat de botten van San Nicola (officieel San Nicola di Bari) daar ooit op een 8e mei heen zijn overgebracht. Zijn standbeeld wordt dan eerst op een boot langs de kust gevaren waarna hij in processie wordt rondgedragen door de stad, met de daarbijhorende versieringen en uitzinnige Zuid-Italiaanse taferelen. Zie hiervoor ook de beide ingevoegde filmpjes
 


Tenslotte zijn er nog enkele dorpjes waar hij (op verschillende momenten) redelijk beperkt herdacht wordt. Maar buiten de genoemde gebieden, steden en dorpen kent men hem dus niet. Logisch dus dat we hier best wat uit te leggen hebben als we een zaterdagmiddag eind november zijn aankomst in Italië vieren en we daar met onze (als Zwarte Pietjes verklede) kinderen heengaan. En zoals vanmorgen toen ik met Giulia in haar Zwarte Piet outfit in de bar bij Sara en Angela even ging ontbijten (cappuccino-brioche) alvorens haar op de bus naar school te zetten. Omdat we in een gebied wonen waar van oudsher redelijk wat Nederlanders wonen is er een actieve Nederlandse Vereniging die veel georganiseerd: Koninginnedag (op 1 mei), Indische avond en de aankomst van Sinterklaas dus. Helemaal in stijl komt de Sint dan per boot aan in de badplaats Cerro aan het Lago Maggiore. We hebben dat inmiddels voor de tweede keer meegemaakt en het is best heel leuk om dan ver weg van Nederland met een boel Nederlanders (en enkele Vlamingen) met een beker warme choco, bisschopswijn of erwtensoep en een horde uitgelaten kinderen zijn komst te vieren. Helaas kenmerkten onze twee aankomsten zich door nogal Hollandse weersomstandigheden, maar men heeft meer dan eens een zeer zonnige Sinterklaasintocht in Cerro meegemaakt.

Ondanks het slechte weer waren er ook dit jaar toch weer een paar Italianen op het evenement afgekomen. Zij die geen Nederlanders kennen en dus nog geen uitleg gehad hebben snappen maar niks van die gekke vent met baard en zijn gekleurde begeleiders. Meer dan eens vragen ze "Ma, quello, è Babbo Natale?" Maar die daar, is dat de kerstman? En dan moet je dus maar uitleggen dat er eerst Sinterklaas was, dat de Hollanders die naar New Amsterdam/New York hebben meegenomen en dat ie daar in de loop der tijd 3 weken (van 6 naar 25 december) is opgeschoven om als Santa Claus/kerstman/Babbo Natale terug te keren naar Europa.

Ook op de Europese School komt de Sint op bezoek. Voor de kinderen van de kleuterschool en basisschool van de Nederlands-Vlaamse sectie is dat een belangrijke dag. Wekenlang hebben ze dansjes en liedjes ingestudeerd om de Sint te kunnen vermaken. Vandaag (4 december) was het zo ver. Uiteraard waren alle kinderen van de Nederlands-Vlaamse erbij, maar ook de nog te jonge kinderen, of zij die op een andere (Italiaanse) school zitten waren erbij. Dus niet alleen Giulia, onze dochter van 8 uit klas 3, maar ook Giorgia (onze jongste van 5) die normaal naar de Italiaanse kleuterschool gaat was erbij. En gezongen en gedanst dat ze hebben! Sint was dusdanig onder de indruk dat hij de cadeaus van klas 3 vergat achter te laten, twee moeders zijn hem achternagereden en konden hem net inhalen vóór hij de autoweg naar Milaan opreed. En dus kon ook de 3e klas verblijd worden met hun geschenken.

Nu maar afwachten wat er morgenavond gebeurd? Weet Sint de weg naar Morazzone ook te vinden???

Kerst in Nederland

Vorige week zaterdag (20-12) zijn we 's ochtends uit Morazzone weggereden, eerst nog even langs de bar voor een laatste echte capuccio-brioche en dan de auto in, de Alpen over en naar Kirchroa.

De rit verliep voorspoedig, alleen wat sneeuw op de weg toen we aan de noordkant van de Gottardo/Gotthard de tunnel uitkwamen, verder goed door kunnen rijden. Na een rit met wat pauzes kwamen we na een alleszins redelijke 9 uur in Kerkrade aan, waar me meteen naar Nonna Mia gingen. Maddy en de meiden hadden haar al sinds augustus niet meer gezien (alleen een keer via webcam). Toen nonna moest gaan eten zijn we naar tante Kirsten gereden en hebben we een lekkere vette friet met kroketten en frikandellen gehaald. Na 4mnd hadden we daar allemaal wel weer zin op. De meisjes bleven bij Kirsten slapen, Maddy en ik betrokken het huis van mijn ouders (die nog in Regensburg waren).

