an e-commerce story with an Italian flavour

this story is from a recent personal experience!

I wanted to try the Lavazza coffee pads at home (and home-office) and therefore last week Sunday evening (June 3rd) I went onto the Lavazza Modo Mio website, registered, picked a nice coffee machine and selected some pads. Then the "problems" began:

1. despite ordering a €100,- coffee machine you still need to order at least 8 boxes of their coffee pads. Being a good boy I choose all eight various tastes and went on with the ordering; 
2. the payment step: my credit card was rejected for the payment (strangely enough I used it 15 minutes later to order Nespresso cups without any problems). So I choose Payment at Delivery which is a common payment method in Italy. One I personally do not like (now even less) but I was left no other option; 
3. For a week I did not hear anything, a mail I send them via the Facebook page was NEVER answered -so far for Social Care- and also no one delivered this nice new shiny Apple-white with Galaxy-silver touched Italian coffee machine to my doorstep, not even an email, nothing. On their website my order status said is was "in progress"; 
4. On Friday (so 5 days after ordering) I called Lavazza Customer Service in Turin where someone told me they should have contacted me to ask if I really ordered the machine, etc. I asked them why and she explained it was standard procedure to call every client after an order. To me it seems a waste of time and money... Why I did not receive that call, nor email, nor sms she could not really explain me. I told the operator I still would like to have the machine and that she could proceed with delivery; 
5. Today, 9 days after ordering (that's a lot of cups of coffee later), the TNT delivery guy phoned to know if he would find me at home (bonus points) and he promised me he would be here within a couple of minutes. As he did; 
6. BUT... he could only accept CASH or cheque *LMAO*, and since I rarely have more then €100,- in my wallet I had to send him off... 

  lessons learned by me:

•  when ordering online your credit-card doesn't always work even if there's still enough to spend; 
• despite ordering online you will have to wait for a phone call before the order process can proceed; 
• despite ordering online within Italy do not expect fast delivery (Nespresso delivers within 1-2 days); 
• not all couriers accept credit-cards/bankcards for the deliveries 

lessons to be learned by Lavazza:

• people ordering online might have other (higher) expectations; 
• why a minimum order quantity? (you could ask delivery costs for smaller orders); 
• check the payment methods and check with the payment provider why a valid credit-card bounces; 
• why disturb the fast (and cheap) order process with a phone call?; 
• and if this call is so important why not care about informing the client via mail (or sms) you would like to contact him for the order process to run smoothly, so he can contact you if you do not reach him; 
• 9 days delivery time without any communication about the order status (via email) is not normal, the BIG example Nespresso does it within 1-2 days (like I already said); 
• if creditcard payments in the webshop work you will have no trouble with (modern) customers not used to cash money or cheque books

 Let's hope Lavazza will learn from this (I have) and maybe contact me to see how Salesupply can help them to improve their e-commerce in Italy and abroad!


UPDATE 13/6/2012: I went to pick it up (on the other side of Varese, driving 15km) at TNT where I could pay with modern money ;-)

UPDATE 19/6/2012: the coffee is great, better then Nespresso, the machine a bit complicated (not as easy as the Nespresso we had)

blog update

Because of the nice weather, my holiday mood and the Quality time with my family I do not expect to update my blog before next week ;-) Follow me on Twitter, Facebook, Foursquare and/or Flickr to stay up-to-date!




Saluti da Taormina, Sicily

@DagmarSporck turns into @daggy72

Today I changed my Twitter-ID from @DagmarSporck into @daggy72. Suddenly a lot of people wonder and ask me why I did this. Hence this blog!

When I created my Twitter-ID @DagmarSporck over 2 years ago I didn't realize this ID would consume 10% of a tweet (@ + 12characters + 1space = 14positions = 10% of 140) when mentioning me or when RTing me. Also my last name is a bit too strange for Italians to pronounce and to recall the exact spelling. So I wanted a shorter, more catchy, easier to recall ID.

Daggy
Soon after I came to Italy (for a 6 months trainee-ship) in 1995 my (Italian) friends started abbreviating Dagmar to Daggy and they still do. Some might not even know how to spell my real name. And I kind of liked it too. So when considering a shorter ID on Twitter, Daggy was the most logical option, unfortunately @Daggy was already used by someone else; who's not even making use of it, but Twitter is not doing anything about inactive accounts at the moment. Also @Dagmar was already taken so both logical 5- and 6-character alternatives where out of reach. I don't like @Daggy4 (or any other random number), @4Daggy (for Daggy) nor @_Daggy (people always have to search for the underscore on a smartphone) so @Daggy72 was the one I came up with: catchy, short (consuming only 9 vs 14 positions in a tweet), easier to remind, etc. 1972 is my birth-year by the way...

Image
There is a potential downside to it of course (every advantage has it's disadvantage -- J.Cruijf 1994): it doesn't really sound like a serious consultant, does it?! Well... I haven't really been using Twitter for business yet, and if... explaining the story behind @Daggy72 could lead to an interesting conversation whereas the formal @DagmarSporck will not raise any discussion nor questions. And besides, I don't want like a serious (=boring) image, I want to be seen as a fresh, hip and ready-for-the-future type of person, that's why I (would like to) drive Alfa or BMW in stead of Opel or VW, it's all about image!  ;-)

DAG.GY
In the meantime I also registered the domain "dag.gy" (.gy is French Gyana by the way) and connected it to my Bit.ly-account so from now on the URLs I tweet are shortened into DAGGY-Style (watch it, I'm going to be the next Google).

Conclusion
I took the risk and turned @DagmarSporck into @Daggy72!
Of course I also re-registerred @DagmarSporck to avoid someone else making use of it...

Epilogue
now what to do with my wife's twittername @Maddalena71, way too long..

#Barbera2 or a Twitter Wine Tasting Event

Tomorrow (or probably today when you read this) I will be guest at the #Barbera2 wine tasting event, together with my wife and some friends. Why? How?

Once you fully understand Twitter and you are really interacting anything can happen on/via Twitter. So it came that (on a photo) I recognised a bottle of wine in the arms of an Italian Barbera-producer visiting a Dutch tweep (Twitter-friend) and wine-importer. I tweeted all details of the wine (had a pic of the label on my iPhone) so both men were impressed, as a result the wine producer and I started following each other on Twitter and Facebook.

When some time later the wine producer was in the neighbourhood he drove by for a cup of coffee and invited us for some wine tasting event in May, #Barbera2. Also the Dutch wine-importer would be there... Tonight Samuel, his partner Loes, my wife Maddy and I enjoyed a dinner together and tomorrow we'll drive to Nizza Monferato to taste 5 Italian and 5 American Barberas with over 100 other wine enthousiasts, wine producers, wine bloggers, wine
journalists, etc. and afterwards we'll enjoy a pick-nick in Cascina Garitina's vineyard (if it stops raining). And all thanks to Twitter... and my memory for wine bottles... and the fact I always photograph the label of a good wine with my iPhone ;-)

I'll bring my iPhone and iPad along, so via Twitter and Facebook you can follow what's happening! I even believe there will be a Live Stream covering the event on the Internet, I'll tweet the link as soon as I have it.
here's the link to the Live Stream

For more information on #Barbera2 I would like to refer to the Barbera2 Blog

SPQR I: Sono Pazzi Questi Romani (Friday 15 Oct)

the Colosseum

This weekend my wife, our kids and I visited Rome. For them their first visit to the eternal city, for me the second real visit. I already visited Rome in May 1989 with the entire fifth grade of the RK Gymnasium Rolduc and for work I've been there once or twice, although those were typical business trips, from the plane to the meeting and back into the plane.