Zoals al gemeld in de vorige blog en de reacties erop, zou mijn moeder eerst zondag naar huis komen, maar door een plotse ontsteking vd wond werd dat onzeker. Zondag kregen we te horen dat ze maandag waarschijnlijk naar huis zou komen. Zondag eerst uitgeslapen, toen bij Maddy's nicht Sandra op bezoek om de nieuwste aanwinst Stella te bewonderen. 's Avonds wat chinees gegeten (verlangde ik meer naar dan naar de vette friet) en aansluitend nog even bij vrienden op visite. Maandag nog wat xmas-shopping en het huis klaar gemaakt voor Nonna's thuiskomst.

Eind van de middag kwam Nonna dan eindelijk thuis; ze zag er supergoed uit en voelde zich ook zo. Ze had zelfs zin op Spaghetti met beestjes (spaghetti met scampi in knoflook-olie).

Dinsdag had ik een bespreking in Maastricht, zijn de kids naar Ciska&Huub geweest en heeft Maddy haar voetjes en huidje nog eens laten verzorgen. Waardoor Nonna de rust had om lekker bij te komen, en dat had ze ook nodig.

Woensdag zijn de meiden en Kim met Kirsten naar de film geweest en terwijl ik in Heerlen wat rondhing heb ik nog maar mijn garderobe uitgebreid (tja... woon je naast Milaan en ga je een pak kopen in Heerlen tssss)

Woensdagavond de kindermis in de Lambertuskerk bezocht en daarna de kerst ingeluid bij nonno&nonna.

Donderdag (1e kerstdag) samen met Maddy's moeder bij mijn ouders thuis kerst gevierd en met mijn moeder ging het weer beter en beter.

2e Kerstdag (vrijdag) vieren we traditioneel met de familie van mijn moeders kant, deze keer in Vaals, met o.a. surprises. Gezien de gebeurtenissen van het afgelopen jaar een emotionele gebeurenis, met menig traantje. Maar door de goede afloop wel met een positief gevoel. Weer heerlijk om even met zijn allen bij elkaar te zijn! Ook mijn moeder heeft het goed volgehouden, die uren aan tafel en zo... Er is weer lekker gekookt, amuses, voorgerecht, soep, hoofdgerecht, kaas uit Lombardije, toetje en koffie met choco-fondue.

Zaterdag eerst uitgeslapen en uitgebuikt. Dan de noodzakelijke boodschappen voor de emigrant gehaald: pindakaas, hagelslag, appelstroop, schenkstroop voor pannenkoeken, etc.. 's Avonds de jaardienst van opa & oma Sporck in Bocholtz gevolgd door een etentje in Eys (Bie de Tantes, aanrader) met de familie Sporck. Ook die weer even allemaal gezien.

Zondag op tijd op, nog even ontbijt en toen weer terug naar huis! Nog even bij Nonna Mia langs en toen de auto in. Deze keer wat minder gestopt, weinig hoeven te remmen en dus in minder dan 8uur naar huis gereden. Het weer was lekker zonnig onderweg, alleen ten zuiden vd Alpen lag een flink pak sneeuw en ook thuis lag nog sneeuw die met de kerstdagen gevallen was (hier dus wel).

Al met al hebben we een behoorlijk drukke week gehad, hebben we veel minder gedaan dan gepland, veel minder mensen gezien dan we van plan waren (we zijn Kerkrade niet uitgeweest) maar zijn we vooral blij en opgelucht dat we gezellig kerst hebben kunnen vieren met mijn moeder als stralend middelpunt!

saluti da Morazzone e Felice Anno Nuovo!

Dagmar

Update Regensburg

Inmiddels is de operatie een week achter ons en kunnen we met iets minder terughoudendheid stellen dat het goed gaat met mijn moeder, heel goed!

Enkele uren na de operatie (vorige week dinsdag dus) heeft ze vanuit het bed op de IC al even lekker met pap en mij gekletst, de dag erna was ze echter doodmoe en heeft bijna alleen maar geslapen. Logisch en begrijpelijk natuurlijk, maar na haar opgewekte (en soms zelfs grappige) gepraat vd avodn ervoor was het toch wel een beetje teleurstellend. Donderdags was ze meteen al goed wakker en hebben we nog even kunnen kletsen voordat ze mij naar Italië terugstuurde, want daar hadden ze me harder nodig dan zij in Regensburg.

Ondertussen zijn alle infusen, slangen, drains, e.d. verwijderd en afgekoppeld en beweegt ze zich redelijk vrij in het rond. De 8 kilo die ze bij was gekomen (ze hield iets teveel vocht vast de dagen na de operatie) zijn er weer vanaf en de dokteren zijn tevreden. Dus de planning dat ze na het komende weekeinde naar huis mag lijkt ze wel te halen.
Maar hoe is het dan nu met de kanker?
Tja, heel eerlijk... de doktoren zeggen dat ze niets meer kunnen zien/vinden in het lichaam, op de foto's, de scans, e.d.. Maar om -in het geval van kanker- van genezen te praten gaat me nu nog te ver. Kanker overkomt je plots, het overkomt vaak ook diegenen waar je het niet verwacht. Mijn moeder leeft (itt haar zoon) erg gezond, heeft een goed gewicht, goed figuur, ziet er voor haar leeftijd supergoed en jong uit, heeft nooit gerookt... en toch zij! en om dan nu te zeggen dat het helemaal weg is.... tja.. maar ze is nu gewaarschuwd, kanker is te behandelen, MITS je er op tijd bij bent. We vreesden heel lang dat het TE LAAT was, maar het (b)lijkt nu dus (net) op tijd te zijn geweest. Vanaf nu regelmatig controleren en in de gaten houden. Maar daar reken ik wel op mijn vader, die brengt haar meteen naar het Klinikum in Aachen als ze ook maar iets voelt . en gelijk heeft ie...!

Of het een wonder is, of het de wilskracht van mijn moeder is, de vele bedevaarten die er gemaakt zijn, de honderden kaarsjes die ze zelf, mijn vader, wij, de familie, vrienden en kennissen aangestoken hebben... wie zal het weten. In ieder geval wil ik iedereen bedanken voor de positieve energie die ze ons bezorgd hebben op wat voor manier dan ook!!!

operatie volgens planning verlopen

even een korte update vanaf de gsm:
de operatie vandaag is volgens planning verlopen, dwz er zijn 3 delen lever weggesneden een stuk dikke darm rondom de brontumor.
de operatie heeft ruim 5uur geduurd (zoals verwacht)
rond 15u waren pap en ik bij haar op de IC waar ze ter bewaking tot morgenvroeg blijft. op dat moment was ze nog erg slaperig, tegen 19u was ze al wat wakkerder en monterder en maakte wat (slaperige) grapjes. daarna hebben we haar ook met rust gelaten en nu zit ik met pa in het restaurant en drinken we een flesje wijn op haar zoals ze ons had bevolen!

schöne Grüße aus Regensburg,
dagmar

operatie in Regensburg

korte update:
morgen zal mijn moeder in Regensburg geopereerd worden en zal men de laatste restjes uitzaaiingen in de lever (2 plekken) wegsnijden, evenals het restantje tumor in de dikke darm. Ik vertrek binnen een uurtje naar Regensburg om daar samen met mijn vader bij haar te zijn. Hopelijk verloopt de (zware en lange operatie) voorspoedig en herstelt ze snel zodat ze met kerst weer op de been en thuis kan zijn!

Saluti,
Dagmar

uitslag & neerslag

Zo, daar zijn we weer. Ik ben even een tijdje rustig geweest op het BLOG-front, mede omdat het hier zo druk was en er niet echt veel nieuws te melden viel. Maar nu zijn er een aantal noemenswaardige zaken te melden. Nou eigenlijk 1 en verder vul ik het aan met wat updates uit Casa Sporck te Murazùm.

UITSLAGEN
Het belangrijkste nieuws komt uit Kerkrade, of eigenlijk uit Aachen en Regensburg. In de afgelopen weken heeft mijn moeder de (in de vorige blog) aangekondigde onderzoeken ondergaan en de resultaten zijn bekend, besproken en gewogen. Zoals reeds gemeld hebben ook de afgelopen chemo's voor een verbetering vd situatie gezorgd door de uitzaaiingen in de lever weer verder te verkleinen/verminderen. Helaas niet helemaal en ook niet helemaal vd plekken waar we dat wellicht gehoopt hadden. Er blijven 2 plekjes over op/in de lever die dus nog behandeld moeten worden. Omdat 1 plek erg dicht bij belangrijke bloedvaten ligt (maar er gelukkig niet meer in/tegen/om zoals in april/mei het geval was) besloten te artsen in Aachen hulp in te roepen van een/de specialist op het gebied van lever-operaties, een professor uit Regensburg. Na een dikke week in spanning afwachten op zijn advies/commentaar kwam gisteren dan ook vanuit zijn kant goed nieuws. Hij ziet het niet als een probleem om deze plek aan te pakken en inmiddels is alles al gepland. Volgende week krijgt ze de voorlopig laatste chemo, dan een paar weken rust en dan begin december gaat ze naar de professor in Regensburg om dit plekje (samen met het andere plekje en de tumor in de dikke darm) te laten weghalen. Volgens mij nog steeds geen routineklus en dus niet zonder risico, maar hey... we hebben nu tenminste uitzicht op een moeder met een met kerst weer gezonde lever, iets waar ik in mei niet van had durven dromen. Weer iets om naar "uit te zien" dus!