Ever since her classmate held a presentation about Rome my daughter Giulia (the oldest of 9 years old) wanted to visit Rome and the Colosseum in particular. So Friday morning (October 15th) we flew with EasyJet from Milan-Malpensa (MXP) to Rome-Fiumicino (FCO) where our B&B arranged for a taxi to pick us up at the Airport and drive us to our B&B near Vatican city. After we dropped our luggage in our spacious and nice room of B&B Sweet Vatican we walked to the Ottaviano metro station, just 50 meters from our B&B. From there it could've been a 15min drive to the Colosseum, changing lines at Termini if it wasn't for an illogical deviation to get from Line A to B at Termini station. Apparently the Termini station is being renewed but the deviation is ridiculously long: climbing stairs, walking through small hideous tunnels, exiting the metro station, walking through the train station, enter the metro station again, descend some stairs, walk through tunnels again and finally arrive on the right platform. In the evening the trip back in opposite direction was just one stair down, around the corner and there we were.... they are crazy these Romans!

Fantozzi

Anyway, after a 15min metro trip and a 15min walk through the metro building we arrived at Colosseo Station. And right outside it was: the Colosseum Giulia was longing to see for over a year. We were immediately caught prisoners by a crazy Roman with sword and everything who wanted to throw us for the lions if we did not take a picture with him, and of course wanted to get paid for this service. There are quite a few of these leftovers from the once so mighty Roman Empire, some of them in good shape, some of them reminded me of Fantozzi, an Italian slapstick actor (see photo on the left). But Rome is overloaded with tourists, even in October, and if they are photographed over 25 times a day they might make a better living then the average Roman craftsman.And of course we donated him as well.

Before visiting the Colosseum we needed to lunch though, it was already past noon and the brioches of that morning were already digisted. So we walked into the smaller car-free streets not too far from the Colosseum where we found some nice looking restaurants with interesting menus. We choose Gli Angeletti; after a small antipasto with a selection of Salami and Bruschette al Pomodoro we all had a pasta. The original Roman Spaghetti Carbonara was really fantastic, I won't say it was the best ever, but it certainly got close. Having our stomachs filled we went back to the Colosseum where we wandered around for some time. Meanwhile I explained to the girls the fascinating and sometimes horrific history I recalled from History- and Latin classes in the past. But also from Asterix & Obelix and films like Spartacus and the Gladiator to be honest.

After having walked around in and outside the Colosseum Maddy could use some rest. Her leg, still recovering from an accident and operation, was not enjoying all those Roman steps and ancient roads. I wonder by the way how these Romans could ever drive on their roads with wooden cars and wooden wheels without suspensions... The chiropractor must have had enough to do. The trip back to our B&B went a lot faster.

Our legs (and eyes) got some rest before we went back into Rome, but not without passing the Saint Peter, it was getting dark and the church is so beautifully lighted that we shot some nice pics out there. From here we took the bus into the centre, to arrive near Piazza Navona, one of world's most beautiful squares. Just walking around, absorbing the atmosphere, enjoying the liveliness of a city always gives me a pretty damn good feeling, I could do that all day and night long. Of course dining on the Piazza Navona is something for the Japanese, so we strolled into the streets one or two blocks away from the square and found a typical bar to have an Aperol-Spritz (and some bites for free): Bar del Fico. Next stop Ristorante La Scaletta degli Artisti, friendly owner and waitress, fair prices for decent food (nothing spectacular though).

We concluded the evening with an ice-cream before heading back to the B&B where we all fell asleep before our heads hit the cushions....

(to be continued)

About Me 2.0

My first "About Me" in this Blog was written in Dutch over a year ago so it needed both an update and a translation.

I am Dagmar Sporck, 39years old, married to Maddy (Maddalena) and father of two fantastic girls (Giorgia of 7 and Giulia of 10 years old). I represente Dutch and German companies in Italy and Ticino-Switzerland with my company Sales4Italy. And for the German readers: Yes, I am a male Dagmar!

Since 1996 I am a proud member of the Round Table, first in RT171 Kerkrade, NL and since 2008 in RT64 Varese. Last year as IRO, this year as Vice-President and as of June 2011 as President. I hope to be able to attend some interesting RT-meetings in the next two years: the Gala in the Academy of Siena in November this year, the Italian AGM in Taormina, Sicily June next year and various international meetings as well. In Switzerland I try to visit as much RT's as possible, combining the business trips with visits to the local RT-meetings.



End of this month (28-31 October 2010) the Twinning partner of Morazzone, Wimblington will visit Morazzone. I am honored to be part of the organisation of this event as chairman of the Morazzone Twinning Committee.

The so called Social Media are getting quite a lot of my attention as well. I was an early adapter of XING and LinkedIn, one of the first to move to facebook in the Netherlands (where the national equivalent Hyves is still far more popular), Over a year ago I discovered Twitter and after a slow start I now can't stop tweeting, RT'ing and replying. This might be my only real addiction!

What's more to say? I like cooking, but even more I like to eat honoust food with a good glass of wine. If money wasn't an issue I would be travelling around the world a lot more. Especially city-trips.
I have a lot of experience playing around with computers (started with C64, self build PCs, Macs), operating systems (Windows 3.x, XP,7, Ubuntu 9.x/10.x, Mac OS X), software-applications (office suites, graphical, DTP), mobile devices (iPhone, Windows Mobile 5.x/6.x, pda's), and so on. I like to watch movies, listen to music and I can't stand disorganized CD/DVD collections so I put everything on my server (WD MyBookWorld) and play it on PC, laptop and of course the fantastic XBMC Live box (on a Foxconn NT330i barebone).

Although the names of my 3 girls might make you think at least 3 of us are Italian we all have the Dutch nationality and are all born in the Netherlands, in the utmost south-east, Limburg. To Italians I do like to say we're the Olandesi Pugliesi (the Dutch from Puglia). Just like Puglia, the heel of the Italian boot, is hanging on to the rest of Italy as an appendix, Limburg is the Netherlands' appendix.
The four of us moved to Italy in August 2008. Our motivations were not business nor did we want to open a B&B, we just liked the idea of living in Italy, close to the mountains, the lakes, Varese, Milano, Lugano, etc. So one day in 2007 we took the decision, put our house on sale (which we sold) and we moved from Kerkrade to Morazzone (VA), Italy, where we bought a house. After some time off (sabatical) I wanted to start doing something not involving too much travelling away from home. So I joined Engel&Völkers Real Estate at the Lago Maggiore. Not the best choice ever but I learned a lot, and I got to practice my languages every day. Languages I use every day being in touch with business relations from the Netherlands, England, Germany, France, Belgium and of course Italy and Switzerland!

So I live in Italy where people still know how to enjoy life and (at least as important) good and honoust food!

Wanna know more about me, just ask!

to be continued...

More then 10 months ago I wrote my last blog-entry, how to get more out of your iPhone. Surprised by its success, it got over 1000hits within 2 hours after iPhoneclub.nl tweeted about to it, I didn't know how to continue. Should I focus on iPhone related stuff? A personal nightmare, my mother's cancer and her death in July this year, a new job in Switzerland I started in March, and lots of other less important things dragged my attention away right at the moment  my blog had gotten some attention. I don't mind. There are more important things in life then MY Blog.