NEERSLAG
Tot zover het nieuws mbt mijn moeder.
In september en oktober hebben we jullie vanuit Italië gek gemaakt met berichten over het schitterende weer hier en terwijl jullie rond Maddy's verjaardag binnen zaten omdat het buiten regende en al erg koud was geworden zaten wij lekker op het terras in de zon te genieten van een lunch (zie foto's bij Maddy van ons uitstapje naar het Lago Maggiore).
Maar inmiddels is het ook hier Herfst geworden en ik schrijf het bewust met een hoofdletter H want dit is pas echt heftig. De regen komt al bijna 2 weken onafgebroken uit de lucht vallen en ging de afgelopen dagen soms gepaard met flinke bliksemschichten en donderslagen. Als het hier regent, dan regent het ook goed. Maar dat moet ook wel want per jaar komt hier wel 2 keer zoveel water naar beneden als in Limburg: Z-Limburg ca. 750mm/jr, Varese wel 2500mm/jr. Volgens mij komt dat omdat het hier op een beperkter aantal dagen met BAKKEN TEGELIJK uit de lucht komt. En als het dan ophoudt verdwijnen de wolken en de lucht wordt stralend blauw. Volgens de inwoners hier zullen de wintermaanden vele dagen hebben met stralend blauwe hemels (dat kan ik me ook nog wel herinneren uit 1995/1996) voor in maart/april de regen weer met bakken begint te vallen.

tot zo ver mijn zonnige nieuws met neerslachtig einde

Saluti da Murazùm (da's dialect voor Morazzone)

Dagmar

belangrijke weken voor de boeg

Zo, nu eens even niks over Italië, maar over de gezondheid van mijn moeder. Het is te merken dat ik hier lang niks over heb laten horen want steeds meer mensen informeren ernaar.

Op zich gaat het allemaal goed, voor zover je dat van buiten goed kunt beoordelen. Inmiddels is ook de 2e chemokuur (van weer 6 behandelingen) afgerond. Maar er worden, in afwachting van onderzoeksuitslagen (waarover zo meer), nog wat chemo's achteraan gegeven. Ook deze chemo's zijn vrijwel zonder problemen verlopen, geen last van misselijkheid, overdreven moeheid of whatsoever. Alleen zijn de haren ondertussen wat uitgedund en bij een evt. volgende chemokuur zal er wel een pruik of een hoofddoekje aan te pas gaan komen.

De komende 2 weken worden er weer diverse onderzoeken gedaan om een compleet beeld te krijgen van de situatie in darmen en lever. Een scan van de organen en met name de lever om te zien tot welk resultaat de afgelopen chemo's geleid hebben. De vorige kuur had meer dan de helft vd uitzaaiingen vernietigd en reeds tot een operabele situatie geleid. Een precaire operatie, maar in ieder geval een hoopvol uitgangspunt. Men hoopt dat de afgelopen chemo's de uitzaaiingen helemaal vernietigd hebben zodat er aan de lever niet geopereerd hoeft te worden. Verder wordt er nog een darmspiegeling gedaan om de status van de darmtumor (en bron van alle kwaad) in kaart te krijgen.

Op basis van die onderzoeken zal een team van specialisten een verdere behandeling voorstellen. Sowieso zal de darmtumor verwijderd moeten worden, en afhankelijk van de situatie van de lever zullen ook daar delen van verwijderd moeten worden. De komende weken worden dus spannend, eind oktober/begin november weten we meer!

Tot blogs/mails/chatz/bels/etc...

Dagmar & fam.

de Pronto Soccorso

Met dat de opgedwarrelde stof in Casa Sporck neerdaalt keert ook de rust weer. We hebben (mede met hulp van vrienden, mijn ouders en mijn zus) de afgelopen week keihard gewerkt om de puntjes op de i gezet te krijgen. De bedden en kasten stonden grotendeels al, maar er waren nog tig dozen uit te pakken, kleren te wassen en te sorteren, speeltoestel in de tuin te plaatsen, lampen op te hangen, toch nog een kast in elkaar zetten (we vonden de schroeven pas na 2wkn zoeken), tuin verzorgen, etc. etc. etc.

Waar gehakt wordt vallen spaanders, en waar geboord wordt spat gruis in het rond en dus een gelegenheid om kennis te maken met de Italiaanse gezondheidszorg moet Maddy gedacht hebben. Bij het boren door mij mocht zij assisteren en daarbij kreeg ze een stukje gruis in haar oog. Op zich niets bijzonders, is mij ook overkomen de afgelopen weken, maar toen het na een dag of 2 toch pijnlijk werd zijn we toch maar eens de boel gaan laten controleren. Meteen naar de EHBO of toch maar even via de (nog onbekende) huisarts.