I decided to restart blogging and to write about anything that I feel the urge to write about. About life in Italy, work in Switzerland, gadgets I use and the stuff (apps) I put on them, what I cook and what I eat, and God knows what... I also decided to switch to English in my blog. I started in Dutch, since at that time I saw my blog as a way to inform friends and relatives back in the Netherlands about my/our life in Italy. But on Twitter, where I have become pretty active lately, I currently have quite a variety of nationalities following me, mostly from the Netherlands and Italy but also some Swiss. In order to avoid spending too much time writing my blog in Dutch, Italian and German I'll stick with English.

Keep in mind: the fun of social media and blogging is not in the writing and reading alone but above all in the INTERACTION. So please respond, react, interact and whatever; in a reaction under the blog or in a tweet!

break-a-leg

Vandaag hebben we weer een nieuw hoofdstuk aan ons Italiaanse avontuur toegevoegd. Een harde kennismaking met het Italiaanse rijgedrag. Maddy is op haar fiets aangereden en heeft daarbij haar been gebroken en een snee in een arm opgelopen.

Op weg van de supermarkt naar huis op haar fiets stak ze de weg over, een auto die achter een afslaande auto reed zag haar te laat en reed haar aan. Maddy op de grond op haar boodschappen, waaronder een aantal kapotte glazen potten. Gevolg een flinke snee in de linkerarm en een gebroken scheen- en kuitbeen (thv de enkel).

Ambulance, carabinieri, polizia locale iedereen op de been (behalve Maddy dus) en ook een aantal buren waren meteen ingelicht (toch fijn dat we ondertussen bekend zijn). Ik was net 2uur op het werk in Zwitserland toen ik door een buurman gebeld werd. Maddy lag toen nog op de grond en werd van nekkraag voorzien. Spullen bijeen geraapt en weer terug door de tunnels en de Alpen naar het ziekenhuis. Toen ik aankwam was een buurvrouw nog in het ziekenhuis om mij op te wachten. Maddy werd nog onderzocht (volledige CAT/MRI van haar hoofd en buikholte, Xrays van zowat alle beenderen en in ieder geval vd benen en ruggegraat).

Conclusie:
een gecompliceerde been-/enkelbreuk en een gapende snijwond (die was inmiddels al schoongemaakt en gehecht). Operatie was al ingepland.

Rond 16:00 ben ik vertrokken omdat Maddy naar de OK ging. Giorgia was door de buren vd bus gehaald en opgevangen, maar wist nog van niks. Dat heb ik haar verteld. Om 19:30 waren we terug in het ziekenhuis en gingen we op zoek naar Maddy, ze bleek over 5min opgehaald te kunnen worden van de recovery en naar haar kamer gebracht te worden. Goeie timing dus!

Ik schrijf dit aan haar bed en Giorgia zit erbij. Alles gaat -naar omstandigheden- redelijk goed. Het been is voorzien van wat plaatwerk en verzegeld met een laagje gips.

San Nicola oftewel Sinterklaas in Italië

Sinterklaas kennen ze niet in Italië! Ze kennen wel San Nicola (Sint Nicolaas) en hoewel dat eigenlijk dezelfde persoon is als onze Sinterklaas, is die San Nicola hier één van het type dertien-in-een-dozijn. Niks ten nadele van de beste man, maar er zijn hier ten lande belangrijkere heiligen. Heiligen die wel nog met een nationale feestdag worden geëerd, zoals Maria die op 8 december het land platlegt omdat ze door haar moeder onbevlekt ontvangen is (Immacolata Concezione). Uiteraard wordt San Nicola op 6 december ook in de Italiaanse Katholieke Kerk herdacht en vereerd, en er zijn ook wel een paar plaatsen en regio's in Italië waar hij iets meer aandacht krijgt, maar zo groot (en commercieel) als zijn verjaardag in Nederland en Vlaanderen wordt gevierd is het hier nergens.


In de vroeger tot het Oostenrijkse koningshuis horende delen van Italië Alto Adige en de regio rondom de stad Triëste wordt San Nicola of Sankt Niklaus (Alto Adige is officieel tweetalig, en het Duits overheerst) nog gevierd op een manier die nog het meest op de Nederlandse lijkt. De kinderen schrijven hem een brief die ze op 5 december 's avonds voor hem op de keukentafel achterlaten. In de nacht van 5 op 6 december brengt hij dan snoepgoed langs bij de lieve kinderen of een stukje kool (tegenwoordig vervangen door een alternatief van suiker) voor de wat minder lieve kindertjes. Datzelfde doet trouwens een in Nederland onbekend figuur ook: "La Beffana", de heks, die op 6 januari (Drie Koningen) exact hetzelfde doet (snoep vs. kooltje). Ook in enkele dorpen rondom Bari (een havenstad in de hak van de Italiaanse laars) wordt op soortgelijke San Nicola gevierd.
In Bari, waarvan hij -net als voor Amsterdam- de beschermheilige is, wordt op 8 mei groots herdacht dat de botten van San Nicola (officieel San Nicola di Bari) daar ooit op een 8e mei heen zijn overgebracht. Zijn standbeeld wordt dan eerst op een boot langs de kust gevaren waarna hij in processie wordt rondgedragen door de stad, met de daarbijhorende versieringen en uitzinnige Zuid-Italiaanse taferelen. Zie hiervoor ook de beide ingevoegde filmpjes
 


Tenslotte zijn er nog enkele dorpjes waar hij (op verschillende momenten) redelijk beperkt herdacht wordt. Maar buiten de genoemde gebieden, steden en dorpen kent men hem dus niet. Logisch dus dat we hier best wat uit te leggen hebben als we een zaterdagmiddag eind november zijn aankomst in Italië vieren en we daar met onze (als Zwarte Pietjes verklede) kinderen heengaan. En zoals vanmorgen toen ik met Giulia in haar Zwarte Piet outfit in de bar bij Sara en Angela even ging ontbijten (cappuccino-brioche) alvorens haar op de bus naar school te zetten. Omdat we in een gebied wonen waar van oudsher redelijk wat Nederlanders wonen is er een actieve Nederlandse Vereniging die veel georganiseerd: Koninginnedag (op 1 mei), Indische avond en de aankomst van Sinterklaas dus. Helemaal in stijl komt de Sint dan per boot aan in de badplaats Cerro aan het Lago Maggiore. We hebben dat inmiddels voor de tweede keer meegemaakt en het is best heel leuk om dan ver weg van Nederland met een boel Nederlanders (en enkele Vlamingen) met een beker warme choco, bisschopswijn of erwtensoep en een horde uitgelaten kinderen zijn komst te vieren. Helaas kenmerkten onze twee aankomsten zich door nogal Hollandse weersomstandigheden, maar men heeft meer dan eens een zeer zonnige Sinterklaasintocht in Cerro meegemaakt.

Ondanks het slechte weer waren er ook dit jaar toch weer een paar Italianen op het evenement afgekomen. Zij die geen Nederlanders kennen en dus nog geen uitleg gehad hebben snappen maar niks van die gekke vent met baard en zijn gekleurde begeleiders. Meer dan eens vragen ze "Ma, quello, è Babbo Natale?" Maar die daar, is dat de kerstman? En dan moet je dus maar uitleggen dat er eerst Sinterklaas was, dat de Hollanders die naar New Amsterdam/New York hebben meegenomen en dat ie daar in de loop der tijd 3 weken (van 6 naar 25 december) is opgeschoven om als Santa Claus/kerstman/Babbo Natale terug te keren naar Europa.