Omdat Varese potdicht zat en de EHBO dus wel eens lang zou kunnen gaan duren zijn we eerst maar naar de dokter gegaan. Op donderdagmiddag spreekuur van 15:30 tot 19:00. Dus om 15:45 namen we plaats in de volle wachtkamer (ca. 10 dames op leeftijd, 1 heer en nog 2 vrouwen van onze leeftijd). Al snel bleek dat je in een wachtkamer waar geen nummertjes getrokken kunnen worden degene die binnenkomt even informeert naar wie er als laatste voor hem/haar is binnengekomen. Zo hoef je maar op 1 kop te letten. Wij moesten er zo'n 13 proberen te onthouden . Wachten moesten we dus nog wel even, vooral toen bleek dat de dokter voor een bezoek weg was wat niet veel goeds beloofde gezien de verkeerssituatie op dat moment.... Ongeveer 3 uur (!) later waren we aan de beurt en heeft de Dottoressa ons verhaal aangehoord. "Ja, maar daarmee moet je niet hierheen komen, de volgende keer METEEN naar de Pronto Soccorso". Maar goed, het is een aardige dokter, die het wel leuk leek te vinden om ons al patiënt te mogen hebben en ze heeft ook meteen het ziekenhuis in Varese gebeld en geïnformeerd naar de tijden van de oogarts, er bleek nog net tijd genoeg te zijn om deze vanavond te bezoeken.

Wij dus TOCH door naar Varese, naar de Pronto Soccorso van het Ospedale del Circolo. Daar aangekomen werden we gevraagd weer even in de wachtkamer (mooi modern ziekenhuis trouwens) plaats te nemen. Maar toen we ook daar even gezeten hadden naderde toch ook wel het einde van de dienst van de oogarts, dus toch nog eens naar de balie... "Ow, goed dat u komt, zijn ze u nog niet komen halen? Ik laat u meteen even begeleiden en dus moesten we de gang uit, naar rechts, de hal door, deur 13 uit het plein over, na 100m links, de witte deur tegenover het standbeeld in. Daar werden we opgewacht door een team van 5 man/vrouw die Maddy eens even goed onder "ogen" namen . Er bleek dus idd een stukje steen ter grote van een halve mm in het hoornvlies te zitten. Dat hebben ze er met een pincet meteen uitgehaald. Druppels erin, doekje erop, pleisters erop en nog geen 5min later stonden we weer buiten, terug naar de EHBO-post, formulieren aftekenen en we mochten naar huis. Om 20:30 waren we dus thuis.....


De dag erna nog even naar de huisarts (we hoefden niet in de wachtkamer te gaan zitten, we konden gewoon doorlopen, aankloppen en even afwachten). We kregen een recept mee voor anti-biotica oogdruppels en dat was het. Het verbandje is er af, de pijn is weg en het oog is evenmooi als ervoor. Eind goed, al goed!

Verder: het gaat hartstikke goed met ons 4. We hebben het naar onze zin, voelen ons echt thuis hier en zullen het de komende weken in huis wat rustiger aan gaan doen en nog meer genieten. Het weer is duidelijk beter dan in Nederland momenteel, al kan het nog beter.

Wie heeft er trouwens gekeken naar het WK Wielrennen??? wat waren jullie indrukken van Varese en omgeving? De school van Giulia ligt trouwens op de top van de 1e beklimming (de Montello, waar Vosje in de laatste ronde de 1e demarrage plaatste) uit de route van afgelopen weekeinde.


Groetjes/Saluti,

i Sporcki

op rust?

zo... de sleutel hebben we dan eindelijk (sinds afgelopen donderdag) en we zijn meteen druk aan de slag gegaan met verhuizen: de spullen uit Marchirolo naar Morazzone slepen en uit de loods in Inarzo naar Morazzone halen. Zaterdag 6 (of 7) keer met een furgone (bus) heen en weer en toen stond alles in het huis. ja het stond er... maar daarmee was het nog niet bewoonbaar.

Meteen aan de slag, bedden in elkaar gezet.
Maar welke plank hoort nu bij welke kast?
Dozen uitsorteren, wat heeft prioriteit en wat iets minder (van de ca. 150 dozen)?

We zijn nu een paar dagen verder en ik neem even de tijd om wat woorden heir te kalken zodat de mails/smsjes/tels met vragen naar info een beetje beantwoord worden. Het belangrijkste is in ieder geval:

WE VOELEN ONS HEEEERLIJK!

we voelen ons echt THUIS, we hebben het naar onze zin en kunnen niet wachten tot we echt alles op orde hebben en ECHT kunnen gaan genieten/leven/werken/etc.