Ook op de Europese School komt de Sint op bezoek. Voor de kinderen van de kleuterschool en basisschool van de Nederlands-Vlaamse sectie is dat een belangrijke dag. Wekenlang hebben ze dansjes en liedjes ingestudeerd om de Sint te kunnen vermaken. Vandaag (4 december) was het zo ver. Uiteraard waren alle kinderen van de Nederlands-Vlaamse erbij, maar ook de nog te jonge kinderen, of zij die op een andere (Italiaanse) school zitten waren erbij. Dus niet alleen Giulia, onze dochter van 8 uit klas 3, maar ook Giorgia (onze jongste van 5) die normaal naar de Italiaanse kleuterschool gaat was erbij. En gezongen en gedanst dat ze hebben! Sint was dusdanig onder de indruk dat hij de cadeaus van klas 3 vergat achter te laten, twee moeders zijn hem achternagereden en konden hem net inhalen vóór hij de autoweg naar Milaan opreed. En dus kon ook de 3e klas verblijd worden met hun geschenken.

Nu maar afwachten wat er morgenavond gebeurd? Weet Sint de weg naar Morazzone ook te vinden???

Wimblington twinned with Morazzone, Italy

Een paar maanden terug, het zal ergens in de zomer zijn geweest, lag er ineens een kaartje in de bus met het verzoek even contact op te nemen met de Burgemeester van Morazzone (il Sindaco). Boh... waar zou dat voor zijn? Had mijn fantastische administratie (ahum) voor problemen gezorgd, was ik iets vergeten in te leveren, te melden? Zou hij, als kersverse Lega Nord-burgemeester, alle niet autochtone Padanezen aan te tand willen voelen???

Toch maar even gebeld en de secretaresse was uiterst vriendelijk
"Goedendag mijnheer Sporck, ja we hoopten al dat U zou bellen. De burgemeester zou u graag persoonlijk willen spreken". 
"Maar waar gaat het eigenlijk over" vroeg ik.
"Precies weet ik het ook niet, maar het heeft te maken met de partnergemeentes".
Partnergemeentes?? Tja ik had wel al een paar keer zo'n bord zien staan bij het inrijden van Morazzone dat er een "gemellaggio" was met een engelse gemeente, Wimblington. Maar wat had ik daar mee te maken? Of wilde de burgemeester er een Nederlandse gemeente aan toevoegen en was hij op zoek naar contacten in Kerkrade?
Anyway, afspraak gemaakt. Aangezien het burgemeesterschap in zo'n klein dorp als Morazzone (4500 inwoners) een parttime job is moesten we 's avonds afsprekem, 21:00 op het gemeentehuis.



Ik er naar toe die avond en daar sprak ik de kersverse burgemeester en zijn nog kersversere wethouder van onderwijs & cultuur. Kersvers, want niet alleen waren zij beiden pas sinds kort verkozen in hun functies, ze waren bovendien nog jonger dan ik (en ik vind mijzelf met 37 jaar nog best jong, zeker voor een ambt als burgemeester). Lang verhaal kort gemaakt, de wethouder was tot voor kort voorzitter geweest van het "Comitato dei Gemellagi" het twinning comitee, dat zich bezig houdt met het vinden van partnergemeentes en het organiseren van reizen naar en activiteiten met die partnergemeentes. Gezien zijn nieuwe functie als wethouder kon hij de positie van "Presidente del Comitato" niet langer vervullen. Om diverse redenen had de burgemeester het idee geopperd om een in Morazzone woonachtige buitenlander hiervoor te strikken. De keuze was in eerste instantie op mij (en Maddy) gevallen omdat wij enerzijds als Nederlanders bekend staan om onze linguistische capaciteiten en anderzijds omdat wij ons duidelijk in Morazzone gevestigd hadden (koopwoning) en kinderen hadden met Italiaanse namen, ook al woonden we pas 1 jaar hier. In het gesprek probeerden ze eerst te peilen wie ik was, waar mijn ambities lagen en daarna kwamen ze met de vraag of ik in het comitee wilde plaatsnemen en of ik dan eventueel de voorzittershamer wilde hanteren. Na een week bedenktijd (overleggen met Maddy), heb ik een informeel gesprek gevraagd (en gekregen) met nogmaals de burgemeester, de wethouder en een aantal leden van het comitee en werd mij al vrij snel duidelijk dat ik hier wel een positieve bijdrage aan zou kunnen leveren.

Het comitee wil de contacten tussen de inwoners van Morazzone en de twinninggemeente(n) faciliteren en bevorderen. Met name voor de jeugd van Morazzone is het belangrijk om contacten met engelstaligen te kunnen onderhouden om zo het engels beter onder de knie te krijgen.

Inmiddels heb ik mijn eerste vergadering voorgezeten, heb ik contact gehad met mijn engelse collegavoorzitter en zijn de eerste mails de deur uit. Op de planning staat als eerste een kennismakend bezoekje door mij aan Wimblington en het comitee aldaar en ze formeel uitnodigen voor een bezoek aan Morazzone, waarvoor wij dan weer eea moeten regelen (huisvesting, activiteiten, amusement, etc).

Genoeg te doen voorlopig!
Een prettig bijkomend effect is dat ik nu veel sneller en makkelijker contacten maak binnen de gemeenschap hier, wat onze integratie alleen maar ten goede komt!

Hello world!

Hello world!

Laat ik mijzelf eerst even voorstellen, ik ben Dagmar Sporck, een man (heel belangrijk te vermelden als je Dagmar heet), momenteel 37 jaar, gehuwd en vader van 2 dochters. We wonen sinds een jaar in Italië, ik zal vast nog wel een blog wijden aan het hoe-en-waarom hiervan, alwaar ik mij bezig houdt met een aantal uiteenlopende zaken, zowel privé als zakelijk.

Na al een tijdje met het idee rondgelopen te hebben om mijn hersenspinsels aan een ECHTE blog toe te vertrouwen heb ik nu de stap gezet, mijn Blogger-account aangemaakt en schrijf ik nu dus de eerste woorden. Op Hyves (het Nederlandse alternatief voor Facebook) blog ik al enige tijd, maar daarmee probeerde ik met name vrienden en familie te informeren over het reilen en zeilen van mij en mijn gezin, zeker sinds onze verhuizing naar Italië.

Wat wil ik met Blogger bereiken?
Mijn Hyves-blog is beperkt tot familie, vrienden en kennissen en dat wil ik ook zo houden, ik schrijf daar soms over best persoonlijke zaken waar niet iedereen direct toegang tot hoeft te hebben. Maar daarnaast heb ik wel eens iets te melden dat een breder publiek zou kunnen interesseren en waar de meeste van mijn Hyves-contacten helemaal niet in geïnteresseerd zijn. Ik denk dan met name aan wat zakelijkere informatie, of informatie die voortkomt uit mijn verslaving aan gadgets en kennis van ICT-technische dingen en zo (iPhone, Mac, PC, Windows, VoIP, ...). Zelf heb ik dankzij forums en blogs vaak binnen redelijke termijn oplossingen gevonden voor probleempjes op ICT-gebied of heb ik een betere afweging kunnen maken tussen diverse oplossingen en/of producten. Ik hoop met mijn geblog een aantal anderen ook verder te kunnen helpen.

Tot slot spreek ik de hoop uit dat diegene(n) die mijn blog lezen en hier iets aan hebben dit ook even melden, hetzij in een reactie op de blog zelf hetzij in een email aan mij persoonlijk.

een filosofische blog (vertaald uit het Italiaans)

<< per italiano scrollare giù >>

Een professor plaatst, voor de filosofieles te beginnen, enkele voorwerpen voor zich op zijn bureau. Zonder iets te zeggen nam hij, toen de les begon, een grote lege maionaisepot en hij vult hem met golfballen. Hij vroeg aan de studenten of de pot vol was en zij antwoordden bevestigend. 

De professor kiepte een bak steentjes in de pot en voorzichtig schuddend verdeelde hij ze. De steentjes namen de plaats in tussen de golfballen. Hij vroeg opnieuw of de pot nu vol was en de studenten antwoordden bevestigend. 

De professor, kiepte een bak zand in de pot. Natuurlijk was er nog plaats voor het zand tussen de steentjes en de golfballen. Hij vroeg nog eens aan de studenten of de pot nu vol was en weer bevestigden ze dat unaniem. 


De professor nam van onder zijn bureau twee glazen rode wijn en schudde ze helemaal in de pot, alle plek opvullend tussen de zandkorrels. De studenten lachten! 

“Nu”, zei de professor toen het lachen verstomde, “zou ik willen dat jullie deze pot als jullie leven beschouwen. De golfballen zijn de belangrijke zaken; jullie familie, jullie kinderen, jullie gezondheid, jullie vrienden en de zaken waar jullie aan gehecht zijn; zaken die als ze over zouden blijven als al het andere verloren zou zijn toch nog jullie leven zin zouden geven.” 

“De steentjes zijn de andere zaken die er toe doen, zoals jullie werk, jullie huis, de auto. Het zand is al het andere, de kleine dingen.” 

“Als jullie deze pot eerst met zand vullen”, vervolgde hij, “zou er geen plaats overblijven voor de steentjes en de golfballen. Hetzefde gebeurt in het leven. Als jullie teveel tijd en energie besteden aan de kleine dingen, blijft er geen tijd meer om aan de werkelijk belangrijke zaken te besteden.” 

“Zorg goed voor de dingen die fundamenteel zijn voor jullie geluk. Speel met jullie kinderen, hou je gezondheid onder controle. Neem jullie partner mee uit eten. Speel nog 18 holes! Ga nog een rondje skieën! Er is altijd nog wel tijd om het huis op orde te brengen, het vuil weg te gooien. Stel prioriteiten, de rest is slechts zand.” 

Een studente stak de hand op en vroeg waar de wijn voor stond. De professor lachte. “Ik ben blij dat je dat vraagt. Die dient ervoor om te laten zien dat hoe vol en druk jullie leven ook lijkt, er altijd plek is voor een paar glazen wijn met een vriend”. 
======================================= 
Un professore, prima di iniziare la sua lezione di filosofia, pose alcuni oggetti davanti a sé, sulla cattedra. Senza dire nulla, quando la lezione iniziò, prese un grosso barattolo di maionese vuoto e lo riempì con delle palline da golf. Domandò quindi ai suoi studenti se il barattolo fosse pieno ed essi risposero di si.

Allora, il professore rovesciò dentro il barattolo una scatola di sassolini, scuotendolo leggermente. I sassolini occuparono gli spazi fra le palline da golf. Domandò quindi, di nuovo, ai suoi studenti se il barattolo fosse pieno ed essi risposero di si.

Il professore, rovesciò dentro il barattolo una scatola di sabbia. Naturalmente, la sabbia occupò tutti gli spazi liberi. Egli domandò ancura una volta agli studenti se il barattolo fosse pieno ed essi risposero con un si unanime.

Il professore tirò fuori da sotto la cattedra due bicchieri di vino rosso e li rovesciò interamente dentro il barattolo, riempiendo tutto lo spazio fra i granelli di sabbia. Gli studenti risero!

“Ora”, disse il professore quando la risata finì, “vorrei che voi cosideraste questo barattolo la vostra vita. Le palline da golf sono le cose importanti; la vostra famiglia, i vostri figli, la vostra salute, i vostri amici e le cose che preferite; cose che se rimanessero dopo che tutto il resto fosse perduto riempirebbero comunque la vostra esistenza.

“I sassolini sono le altre cose che contano, come il vostro lavoro, la vostra casa, l’automobile. La sabbia è tutto il resto, le piccole cose.”

“Se metteste nel barattolo per prima la sabbia”, continuò, “non resterebbe spazio per i sassolini e per le palline da golf. Lo stesso accade per la vita. Se usate tutto il vostro tempo e la vostra energia per le piccole cose, non vi potrete mai dedicare alle cose che per voi sono veramente importanti.

“Curatevi delle cose che sono fondamentali per la vostra felicità. Giocate con i vostri figli, tenete sotto controllo la vostra salute. Portate il vostro partner a cena fuori. Giocate altre 18 buche! Fatevi un altro giro sugli sci! C’è sempre tempo per sistemare la casa e per buttare l’immondizia. Dedicatevi prima di tutto alle palline da golf, le cose che contano sul serio. Definite le vostre priorità, tutto il resto è solo sabbia”.

Una studentessa alzò la mano e chiese che cosa rappresentasse il vino. Il professore sorrise. “Sono contento che tu l’abbia chiesto. Serve solo a dimostrare che per quanto possa sembrae piena la tua vita: c’è sempre spazio per un paio di bicchieri di vino con un amico”.

het weer in en om Varese

Toen we vorig jaar naar Italië (Morazzone) verhuisden zeiden veel mensen, zeker vanwege het weer... en laat dat nu net NIET één van de argumenten zijn geweest. Nee het weer was voor mij (en ik denk voor ons) geen reden. Okay, hier schijnt de zon iets meer uren dan in NL maar daarentegen regent het hier ook veel meer (in milimeters per jaar MINIMAAL 3x de hoeveelheid in Zuid-Limburg, 2400mm vs. 800mm).

Maar ondertussen... verrek het weer is wel degelijk een reden denk ik nu. We raken er helemaal aan gewend en kijken dan soms ook vreemd op als het even veranderd.

Het weer is hier (dus in het Noord Italiaanse merengebied) over het algemeen vrij stabiel en voorspelbaar, het is of zonnig en dan kijk je naar een strakblauwe hemel, of het regent pijpenstelen en daar kunnen jullie (in NL) je bijna niks bij voorstellen, het lijkt nog het meeste op de wolkbreuken zoals NL afgelopen week 2x trof. Alleen... dan regent het hier UREN aan één stuk, onafgebroken, en in de herfst soms dagen achtereen. Zo bereiken we die hoge hoeveelheid mm/jr hier. Maar dat betekend dus wel dat het op die andere dagen niet meer kan vallen.

Wind, dat is iets vreemd hier en als we in Nederland zijn herinneren we ons weer wat dat eigenlijk is. In Nederland, ook op de mooiste dagen is er eigenlijk altijd wind. Hier bijna nooit en we kijken dan ook bezorgd naar de lucht als we de boomtoppen zien bewegen.

De typische Hollandse grijze luchten waarin je dagenlang geen wolk kunt herkennen en waaruit af en toe een miezerig regentje valt komen hier vrijwel niet voor, het is hier gewoon strakblauw (evt. met witte watjes) of er hangen donkergrijze wolken zwanger van de regen... die dan ook beslist zal vallen.

Afgelopen 2 weken hebben we superweer gehad, overdag! 's avonds meestal rond 19:00 kwamen er vanuit de Alpen (hier op een steenworp afstand) donkere wolken aanzetten en soms zagen en hoorden we het al een uur lang bliksemmen en donderen... en als het ons dan bereikt had, een flinke bui (meestal iets van een paar uur) een knallend onweer en daarna (het was ondertussen nacht) droogde het op en de volgende ochtend begon weer stralend zonnig. Perfect agrarisch weer zo, en mits we op ons overdekte terras bleven konden we gewoon buiten eten; de temperatuur bleef altijd boven de 20 graden.