Wat is er verder nog allemaal te melden:

GIULIA gaat met veel plezier naar school, sinds maandag met de schoolbus (en dat maakt het allemaal nog leuker). Ze gaat heel makkelijk om met de 3 talen; naast de lessen in het Nederlands heeft ze dagelijks een uurtje Engels en dan ook nog het Italiaans wat ze maar op straat en zo moet oppikken. Ze is erg leergierig en vraagt me constant hoe je dit en hoe je dat in het Italiaans moet zeggen. GEWELDIG, ik ben echt trots op haar!

GIORGIA is bezig met haar 2e week gewenning op de lokale kleuterschool en ze gaat graag, ze vindt de juf en de kids leuk. Dus niks om ons zorgen over te maken. Giorgia is van nature wat stiller en rustiger dan onze extraverte Giulia maar toch merk je aan haar dat ook zij nog weinig moeite heeft met de nieuwe omgeving.

Zakelijk ben ik druk bezig met de voorbereidingen voor nieuwe opdrachten, maar alle hulp is welkom. Dus als iemand nog bedrijven weet met interesse in de Italiaanse markt, ik help graag.

Zo dat is weer een te uitgebreide update geworden, ik ga nog even wat eten (had vanavond een info/ouderavond op de Europese school en toen is het avondeten erbij ingeschoten)... daarij ben ik notabene ook nog tot Secundant KlasseMOEDER (M/V) gebombardeerd met als belangrijkste taak het organiseren van feestjes.

Komend weekend komen de eerste Neder-Belgische vrienden een kijkje nemen en zondag komen mijn ouders en zus een weekje WK Wielrennen meepikken en het appartement inwijden. Wordt dus weer lekker druk. Giulia heeft trouwens een week vrij ivm de WK want haar school ligt aan het WK-parcours.

Saluti da Morazzone,

Dagmar

de verhuizing naar Italië

Vanmorgen om 5:30 hebben we Kerkrade definitief verlaten en zijn we richting Italië gereden. Gistermiddag en -avond hebben we nog een aantal (met name voor Maddy en Giulia) emotionele afscheidsknuffels uitgedeeld op Blierhei en in Kerkrade.

De reis verliep perfect, binnen no-time waren we halverwege, alleen door wat drukte tussen Karlsruhe en Basel heeft ervoor gezorgd dat we het net niet in 8 uur gehaald hebben. Zonder te haasten en met regelmatige stops hebben we het in nog geen 9 uur gedaan, 14:15 waren we in Marchirolo waar we dus de komende 4 wkn zullen verblijven en van waaruit we de onze vestiging in Italie verder zullen voorbereiden: inschrijvingen bij gemeente, scholen, omzetten van de auto op Italiaans kenteken, nog wat meubilair kopen, verzekeringen regelen, inschrijven van Sales4Europe Italia bij de KvK, etc...

Het weer is momenteel redelijk slecht voor Italiaanse begrippen, goed voor Nederlandse begrippen. Ca. 25gr. maar er dreigt onweer, morgen zou het wel eens nat kunnen worden, maar voor de komende week is weer droog, zonnig en vooral warm (30gr.C) in het vooruitzicht gesteld.

tot blogs,




Dagmar e famiglia

de emigratie - 14 aug 2008

Volgende week donderdag, 14 augustus, gaat het gebeuren. Dan stappen we allevier in de auto en reizen af naar Marchirolo, ca. 20km ten noorden van Varese waar we tijdelijk zullen gaan wonen. Tijdelijk: tot we op 11 september de sleutels van ons eigen huis in Morazzone krijgen!

updates volgen!

Dagmar

het is afgelopen

zo... vandaag was dan de laatste dag dat we in de Barbarastraat 13 waren. 1 dag langer dan de bedoeling was, maar we hebben ook wel erg veel rotzooi verzameld in de afgelopen jaren en daarvan moet toch aardig wat mee naar italië.

Gisteren de sleutels aan JP & San overgedragen en dus moesten we vandaag toegang vragen tot wat 9½ jaar ons thuis was.

Met de onmisbare hulp van Bart, Alex en Gyl hebben we de volgende vracht geladen. morgenvroeg op tijd op en samen met Raymond rij ik dan richting Brenner. We hopen het Gardameer te halen zodat we maandagmorgen nog meer even een kort stukje richting Varese hoeven. Daar lossen we alles voor tijdelijke opslag in de loods.

Maandagavond zullen we dan even op krachten moeten komen om de terugreis via Zwitserland op dinsdag aan te kunnnen. Wijn en een goede maaltijd zullen daar voor moeten zorgen!

tot woensdag!

Dagmar

supergoeie dag!

effe een blog vanuit de Iveco Daily. waarover zo meer. eerst het mooiste nieuws van de dag/week/maand: mijn moeder heeft goed nieuws uit Aachen gekkregen vandaag. op de ct-scan van vorige week is te zien dat de uitzaaiingen verminderd zijn en dat de chemo dus goed aanslaat! YES!!!

nu het overige:
ik ben onderweg met eric en de helft van ons verhuisgoed. we rijden nu ergens tussen Ulm (D) en de Brennerpas. we moeten via Oostenrijk omdat de Zwitsers (als niet Europeanen) veel te lastig zijn. we rijden vandaa tot in Bardolino aan het Gardameer waar ik zojuist een B&B geboekt heb. Vanavond gaan we even bij Frank&Jocelyn aan die in Bardolino op vakantie zijn.
morgen gaat de reis dan verder naar Varese en woensdag weer thuis. volgende week zo'n zelfde rit nog een keer en dan zou alles in Varese moeten zijn.

Grüzi aus Tirol
dagmar&eric
ps: ik schreef deze blog van mij telefoon dus excuses voor de spelfouten.
pps: oh ja, de babykamer is verkocht vandaag en al opgehaald

update-flash

1. Mijn moeder
Mijn moeder heeft afgelopen maandag al de CT-scan gehad. Op de uitslagen is het evenwel nog even wachten. Omdat de doktoren goed hoop hebben dat de vorige chemo gewerkt heeft en omdat ze de eerste kuur van 6 behandelingen goed doorstaan heeft zijn ze afgelopen woensdag alvast gestart met een 2e reeks chemo's (er staan er weer 6 gepland).

2. de verhuizing
We hebben het vooropige contract getekend, een aanbetalgin (in Italië gebruikelijk) is ook gedaan en op 11 sept. a.s. passeert de akte definitief. Helaas krijgen we dan ook pas de sleutel. We hoopten de huidige eigenaren te kunnen bewegen het huis eerder te verlaten, maar helaas...
In de tussentijd logeren we vanaf vandaag t/m ca. 10 aug. bij mijn zus. Waarna we een tijdelijk onderkomen in Italie opzoeken. Via een vriend uit de Round Table 64 Varese kunnen we een huisje van een vriend van hem tijdelijk gebruiken. Hier ligt een zwembad voor de deur dus zo slecht is dat nog niet. Voor we dus in kunnen trekken in Morazzone dus eerst nog even een paar weekjes vakantie. Ik zal dan alvast een begin maken met het regelen van wat zaken en het zoeken van aanvullende opdrachten/projecten/werk.

Saluti da Kirchroa-Centrum,
Dagmar

update: mijn moeder, de verhuizing, etc

Ciao tutti,
Dat ik al een paar weken geen blog meer geschreven heb wil niet zeggen dat er hier niks meer gebeurd is. Even een update:

1. moeders
Afgelopen woensdag heeft mijn moeder de 6e en voorlopig laatste chemo-behandeling gehad. De hele kuur heeft ze SUPER doorstaan, nooit misselijk geweest, nauwelijks haaruitval en ze heeft zich gewoon goed gevoeld. Of het resultaat heet gehad weten we over een paar weken pas. Er zijn wel wat indicaties dat de behandeling gewerkt heeft: bloedwaardes, een echo, haar goede conditie en de goede reactie op de chemo... maar dat biedt geen garantie dat de uitzaaiingen ook echt voldoende bestreden zijn. Begin augustus wordt er een CT-scan gemaakt waarop dan hopelijk te zien is dat de lever in dusdanige conditie is dat er herstel mogelijk is (evt. middels operaties of zo)... We zitten dus nog even in spanning, afwachten op DAT resultaat! En daarna natuurlijk nog de vervolgstappen (er moet o.a. nog een tumor in de dikke darm verwijderd worden).


2. verhuizing
Maddy (met af en toe wat hulp van hele goede vriendinnen) heeft ervoor gezorgd dat veel oude troep/spullen opgeruimd en weggegooit geworden is. Op het milieupark van RD4 (de regionale reinigingsdienst) in Kerkrade is ze geen onbekende meer. Ondertussen staan er al aardig wat dozen gevuld met spullen die verhuist moeten worden in huis gestapeld klaar. Door de week worden er kasten uitgeruimd en dozen gevuld en uiteindelijk ook kasten/bedden/etc afbreken. In het weekeinde van 26 juli zullen we dan definitief uitruimen en vertrekken uit de Barbarastraat. Zodat we op 1 augustus ons huis netjes kunnen overdragen aan de nieuwe bewoners die de maand augustus gebruiken voor het verbouwen/verven/behangen etc en hier dan tegen het einde van augustus zullen intrekken.
En wij? Tja we hebben nog niet gekocht in Italië, maar we zijn wel in onderhandeling en de verwachting is dat we in de loop van de komende week tot een overeenkomst komen. Het huis is al zo goed als vrij dus zouden we mss snel kunnen verhuizen. Zodra eea zeker is zal ik het hier zeker melden en zal ik ook een fototje van ons Italiaanse stulpje plaatsen.

we houden jullie op de hoogte!