Maandagavond bereikte ons pas tegen middernacht een onweer dat behoorlijk tekeer is gegaan en tot de volgende ochtend (8:00 regende het nog) heeft volgehouden, met soms vreselijk harde donderslagen...

en nu... het is gewoon een heerlijke ochtend, we zien de Monte Rosa weer liggen (berg van ca. 4500m op 100km van hier) dat betekend dat de lucht helder en schoon is, en de termomether staat alweer op 24 graden. Het zwembad zal vandaag ook weer goed gebruikt worden door de meisjes, ze hebben er slechts 2 dagen geen gebruik van gemaakt sinds we het 3 wkn geleden hebben opgezet.

MAAAARRRRR, het kan ook anders. Vorig jaar juni heeft het hier ook overdag veel geregend en toen we in augustus aankwamen werden we verwelkomd met een week onweer ...

voor nu: Saluti uit een zonnig Murazùm (das Morazzone in Lombardisch dialect, een smerige versie van het Italiaans )

bijna 4 maanden later...

Tot mijn schrik zie ik dat het alweer bijna 4 maanden geleden is dat ik iets gemeld heb hier op mijn Hyves-blog. Maar ik geloof niet dat iemand het gemist heeft.

Voordat ik weer lekker narcistisch wat woorden aan mezelf ga wijden nog even een update over de gezondheid van mijn moeder:
Het gaat SUPER! Na de operatie in december is ze heel snel hersteld en de uitslagen van de diverse onderzoeken en scans doen vermoeden dat er niks kwaadaardigs meer achtergebleven is. Al geeft niemand je dat zwart-op-wit, en daarom ook dat ze uit voorzorg nog 6mnd chemo ondergaat. En dat gaat super, ze heeft er weer geen last van en hoewel de vorige chemo's haar haarbos ietwat uitgedund hadden is het nu gewoon weer bij aan het groeien. Samen met pap en Kirsten is ze nog een paar keer hier geweest. Allemaal perfect dus!

Verder was er niet echt iets bijzonders te melden, onze foto's hebben laten zien dat hier dikke pakken sneeuw zijn gevallen, de vele WWW's van Maddy en van mij hebben vaak laten zien dat het ná de sneeuw vooral FANTASTSICH zonnig was (Carnaval met 20graden). De laatste weken is mijn WWW-frequentie opgeschroefd omdat ik ben gaan twitteren en soms de meest onzinnige mededelingen doe van waar ik op dat moment ben, mee bezig ben of toevallig aan denk. Twitteren is dan ook deels een vervanging voor het bloggen, het is een mini-bloggen zeg maar.

Degene die deze meldingen voorbij heeft zien komen heeft gezien dat ik veel rond het Lago Maggiore aan het werk was. En daar wil en kan ik nu eindelijk iets meer over vertellen. Mijn plannen waren om hier in Italië een aantal Duitse en Nederlandse bedrijven te ondersteunen bij hun activiteiten op de Italiaanse markt, maar laten we nu net verhuisd zijn in het meest ongunstigste moment van de laatste 20 jaar. Over de hele financiële crises hoef ik natuurlijk niet veel te vertellen, maar een aantal van mijn beoogde klanten hebben het ronduit zwaar of hebben in ieder geval besloten om nieuwe plannen uit te stellen of voor zich uit te schuiven. Al met al had dit minder prettige gevolgen voor mij en mijn zakelijke activiteiten. En ben ik dus op zoek gegaan naar andere mogelijkheden.

Een van de zaken die al een tijdje door mijn hoofd speelde was iets te gaan doen in de onroerend goedmarkt hier ter plekke. Tijdens de zoektocht naar een voor ons geschikt huis in deze regio heb ik moeten vaststellen dat de buitenlanders door menig makelaar/bemiddelaar niet echt serieus genomen worden, slechts één heeft echt actief zijn best gedaan en laten we nu net met hem het perfecte huis hebben gevonden. Van sommige makelaars heb ik na enkele emails en telefoontjes met het verzoek om meer info of de vraag voor een bezichtiging tot op de dag van vandaag nog steeds niets vernomen. Schandalig, zeker als ik zie dat enkele van de huizen die we in overweging hadden nog steeds niet verkocht zijn. Daar komt dan nog bij dat ze nauwelijks de wensen van buitenlanders lijken te begrijpen en zoals velen hier, slecht Engels spreken, en al helemaal geen Duits. Dat was voor mij nauwelijks een probleem maar we kennen aardig wat mede-niet-Italianen en die liepen daar zeker tegenaan. En toen we moesten afrekenen met de makelaar werd het helemaal een feest, de makelaar is hier niet de verkoper van een huis, maar de intermediair tussen aanbieder en geïnteresseerde en vangt van beiden een commissie die in de regel 3% van de prijs bedraagt, huizenprijzen liggen hier op Randstad-niveau, dus voor een doorsnee 3-kamer woning met tuintje en garage betaal je al snel 4 ton, ergo 2x3% = € 24.000,= commissie voor de makelaar, geen slechte business, en zeker heel wat anders dan de schamele 1%-2% die makelaars in Nederland (sorry Jocelyn ) ontvangen.

En toen kwam ik via internet een "vacature" bij een makelaar van luxe villa's aan het Lago Maggiore tegen... meteen gemaild en gebeld en 2 dagen later zaten we gezellig aan "eine Tasse Espresso". Ja, het zijn Duitsers, en via een grote wereldwijde franchiseorganisatie bemiddelen zij in de verkoop van luxe tweede (of derde ) woningen. Heel vermogend Duitsland kent hen. Interesse in een woning op Mallorca? stap maar 1 van de 20 vestigen op Mallorca binnen, of één van de meer dan 300 vestigingen in 27 landen wereldwijd. Ook in Italië hebben ze inmiddels een aantal kantoren: Comomeer (3), Gardameer (2), Sardinië, Toscane en natuurlijk aan het Lago Maggiore (2). Het kantoor aan de westkant (Cannobio) van het meer was van plan het kantoor aan de oostkant (Porto Valtravaglia) over te nemen dat nog vanuit het hoofdkantoor in Como geleid werd, maar aangezien alle medewerkers in Cannobio om omgeving wonen was dat nogal lastig, hoewel je de overkant kunt zien ben je (zeker in de zomerdrukte) soms meer dan een uur onderweg om de andere kant te bereiken. Maar toen kwam Dagmar langs, spreekt Duits, Engels, Nederlands en óók nog Italiaans! 4 van de 5 meest relevante talen aan het Lago Maggiore (mijn Frans moet ik nu toch maar gaan oppikken om op 5 uit 5 te komen). En na wat nadenken aan mijn kant (zij waren het snel eens) heb ik besloten deze weg in te slaan. Het is leuk werk, in een schitterende omgeving, ik hoef nooit meer ver te reizen (maximaal een uur rijden van huis) en het kan goed verdienen zijn, uiteraard vang ik niet de volle commissie maar dat hoeft met villa's vanaf een half miljoen en enkelen van 1-3 Miljoen ook niet. Er zitten overigens ook appartementen van 200-500K tussen.

En dus ga ik de oostkant van het Lago Maggiore en de hele provincie Varese (stukje Lago di Lugano) voor mijn rekening nemen. Nu zijn het nog vooral de 2e woningen die we bemiddelen maar ik wil zeker ook de vele buitenlanders als wijzelf gaan helpen die een eerste woning rond Varese zoeken omdat ze de kids daar op de Europese School doen en zelf in Milaan (of zo) werken. Zo heb ik deze week al een mooie landelijke villa in de bossen iets boven Varese bezocht waarvan ik hoop dat ik hem mag gaan verkopen (richtprijs 1,5Miljoen).