Saluti dalla Via Barbara, 13
Dagmar

officieel: huis verkocht

zo het is officieel: we hebben ons huis verkocht. zo'n 3weekjes geleden is het voorlopig koopcontract getekend en eergisteren werd bekend dat de kopers alles netjes rond hebben. 1 augustus zijn we weg uit de Via Barbara, Kerkrade

binnen 6mnd verkopen in kerkrade is niet bepaald slecht, al hebben we daarvoor mss iets meer moeten zakken met de prijs dan we van plan waren.

EN NU?
we hebben een taxateur opdracht gegeven 2 huizen in Varese te gaan waarderen. Op basis hiervan zullen we dan gaan bieden. Of we vóór 1 aug kunnen intrekken hangt wel af van de verkopers, maar dat is dan ook een belangrijk onderdeel in onze onderhandelingen. we staan sterk: we willen snel kopen en afnemen, geen ontbindende voorwaarden, etc... ach we zullen zien.

via deze blog zullen we hopelijk snel iets kunnen laten zien van ons nieuwe stekje... het beloofd iets moois te worden... (ik hou het nog even spannend)

saluti,
dagmar

Nederland - Italie 3-0

toch Nederlander?
JA! ik kon -mede door het supermooie spel- mijn Nederlanderschap niet onder stoelen of banken steken vanavond. (Maddy kan dat beamen voor wie denkt dat ik obv het resultaat weer terug overloop )

We waren uitgenodigd door vrienden uit de Round Table 64 Varese. Samen met de huidige voorzitter Paolo waren we te gast bij Andrea (mede-oprichter van RT64) en zijn vrouw. Nadat we eerst van een heerlijke Lombardijnse maaltijd hebben genoten zijn we voor tv gaan zitten. Al snel bleek dat zij niet de avond gingen hebben die ze toch wel verwacht hadden (en ik ook ben ik heel eerlijk). Italie was zwak, heel zwak. Had niet gedacht dat Cannavaro zo gemist zou worden, maar ik had helemaal niet verwacht dat Nederland zo zou heersen, wat een controle, met name die eerste helft. De 2e helft lieten ze de Italianen begrijpelijkerwijze wat meer komen, en loeren op de counter... wat een superactie die 3-0... Net toen ze om mij heen opveerden omdat Italië 2x voor van der Sar kwam.

Anyway, leuke avond gehad met leuke en vooral sportieve mensen die ons feliciteerden met deze verdiende overwinning. Al willen we wel allemaal wel weten hoe het nu zat met die 1e goal, heft die Panucci het overduidelijke buitenspel nu echt op???

Saluti da Varese,
Dagmar & Maddalena

Nederland - Italië

Morgen is het dan zo ver! Morgen zal ik het weten! Nota bene terwijl ik met Maddy in Italië ben, op zoek naar ons droomhuis in/rond Varese spelen Nederland en Italië tegen elkaar. Voel ik me zo Italiaans dat het me een rotzorg zal zijn dat het Nederlands elftal verliest, baal ik als een stekker vanwege dat verlies, of.... (het hypothetische scenario dat de Olandesi winnen heb ik maar niet in overweging genomen).

Ik moet zeggen dat ik niet echt een meeloper ben, ik heb een schurfthekel aan dat opgekloptje oranje-gedoe. Zeker, ook ik heb me in het verleden schuldig gemaakt aan vreemde uitdossingen en een wedstrijd NL-D heeft me zelfs eens een gat in het hoofd opgelopen, niet van één of andere Duitser.... NEEE van d'r Joep op d'r Maat. Ik moest hem zonodig een Nederlandse Vaan omhangen na een op de Duitsers gewonnen wedstrijd. Ik nam een aanloop, sprong tegen zijn sokkel op en BAAAAAF.... ik knalde met mijn hoofd tegen Joep's mijnlamp.... . Maar goed, ik blijf dat overdreven Oranjegedoe maar vreselijk vinden. Twee jaar lang is van Basten de slechtste bondscoach die we gehad hebben en nu ineens zijn we al DE grootste kanshebber met zijn allen, terwijl we een vd slechtste verdedigingen ter wereld hebben... nu ja... we hebben toch de beste spitsen... ja en DAT heeft Italië wereldkampioen gemaakt... haha

Dinsdagmorgen zal ik proberen om te laten weten wat ik gevoeld heb maandagavond. Was het toch intens juichen bij de goal van van Nistelrooy of toch meer opluchting toen Luca Toni de verlossende penalty erin knalde in de 89e minuut... ik weet het NOG niet...

zo, nu even mijn koffertje pakken voor morgen en overmorgen en dan nog 4 uurtjes slaap proberen te nemen!

tot snel!
dagmar