En omdat hier in Italië iedere makelaar over een certificaat moet beschikken ben ik deze week begonnen aan de zware opleiding tot makelaar, zwaar omdat de materie zware kost is (vooral wetten en bepalingen), zwaar omdat het lastig Italiaans is (technisch en juridisch), zwaar omdat het iedere ma-di-wo-do-avond van 20:30 tot 23:00 is, zwaar ook omdat slecht 45% slaagt. De opleiding duurt tot begin juli en ik hoop in oktober het examen te halen (zowel multiple choice als een mondeling).

Dus... als iemand een huis zoekt aan in deze contreien of een huis te koop aanbiedt of iemand kent die zoekt/verkoopt neem dan vooral contact op met:

Dagmar Sporck
consulente immobialiare

Engel & Völkers
E Dagmar.Sporck@engelvoelkers.com
M +39 347 xxxxxxx
W www.engelvoelkers.com

Kerst in Nederland

Vorige week zaterdag (20-12) zijn we 's ochtends uit Morazzone weggereden, eerst nog even langs de bar voor een laatste echte capuccio-brioche en dan de auto in, de Alpen over en naar Kirchroa.

De rit verliep voorspoedig, alleen wat sneeuw op de weg toen we aan de noordkant van de Gottardo/Gotthard de tunnel uitkwamen, verder goed door kunnen rijden. Na een rit met wat pauzes kwamen we na een alleszins redelijke 9 uur in Kerkrade aan, waar me meteen naar Nonna Mia gingen. Maddy en de meiden hadden haar al sinds augustus niet meer gezien (alleen een keer via webcam). Toen nonna moest gaan eten zijn we naar tante Kirsten gereden en hebben we een lekkere vette friet met kroketten en frikandellen gehaald. Na 4mnd hadden we daar allemaal wel weer zin op. De meisjes bleven bij Kirsten slapen, Maddy en ik betrokken het huis van mijn ouders (die nog in Regensburg waren).

Zoals al gemeld in de vorige blog en de reacties erop, zou mijn moeder eerst zondag naar huis komen, maar door een plotse ontsteking vd wond werd dat onzeker. Zondag kregen we te horen dat ze maandag waarschijnlijk naar huis zou komen. Zondag eerst uitgeslapen, toen bij Maddy's nicht Sandra op bezoek om de nieuwste aanwinst Stella te bewonderen. 's Avonds wat chinees gegeten (verlangde ik meer naar dan naar de vette friet) en aansluitend nog even bij vrienden op visite. Maandag nog wat xmas-shopping en het huis klaar gemaakt voor Nonna's thuiskomst.

Eind van de middag kwam Nonna dan eindelijk thuis; ze zag er supergoed uit en voelde zich ook zo. Ze had zelfs zin op Spaghetti met beestjes (spaghetti met scampi in knoflook-olie).

Dinsdag had ik een bespreking in Maastricht, zijn de kids naar Ciska&Huub geweest en heeft Maddy haar voetjes en huidje nog eens laten verzorgen. Waardoor Nonna de rust had om lekker bij te komen, en dat had ze ook nodig.

Woensdag zijn de meiden en Kim met Kirsten naar de film geweest en terwijl ik in Heerlen wat rondhing heb ik nog maar mijn garderobe uitgebreid (tja... woon je naast Milaan en ga je een pak kopen in Heerlen tssss)

Woensdagavond de kindermis in de Lambertuskerk bezocht en daarna de kerst ingeluid bij nonno&nonna.

Donderdag (1e kerstdag) samen met Maddy's moeder bij mijn ouders thuis kerst gevierd en met mijn moeder ging het weer beter en beter.

2e Kerstdag (vrijdag) vieren we traditioneel met de familie van mijn moeders kant, deze keer in Vaals, met o.a. surprises. Gezien de gebeurtenissen van het afgelopen jaar een emotionele gebeurenis, met menig traantje. Maar door de goede afloop wel met een positief gevoel. Weer heerlijk om even met zijn allen bij elkaar te zijn! Ook mijn moeder heeft het goed volgehouden, die uren aan tafel en zo... Er is weer lekker gekookt, amuses, voorgerecht, soep, hoofdgerecht, kaas uit Lombardije, toetje en koffie met choco-fondue.

Zaterdag eerst uitgeslapen en uitgebuikt. Dan de noodzakelijke boodschappen voor de emigrant gehaald: pindakaas, hagelslag, appelstroop, schenkstroop voor pannenkoeken, etc.. 's Avonds de jaardienst van opa & oma Sporck in Bocholtz gevolgd door een etentje in Eys (Bie de Tantes, aanrader) met de familie Sporck. Ook die weer even allemaal gezien.

Zondag op tijd op, nog even ontbijt en toen weer terug naar huis! Nog even bij Nonna Mia langs en toen de auto in. Deze keer wat minder gestopt, weinig hoeven te remmen en dus in minder dan 8uur naar huis gereden. Het weer was lekker zonnig onderweg, alleen ten zuiden vd Alpen lag een flink pak sneeuw en ook thuis lag nog sneeuw die met de kerstdagen gevallen was (hier dus wel).

Al met al hebben we een behoorlijk drukke week gehad, hebben we veel minder gedaan dan gepland, veel minder mensen gezien dan we van plan waren (we zijn Kerkrade niet uitgeweest) maar zijn we vooral blij en opgelucht dat we gezellig kerst hebben kunnen vieren met mijn moeder als stralend middelpunt!

saluti da Morazzone e Felice Anno Nuovo!

Dagmar

Update Regensburg

Inmiddels is de operatie een week achter ons en kunnen we met iets minder terughoudendheid stellen dat het goed gaat met mijn moeder, heel goed!

Enkele uren na de operatie (vorige week dinsdag dus) heeft ze vanuit het bed op de IC al even lekker met pap en mij gekletst, de dag erna was ze echter doodmoe en heeft bijna alleen maar geslapen. Logisch en begrijpelijk natuurlijk, maar na haar opgewekte (en soms zelfs grappige) gepraat vd avodn ervoor was het toch wel een beetje teleurstellend. Donderdags was ze meteen al goed wakker en hebben we nog even kunnen kletsen voordat ze mij naar Italië terugstuurde, want daar hadden ze me harder nodig dan zij in Regensburg.

Ondertussen zijn alle infusen, slangen, drains, e.d. verwijderd en afgekoppeld en beweegt ze zich redelijk vrij in het rond. De 8 kilo die ze bij was gekomen (ze hield iets teveel vocht vast de dagen na de operatie) zijn er weer vanaf en de dokteren zijn tevreden. Dus de planning dat ze na het komende weekeinde naar huis mag lijkt ze wel te halen.
Maar hoe is het dan nu met de kanker?
Tja, heel eerlijk... de doktoren zeggen dat ze niets meer kunnen zien/vinden in het lichaam, op de foto's, de scans, e.d.. Maar om -in het geval van kanker- van genezen te praten gaat me nu nog te ver. Kanker overkomt je plots, het overkomt vaak ook diegenen waar je het niet verwacht. Mijn moeder leeft (itt haar zoon) erg gezond, heeft een goed gewicht, goed figuur, ziet er voor haar leeftijd supergoed en jong uit, heeft nooit gerookt... en toch zij! en om dan nu te zeggen dat het helemaal weg is.... tja.. maar ze is nu gewaarschuwd, kanker is te behandelen, MITS je er op tijd bij bent. We vreesden heel lang dat het TE LAAT was, maar het (b)lijkt nu dus (net) op tijd te zijn geweest. Vanaf nu regelmatig controleren en in de gaten houden. Maar daar reken ik wel op mijn vader, die brengt haar meteen naar het Klinikum in Aachen als ze ook maar iets voelt . en gelijk heeft ie...!

Of het een wonder is, of het de wilskracht van mijn moeder is, de vele bedevaarten die er gemaakt zijn, de honderden kaarsjes die ze zelf, mijn vader, wij, de familie, vrienden en kennissen aangestoken hebben... wie zal het weten. In ieder geval wil ik iedereen bedanken voor de positieve energie die ze ons bezorgd hebben op wat voor manier dan ook!!!

operatie volgens planning verlopen

even een korte update vanaf de gsm:
de operatie vandaag is volgens planning verlopen, dwz er zijn 3 delen lever weggesneden een stuk dikke darm rondom de brontumor.
de operatie heeft ruim 5uur geduurd (zoals verwacht)
rond 15u waren pap en ik bij haar op de IC waar ze ter bewaking tot morgenvroeg blijft. op dat moment was ze nog erg slaperig, tegen 19u was ze al wat wakkerder en monterder en maakte wat (slaperige) grapjes. daarna hebben we haar ook met rust gelaten en nu zit ik met pa in het restaurant en drinken we een flesje wijn op haar zoals ze ons had bevolen!

schöne Grüße aus Regensburg,
dagmar

operatie in Regensburg

korte update:
morgen zal mijn moeder in Regensburg geopereerd worden en zal men de laatste restjes uitzaaiingen in de lever (2 plekken) wegsnijden, evenals het restantje tumor in de dikke darm. Ik vertrek binnen een uurtje naar Regensburg om daar samen met mijn vader bij haar te zijn. Hopelijk verloopt de (zware en lange operatie) voorspoedig en herstelt ze snel zodat ze met kerst weer op de been en thuis kan zijn!

Saluti,
Dagmar

uitslag & neerslag

Zo, daar zijn we weer. Ik ben even een tijdje rustig geweest op het BLOG-front, mede omdat het hier zo druk was en er niet echt veel nieuws te melden viel. Maar nu zijn er een aantal noemenswaardige zaken te melden. Nou eigenlijk 1 en verder vul ik het aan met wat updates uit Casa Sporck te Murazùm.

UITSLAGEN
Het belangrijkste nieuws komt uit Kerkrade, of eigenlijk uit Aachen en Regensburg. In de afgelopen weken heeft mijn moeder de (in de vorige blog) aangekondigde onderzoeken ondergaan en de resultaten zijn bekend, besproken en gewogen. Zoals reeds gemeld hebben ook de afgelopen chemo's voor een verbetering vd situatie gezorgd door de uitzaaiingen in de lever weer verder te verkleinen/verminderen. Helaas niet helemaal en ook niet helemaal vd plekken waar we dat wellicht gehoopt hadden. Er blijven 2 plekjes over op/in de lever die dus nog behandeld moeten worden. Omdat 1 plek erg dicht bij belangrijke bloedvaten ligt (maar er gelukkig niet meer in/tegen/om zoals in april/mei het geval was) besloten te artsen in Aachen hulp in te roepen van een/de specialist op het gebied van lever-operaties, een professor uit Regensburg. Na een dikke week in spanning afwachten op zijn advies/commentaar kwam gisteren dan ook vanuit zijn kant goed nieuws. Hij ziet het niet als een probleem om deze plek aan te pakken en inmiddels is alles al gepland. Volgende week krijgt ze de voorlopig laatste chemo, dan een paar weken rust en dan begin december gaat ze naar de professor in Regensburg om dit plekje (samen met het andere plekje en de tumor in de dikke darm) te laten weghalen. Volgens mij nog steeds geen routineklus en dus niet zonder risico, maar hey... we hebben nu tenminste uitzicht op een moeder met een met kerst weer gezonde lever, iets waar ik in mei niet van had durven dromen. Weer iets om naar "uit te zien" dus!


NEERSLAG
Tot zover het nieuws mbt mijn moeder.
In september en oktober hebben we jullie vanuit Italië gek gemaakt met berichten over het schitterende weer hier en terwijl jullie rond Maddy's verjaardag binnen zaten omdat het buiten regende en al erg koud was geworden zaten wij lekker op het terras in de zon te genieten van een lunch (zie foto's bij Maddy van ons uitstapje naar het Lago Maggiore).
Maar inmiddels is het ook hier Herfst geworden en ik schrijf het bewust met een hoofdletter H want dit is pas echt heftig. De regen komt al bijna 2 weken onafgebroken uit de lucht vallen en ging de afgelopen dagen soms gepaard met flinke bliksemschichten en donderslagen. Als het hier regent, dan regent het ook goed. Maar dat moet ook wel want per jaar komt hier wel 2 keer zoveel water naar beneden als in Limburg: Z-Limburg ca. 750mm/jr, Varese wel 2500mm/jr. Volgens mij komt dat omdat het hier op een beperkter aantal dagen met BAKKEN TEGELIJK uit de lucht komt. En als het dan ophoudt verdwijnen de wolken en de lucht wordt stralend blauw. Volgens de inwoners hier zullen de wintermaanden vele dagen hebben met stralend blauwe hemels (dat kan ik me ook nog wel herinneren uit 1995/1996) voor in maart/april de regen weer met bakken begint te vallen.

tot zo ver mijn zonnige nieuws met neerslachtig einde

Saluti da Murazùm (da's dialect voor Morazzone)

Dagmar

belangrijke weken voor de boeg

Zo, nu eens even niks over Italië, maar over de gezondheid van mijn moeder. Het is te merken dat ik hier lang niks over heb laten horen want steeds meer mensen informeren ernaar.

Op zich gaat het allemaal goed, voor zover je dat van buiten goed kunt beoordelen. Inmiddels is ook de 2e chemokuur (van weer 6 behandelingen) afgerond. Maar er worden, in afwachting van onderzoeksuitslagen (waarover zo meer), nog wat chemo's achteraan gegeven. Ook deze chemo's zijn vrijwel zonder problemen verlopen, geen last van misselijkheid, overdreven moeheid of whatsoever. Alleen zijn de haren ondertussen wat uitgedund en bij een evt. volgende chemokuur zal er wel een pruik of een hoofddoekje aan te pas gaan komen.

De komende 2 weken worden er weer diverse onderzoeken gedaan om een compleet beeld te krijgen van de situatie in darmen en lever. Een scan van de organen en met name de lever om te zien tot welk resultaat de afgelopen chemo's geleid hebben. De vorige kuur had meer dan de helft vd uitzaaiingen vernietigd en reeds tot een operabele situatie geleid. Een precaire operatie, maar in ieder geval een hoopvol uitgangspunt. Men hoopt dat de afgelopen chemo's de uitzaaiingen helemaal vernietigd hebben zodat er aan de lever niet geopereerd hoeft te worden. Verder wordt er nog een darmspiegeling gedaan om de status van de darmtumor (en bron van alle kwaad) in kaart te krijgen.

Op basis van die onderzoeken zal een team van specialisten een verdere behandeling voorstellen. Sowieso zal de darmtumor verwijderd moeten worden, en afhankelijk van de situatie van de lever zullen ook daar delen van verwijderd moeten worden. De komende weken worden dus spannend, eind oktober/begin november weten we meer!

Tot blogs/mails/chatz/bels/etc...

Dagmar & fam.